Vraag
Zoals bij de meeste vragen hier schuilt er ook achter mijn vraag een probleem. Hoe ver moet je gaan om je schoonfamilie ter wille te zijn? Het zijn mensen die geen andere visie accepteren dan de hunne en alleen maar leven in uiterlijk vertoon. Grote huizen, dure kleding, alles moet zo luxe mogelijk zijn. Als ze bij ons komen voel ik de afkeurende blikken. Terwijl wij meer dan tevreden zijn met ons huis en met onze manier van leven.
Daarnaast sluiten ze ons buiten als gezin. Ik ben nooit geaccepteerd als partner-van. Waarom begrijp ik niet. We zijn van dezelfde kerkelijke gemeente, hebben een leuk gezin, maar kennelijk val je buiten de boot als je niet mee doet in alle pracht en praal. Daarbij hebben ze weinig diepgang qua geloof: daar ‘mag’ je niet over praten.
Eerlijk gezegd zou ik ze het liefst niet meer zien. In gesprek gaan helpt niet, ze vinden me dan overdreven en stads. Mijn man staat aan mijn kant, maar durft de confrontatie niet aan te gaan omdat hij simpelweg niet is opgewassen tegen de haast dictatoriale manier van denken. Het zou me zoveel rust geven als we ze niet meer hoefden te zien! Altijd maar dat gevoel hebben om buiten de boot te vallen is heel frustrerend. Ik denk eerlijk gezegd dat afstand nemen de enige manier is om de moeizame verbanden in stand te houden, maar als ik dat zou opperen liggen we er voorgoed uit. Het kost me zoveel energie en eerlijk gezegd erger ik me aan de manier waarop mijn man hier mee omgaat. Ik bedoel, je kunt toch niet altijd wegkruipen voor de waarheid? Heeft u of iemand tips?!
Antwoord
Beste vragensteller,
In een relatie(vorm) is het geven en nemen, zo wordt wel gezegd. Hierbij mag zeker de vraag worden gesteld: hoe ver ga je daarin, kun je daarin gaan om de ander ter wille te zijn? Uit jouw vraag begrijp ik dat in de relationele sfeer tussen jou en jouw schoonfamilie voor jou de nodige spanningen zijn ontstaan: frustratie, het kost energie, het zou jullie rust geven als jullie ze niet meer hoefden te zien.
Ik denk dat het goed is dat jij in deze ontstane situatie eerst met jouw man, die achter jou staat, op één lijn komt. Jullie zijn tevreden met jullie huis en manier van leven, jullie hebben een leuk gezin, maar je ergert je aan de manier hoe dat jouw man met de situatie omgaat. Probeer samen de situatie eens te bespreken en te komen tot een eenheid in deze. Vandaar uit zou je dan het gesprek aan kunnen gaan met de familie. Samen sta je sterk luidt het gezegde. Als je samen op één lijn zit dan zal de familie dat ook merken, want zolang jouw man de confrontatie niet aan durft te gaan, zal jij met name de zondebok zijn.
Je hebt altijd het gevoel om buiten de boot te vallen en dat brengt jou frustratie. Probeer te zien dat je niet buiten de boot valt, maar dat je buiten hún boot valt, dat is een groot verschil, hoe frustrerend het ook kan zijn. Want hoe gaat het in andere relatievormen? Vrienden, vriendinnen, kennissen, je eigen familie? Ik hoop dat jij je daarin wel geaccepteerd voelt. De ontstane situatie met jouw schoonfamilie kan zo heftig voor jou zijn dat het mogelijk de verdere mooie dingen in jouw leven overschaduwt, terwijl je zoveel vreugde zou kunnen halen uit het mooie dat er wel is.
Laat in dit alles God er ook bij betrokken zijn, breng het bij Hem, Die in alle omstandigheden kan geven wat nodig is, dat er liefde mag zijn in de gesprekken, bewogenheid met elkaar, het verwachten van Hem, Die volkomen uitkomst kan geven.
Van harte de zegen van God toegewenst en hartelijke groet,
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een goed beeld!! Trek je daaraan op. Zorg voor een goede basis / relatie met je man. Je zult zien dat je (ook in dat opzicht) naar elkaar toe groeit.
Heel veel sterkte!
