Vraag
Mijn kind (7 jaar) wordt gepest. Onlangs zijn we mede om deze reden al van school veranderd, maar het lijkt zich weer te herhalen (in elkaar geschopt). We hebben het bij aanvang op deze school al aangekaart dat ons kind gepest werd op de vorige school en of ze het daarom in de gaten willen houden. Het lijkt alleen op momenten plaats te vinden dat de leerkrachten het niet zien.
De school heeft een pestprotocol. Maar mijn ervaring is dat het vaak allemaal mooi (en Bijbels verwoord) op papier wordt gezet, er achter de schermen over nagedacht wordt om het goed op papier te krijgen, maar in werkelijkheid -in de praktijk- gebeurt er weinig. Mijn kind heeft inmiddels al zo het vertrouwen in andere kinderen verloren (andere kinderen ontwijken, niet meer naar school willen) dat ik er zelf wakker van lig. Wat moet ik hiermee?
Antwoord
U beschrijft een verdrietige situatie. Uw jonge kind is op de vorige school gepest en blijkt op de nieuwe school ook gepest te worden. Pesten mag niet gebeuren, want de gevolgen ervan zijn soms zeer ernstig. Toch komt het in vrijwel alle schoolklassen en op alle scholen voor, op openbare en christelijke scholen. Jaarlijks is er in september “de week van het pesten.” Het is dus blijkbaar nodig om aan dit probleem jaarlijks aandacht te schenken.
U hebt een kind van zeven jaar die al een heel negatieve ervaring opgedaan heeft in de omgang met klasgenootjes. De vraag rijst hoe het buiten de schooluren met uw kind gaat. Hij ontwijkt kinderen, schrijft u. Heeft hij geen enkel vriendje? Ook niet in de buurt? Omdat u daar verder niets over schrijft, laat ik dat rusten. De aandacht richt zich op het pesten op school.
Aan die negatieve ervaring moet zeker iets gedaan worden en dat is ook mogelijk. Niet voor niets moet op school een pestprotocol aanwezig zijn. Scholen zullen die regels ook zoveel mogelijk in praktijk willen brengen. Maar: de praktijk is veelal weerbarstiger dan wat op papier als gewenst wordt geacht. Dat herkent u als ouder, als u zegt: “In de praktijk gebeurt er weinig.” Althans u merkt er ten opzichte van uw kind nauwelijks iets van. Het pesten zorgt ervoor dat uw kind niet meer naar school wil en andere kinderen ontwijkt. Dat vraagt om actie.
Wat moet u doen? Mijn eerste advies is: toch wéér met de school in gesprek gaan en ook in gesprek blijven, zowel met de leerkracht als met de intern begeleider. Op school zullen er observaties moeten worden gedaan, mogelijk door een externe begeleider. U zult, en dat doet u mogelijk al, de momenten moeten noteren waarop uw kind aangeeft gepest te worden. Daar hebt u concrete situaties waarover u in gesprek kan gaan. Dat kan ook verhelderend werken.
Pesten is niet alleen een probleem voor uw gepeste kind. Het pesten in de klas/groep is een groepsprobleem. Degene die pest, heeft zelf ook een probleem. Soms kan zo iemand alleen maar pesten! De groep heeft het probleem dat er blijkbaar niemand is die de pester -meestal een ‘stoere’ klasgenoot- kan laten stoppen.
De school moet soms alle ouders erbij betrekken. Dan moeten er plannen gemaakt worden om het pesten te stoppen. Besproken kan worden wat het gepeste kind moet leren, wat de pester moet leren, en wat de groep moet leren.
Graag geef ik u het volgende advies: blijf in gesprek met uw kind! Blijf in gesprek met de school. Op die manier kan geprobeerd worden het vertrouwen te herstellen. Dat vraagt wel veel geduld en tijd. Keulen en Aken zijn ook in deze problematiek niet op één dag gebouwd! Het is echter alleszins de moeite waard om te proberen het pesten te stoppen. Het moet voor de school een (nieuwe?) uitdaging zijn om een veilige omgeving voor alle kinderen te zijn, óók voor uw kind. Veel wijsheid toegewenst!
N. J. Teerds
Lees ook:
Dit artikel is beantwoord door
N.J. Teerds
- Geboortedatum:24-09-1944
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik Ido Ambacht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
ouderling; docent
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Toch wil ik je ook dit meegeven: ons kind is bv angstig en dat merken anderen goed. Dus was hij al snel het mikpunt van pesten. Wij hebben uiteindelijk een extern iemand laten observeren en we hebben daar ook gesprekken mee gehad. Het heeft ons duidelijk geholpen om inzicht te krijgen in het gedrag van je kind maar ook van andere kinderen. Wellicht heb je er iets aan.
Veel sterkte. Bid veel voor je kind maar zeker ook voor de 'pesters'. Wij zijn uiteindelijk niet beter dan een ander.
Dat heeft van het vriendelijke, argeloze kereltje een eenling gemaakt. Te treurig voor woorden.
