Geloof kwijt

Ds. J. Westerink / 9 reacties

17-09-2019, 15:16

Vraag

Ik ben m’n geloof kwijt. Het probleem is, ik vind het niet erg, wel jammer. En ik kan er met niemand eerlijk over praten. Laat ik voorop stellen, ik ben opgegroeid met het geloof en tot een aantal jaren terug had ik me niet kunnen voorstellen dat ik niet zou geloven. Mijn geloof bepaalde m’n leven. God was alles voor me. Ik twijfelde nooit aan de Bijbel, Jezus of God. Na een depressie, een jaar terug, ben ik in therapie geweest (cognitieve gedragstherapie) en heb ik mezelf beter leren kennen. Ik heb ontdekt dat ik niet in vrijheid heb geloofd, maar dat ik door mijn opvoeding en karakter bijna niet anders kon dan mee gaan in wat ik leerde van de kerk en m’n ouders. Dit is niet ter sprake gekomen in de therapie, dit heb ik zelf geconcludeerd.

Toen ik voor het eerst durf na te denken over de Bijbel, geloof, de kerk, de regels, ben ik gaan twijfelen. Dat was eng. Al denkend ben ik tot de conclusie gekomen dat ik de Bijbel niet letterlijk kan geloven. Vervolgens is er iets gebeurd wat ik me niet had kunnen voorstellen: alles wat ik vroeger geloofde is ineens opgelost in het niets. Het is er niet meer. God niet, de duivel niet, de hemel niet, de hel niet: verdwenen als sneeuw voor de zon.

Het beeld dat ik had van hoe het zou moeten zijn als ongelovige, klopt helemaal niet. Het valt me reuze mee. Het is bevrijdend en heeft me lichter gemaakt. Het is alsof ik aan de kant van de ongelovigen of vrijzinnigen sta en ik snap ze. Ik snap nu wat ze altijd tegen onze kerk en het geloof hebben gehad. Ik heb overwogen dat de duivel me verblind heeft. Dat ik van het rechte pad ben afgedwaald en zo in de afgrond terecht ben gekomen. Daar ben ik nog een beetje bang voor, maar als ik er over na denk, kan dat het niet zijn.

Mijn probleem is dat ik dit niet met iemand kan delen. Ik ken niemand die dit meegemaakt heeft. Ik ben niet tegen God, ik weet alleen niet of Hij bestaat en Wie Hij dan is. In de kerk durf ik het niet te vertellen, want ze zullen het niet begrijpen. Ik zou het ook niet begrepen hebben vroeger. Mijn ouders zou ik enorm verdriet doen dit te delen, dus dat doe ik ook niet. Alleen mijn man weet het. Ben ik echt de enige?


Antwoord

Beste mevrouw,
 
Mijn eerste reactie na het lezen van uw mail was: wat zou ik graag eens persoonlijk praten met die mevrouw. U denkt van alles maar u weet niet wat waar is. U denkt dat u mogelijk wel een uitzondering bent, maar u weet het niet want u kunt uw situatie met niemand delen, ook in de kerk niet en blijkbaar met een ambtsdrager, dominee of ouderling ook niet. Maar hoe weet u dat? Ik weet niet van welke kerk u lid bent en of u een pastor hebt met wie u zou kunnen praten. Maar als u een pastor hebt, dan zou ik denken dat hij/zij er als het ware op zit te wachten dat u met uw probleem tot hem of haar komt. Want u bent een schaap zonder herder en elke ambtsdrager die iets van het beeld van de grote en goede Herder, Jezus Christus, heeft, zal met ontferming bewogen zijn wanneer hij zo’n schaap voor zich ziet.

U schrijft dat u uw geloof kwijt bent. U vindt dat niet erg. En daar hebt u gelijk aan want dat geloof stelde niets voor. Ik zeg het zo niet om u te kwetsen, maar om u te helpen. Het echte geloof kun je immers niet kwijtraken. Dat geloof is een gave van God en werk van de Heilige Geest. En wanneer de Heere begint met Zijn werk in iemands leven, dan laat Hij dat nooit meer los.

Wat u geloof noemt, was misschien iets van uw kinderjaren. Het werd u met de paplepel ingegoten. Maar wat u miste en nog mist, is dat geloof dat vertrouwen is en waarbij een mens belijdt dat hij niet zou weten waar hij het zoeken moest buiten de Heere Jezus. Dat geloof, waardoor je Hem nodig krijgt als Zaligmaker; waardoor je hart voor Hem open gaat en dat hart naar Hem uitgaat en zegt: Ik kan U niet missen want buiten U is er geen leven maar alleen eeuwige ondergang.

