Kritiek van Job en Elihu

Ik ben het boek Job aan het lezen, met de aantekeningen die staan in “Oude Sporen” via internet. God geeft antwoord aan Job en vertelt hem dat hij geen kritiek mag hebben op God omdat hij Gods’ mindere is. Die plaats past hem niet. Elihu, die ook de mindere is van de andere sprekers, mag wel kritiek hebben op die sprekers. Welke boodschap moet ik hier uit halen?

Met enige verbazing heb ik deze vraag gelezen en herlezen. Ik ken de “Oude Sporen” niet omdat ik voor theologie niets op het internet doe. Maar als dit de stijl is van “Oude Sporen” dan is dit nogal amicaal en zonder onderscheid. God “vertelt” niet aan Job dat hij geen kritiek mag hebben op zijn HEERE omdat Job Gods mindere, is maar God verschijnt aan Job als de Almachtige en de Vrijmachtige in een onweer (Job 38:1). Vier hoofdstukken lang is de HEERE aan het woord waarin Hij Job onderwijst in Zijn almachtig bestuur en het antwoord van Job op zijn bestraffing eindigt met: “Daarom verfoei ik mij en heb berouw in stof en as” (Job 42:6). Hier is Job weer op zijn plaats. Al is Job naar het eigen getuigenis van de HEERE (zie 1:8) oprecht en vroom, godvrezende en wijkende van het kwaad, dan nog is de heiligheid van God oneindig hoger dan die van Job. Het is een verschil van hemel en aarde.

In het boek Job gaat het erover wie sterker is: De HEERE met Zijn ondersteunende genade, die in het verborgen werkt (zie bijv. Job 19, 25) of satan met zijn helse aanvallen, listen, wreedheden en gruwelen.

Elihu wordt niet bestraft daar hij geen kritiek heeft op de HEERE, maar op mensen zowel op Job als ook op de drie vrienden. Ik denk hierbij aan Psalm 141 vers 5 berijmd: d’Oprechte sla mij zonder vrezen, ik reken zulks weldadigheid; en zijn bestraffing die niet vleit, zal olie op mijn schedel wezen.

Met vriendelijke groet,
Ds. C. Oorschot