De juf in groep 3 had al aangegeven dat ze niet opgewassen was tegen het merendeel van de meisjes uit haar groep, niet weerbaar. Thuis was zij juist degene die het vaakst naar haar kamer werd gestuurd om haar gedrag naar de andere kinderen van het gezin, waardoor wij dit niet herkenden. Toen ze in groep 4 steeds meer moeite kreeg om de aansluiting te krijgen, zijn wij met haar in therapie gegaan. Ook omdat we merkten dat ze snel boos werd, snel in huilen uitbarste of wegliep als het niet ging zoals zij wilde. Gedrag wat niet handig is in het omgaan met andere kinderen. Bij school aangegeven dat wij dit traject ingingen, maar dan wel de vraag hierbij of zij energie in het groepsgebeuren wilden steken. We zien hierin gelukkig al vooruitgang, al zal dit altijd wel een punt blijven wat aandacht vraagt.
Wel wil ik duidelijk zijn, pesten mag nooit!! Voelde elke keer pijn in het hart als ze weer verdrietig thuis kwam van school. Haar geleerd om dit ook zelf in het gebed voor God neer te leggen, waarop ze zelf ook wel eens mocht ervaren dat Hij wilde horen.
Soms is het wel goed om ook te kijken, is er iets in het gedrag van mijn kind, waardoor hij of zij zichzelf buiten de groep plaatst.
Maar nogmaals, pesten, in elkaar schoppen mag nooit. Doet je als ouder zo'n pijn om het verdriet en de machteloosheid van je kind te zien.
Het resulteerde in zelfmoord plannen toen hij 14 was. 5x op het punt gestaan om..... Is God zij dank nooit zo ver gekomen. Op school (VO) tijdens een les over pesten gooide hij alles eruit. Diep respect voor school die dit opgepakt heeft. Maar zo iets kan hele diepe inpact hebben.
Sterkte voor jullie en jullie zoon!
Ik mis in het antwoord eigenlijk een beetje de kern: hoe maak je je eigen kind weerbaar. Natuurlijk moet de school dit voorkomen, maar als het al de tweede school is waar gepest wordt dan is dat hooguit een deel van de oplossing.
Bovenstaande wijsheid kreeg ik van de sportinstructeur van mijn zoon. Hij is toen hij 8 jaar was min of meer toevallig op Body Defense gegaan (als start voor Krav Maga training). Wij zijn gelukkig niet bekend met pesten, maar wat ons opviel is dat kinderen door een weerbaarheidstraining als het ware rechter op hun benen gaan staan.
Omdat wij het positieve effect zagen hebben we onze basisschool geïnformeerd en zijn inmiddels diverse kinderen die wél gepest werden, om die reden op deze training gegaan. Zonder uitzondering met positief gevolg. Het maakt ze echt geen vechtersbazen, maar zorgt er wel voor dat ze weten hoe ze een ander effectief moeten aanpakken.
Ofwel: zorg ervoor dat je kind niet langer als 'food' wordt gezien.
Daarnaast kan ik u aanbevelen om de site van intraverte te bekijken. Zij leren uw kind op een speelse manier het zelfvertrouwen terug te winnen en bieden handvatten om pesten tegen te gaan.
Het valt mij op dat er enkele reacties zijn dat het kind zelf ook weerbaarder moet worden. Daar ben ik het ten dele mee eens. Alleen helpt een cursus weerbaarheid lang niet altijd. Krav maga heb ik goede verhalen over gehoord.
Wat mij wel dwars zit is dat het dan altijd bij het gepeste kind ligt.. dan moet ie maar weerbaarder worden. Makkelijk gezegd.
Mijn zoon valt ook buiten de groep op school maar in de buurt en scouting lukt het wel .. op school is het een schimmetje van wie hij werkelijk is. Hij was weerbaarder dan zijn oudere zus maar die valt niet buiten de groep. Hij is al op speltherapie geweest, getest door een orthopedagoog maar anders dan dat hij een behoorlijk hoog denk niveau heeft komt er niet uit. Ik ben er zat van dat hij moet veranderen en de rest blijkbaar niet. Dat heb ik ook aangegeven op school, Daar geven ze aan dat de sfeer in de klas niet geweldig is en er een groepjes cultuur heerst en het lukt maar niet om daar verandering in aan te brengen.
Ik heb veel gelezen over pesten en het blijkt dat het enige is dat echt helpt is dat de andere kinderen tegengas geven en het gepest niet meer accepteren. De pesters zijn een probleem maar een even groot probleem zijn de meelopers.
Maar ja ... doe er maar eens wat aan. Wij zitten ondertussen met een super onzeker kind die zich zelf stom vindt. Dat doet echt pijn, gelukkig is het zomervakantie en heeft hij een succesvol scouting kamp achter de rug wat heel goed is gegaan.
Hoe het verder moet...ik weet het niet. Ik speel wel eens met de gedachte om hem van school te laten veranderen. Maar hij wil zelf niet. Zoals de Engelsen zeggen "the devil you know is better than the devil you don't know