U schrijft dat u God kwijt bent en dat u dat niet erg vindt. Maar in de Bijbel lees ik van de discipelen van de Heere Jezus, dat ze hun Meester menen kwijt te zijn, omdat ze Hem hebben zien sterven aan het kruis. Wat een verdriet hebben ze dan. En wat zijn ze blij wanneer ze de Heere op Pasen terugkrijgen uit de dood.

Ik weet niet wat er met u gebeurd is. U schrijft over een depressie waarna u in therapie bent geweest. U schrijft dat in die therapie het geloof niet ter sprake is geweest. Maar in mijn ervaring als pastor -al meer dan een halve eeuw- ben ik maar al te vaak tegengekomen hoeveel kwaad dat soort therapieën kan stichten. Waarom kunnen zulke therapieën je je ‘geloof’ ontnemen? Omdat ze je laten zien dat dat geloof iets van jezelf is en geen gave van God. Dat zou de winst kunnen zijn van een dergelijk gevaarlijk terrein. U bent eerlijk naar uzelf gaan kijken  en toen ontdekte u dat dat geloof van u geen echt geloof was.

Och, ik probeer u te helpen, maar misschien zit ik er wel helemaal naast. Daarom hebt u een pastor nodig die u kent en die u begeleiden kan naar die Goede Herder Die naar zulke schapen zoekt en bewogen is over schapen zonder Herder. Daar bent u er één van. Graag praat ik met u verder wanneer u dat wilt.
 
Hartelijke groeten,
Ds. J. Westerink 

Naschrift van de redactie: Indien u met ds. Westerink contact wil hebben, kunt u dat laten weten via vragen@refoweb.nl

Ds. J. Westerink

Ds. J. Westerink

  • Geboortedatum:
    25-08-1939
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Urk (Maranatha)
  • Status:
    Inactief

Tags in dit artikel:

ongeloof
9 reacties
schoenveter
18-09-2019 / 01:50
Een mentaal zware periode met of zonder therapie zet levens soms aardig op losse voeten. De 'basis' is afgebroken om vervolgens opnieuw te moeten bouwen/ontdekken. Dat kan enorme verwarring geven!
Gelovigen hebben ook te maken met ongeloof in dagelijkse situaties waarin wij tekortschieten. Die Weg aanhouden is een uitdaging!

Vanuit de behandeling kunnen details naar boven komen die ermee te maken hebben. Daarom hoop ik, vraagster, dat je er iets mee doet en contact opneemt. Iemand waarmee rustig en vrij gesproken kan worden, bijvoorbeeld met ds. Westerink. En daar hoeft het niet te starten of te stoppen.

Een laatste tip: Het geloof is uit vrije wil, wij kunnen het niet opeisen en het helpt niet om het nu te forceren omwille van de omgeving. We geloven allemaal wel eens minder, maar dat zien we niet bij iedereen. We zakken allemaal door zwakte wel eens diep. Voel je niet slecht/schuldig of alleen hierin. Probeer samen met je man de goede weg hierin te vinden, misschien met een klein gebed? Sterkte met deze periode.
Doeterniettoe
18-09-2019 / 08:11
Het is of ik mn eigen verhaal lees. Ook ik ben alles tijdens een depressie kwijtgeraakt wat een jaar geleden een 100% zekerheid was.

Alles wordt anders, het lijkt, wel een echte bekering tot het ongeloof.
Toch blijft er een smeulend restje van : stel dat het toch waar is dan heb ik een probleem. Dat uw (mijn) geloof niets voorstelde is niet helemaal waar. Ook het historisch geloof is belangrijk.

Ik heb wel voorgenomen om te blijven bidden en naar de kerk te gaan, want stel dat God wel bestaat dan weet Hij ook hoe erg wij in de problemen zitten en misschien.........
Pubermoeder
18-09-2019 / 10:57
Nee, u bent zeker niet de enige en ik merk ook dat u erover inzit, dat is nog een goed teken. Naast voorbeelden in de Bijbel (bijvoorbeeld Thomas wat nu nog spreekwoordelijk " ongelovige Thomas" wordt genoemd) lees ik in de Redelijke Godsdienst van W.à Brakel een hoofdstuk "Van de bestrijding of het Woord Gods de Waarheid is" waarin o.a. staat dat ook "godzaligen" tegen hun wil kunnen twijfelen of Gods Woord wel de Waarheid is en dat de duivel daar dikwijls de eerste oorzaak van is.Aan het eind van het hoofdstuk staat er dan: " en ik zal al biddende in mijne eenvoudigheid wachten, totdat de Heere mij verder zal verlichten en mij troosten, al schoon ik van deszelfs Goddelijkheid niet verzekerd ben.Op deze weg heeft de Heere velen terecht gebracht en zal ook u terecht brengen en de Geest zal aan u getuigen, dat de Geest de waarheid is". Sterkte toegewenst!
kejak
18-09-2019 / 11:53
@Pubermoeder , wat apart; ik wilde juist de invalshoek vanuit "De redelijke Godsdienst presenteren. U was me voor, mooi!
Vraagsteller, ik bespaar je allerlei argumenten alleen dit:Ik zou heel graag ongelovig willen zijn maar het lukt me niet. Ik ben er te lui voor. Ik zou het maar een vermoeiende gedachte-excercitie vinden om continue tegen mijn gevoel in het Godsbestaan te moeten ontkennen, ondanks dat er zeker aantrekkelijke kanten hieraan zitten zoals u zelf ook beschrijft.
Het geloof krijg je nooit kloppend; zodra je de ratio erbij haalt schiet er niets van over. Daarom vind ik je verhaal zo herkenbaar en mooi! En anderzijds: geloven is zo zeker als een wiskundige zekerheid (gelezen bij Spurgeon)
Daarom; niet geloven?? Nooit van zń leven!
Johan100
21-09-2019 / 12:30
Johannes 6:68
Simon Petrus dan antwoordde Hem: ''Heere, tot Wien zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.''
coby6
04-10-2019 / 22:39
Ik ben m'n geloof bijna kwijt geraakt nadat ik een postnatale depressie kreeg en verkeerde medicijnen, volgestopt met pillen, een goddeloze omgeving in een inrichting. Ik kwam op het punt van: God bestaat gewoon niet. En ik had echt een relatie met Hem daarvoor en voordat ik aan de pillen ging en alles. Het was niet maar een geloofje dat erin was gegoten met de paplepel. Ik wist ook zeker dat zoiets mij nooit zou kunnen overkomen, maar het gebeurde wel. Ik had ook aanstoot genomen aan iemand en God verhoorde mijn gebeden niet meer.
Na een jaar dacht ik echt: Hij bestaat gewoon niet. Ik merkte totaal niks van Hem. Maar toen dacht ik: er is bewijs in overvloed voor een duivel als je alle rotzooi in de wereld ziet, dus dan zal Hij ook wel bestaan en ik vroeg Hem mijn zonden te vergeven en opnieuw in mijn hart te komen en ik kapte met zonde en vergaf de persoon die ik haatte. Wie zijn broeder haat is in de duisternis. Toen was Hij weer terug. Je moet Hem zoeken. Hij bestaat zeker. Krijg een relatie met Hem. Vraag Hem je zonden te vergeven en in je hart te komen. Je bent gewoon geindoctrineerd door die lui. Die geloven niet. Ze lossen alles verstandelijk op en psychisch.
coby6
04-10-2019 / 22:47
https://studylibnl.com/doc/867742/antichristelijke-psychiatrie-en-de-goede-pastorale-counse...
Whale
11-10-2019 / 05:33
Luisteren naar de getuigenissen van anderen die in het hier en nu rechtstreeks God's ingrijpen in hun leven en omstandigheden hebben meegemaakt is meestal een enorme opsteker voor mijn geloof; het zou jou ook kunnen helpen. Die persoonlijke getuigenissen focussen immers op de werkelijkheid en kracht van God nu in deze tijd.

Tegelijk zie ik ook vaak mensen die opeens afknappen op een traditionele en/of strikte geloofscultuur, en die afkeer dan verwarren met een algehele afwijzing van het bestaan van God en het evangelie (zeg maar het Jan Wolkers/Maarten 't Hart effect). Die verwarring is onnodig!
kip
11-10-2019 / 12:18
praat met deze ds.
er is geen mens die God zoekt van nature.
ik kan u zelfs begrijpen.
stel het niet uit.
praat met deze dominee vragensteller!!!
hopelijk voor uw eeuwige behoud
alles wat je zelf pakt,heeft geen eeuwigheidswaarde
maar wat u van Boven Krijgt,dat heb je voor eeuwig.
raakt u nooit meer kwijt

Terug in de tijd

Sinds twee weken zijn we getrouwd, maar geslachtsgemeenschap lukt totaal niet. Ik kan met moeite twee vingers bij mezelf naar binnen werken, dus laat staan dat mijn man naar binnen komt. We zijn als m...
Geen reacties
16-09-2008
Ik ben al een aantal jaren niet meer zeker van mijn geloof. Ik blijf maar aanpoten en rust in Christus is iedere keer van tijdelijke aard. Het voelt nooit goed genoeg. Ik kan de balans niet vinden tus...
3 reacties
16-09-2013
In Efeze 6 staat dat we ons moeten schoeien met de bereidheid om het evangelie uit te dragen. Paulus zegt een keer dat hij vrij is van het bloed van alle gemeenteleden omdat hij niets van Gods boodsch...
Geen reacties
16-09-2006
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering