Verschillende verwachtingen van taken thuis
C. M. Chr. Rots - de Weger / 16 reacties
Vraag
Graag wil ik de volgende vraag stellen: Wat kan ik van mijn man verwachten in het huishouden en qua taken thuis? Het is nu zo dat hij 40 uur werkt en ik het huishouden doe en voor onze drie kinderen zorg. Wij zijn begin 30 en de kinderen zijn onder de 5. ‘s Avonds brengt hij de oudste twee kinderen naar bed en dat is zijn ‘taak’ thuis. Ik ben er blij mee dat hij dat wil doen maar ‘s avonds ben ik nog erg druk. Ik doe de vaat en breng de jongste naar bed. Dan is er vaak nog was waar ik overdag niet aan toe kom en moet er nog gezogen worden beneden. Dat is voor mij een heleboel.
Lichamelijk ben ik niet sterk en ik zou graag willen dat mijn man ‘s avonds ook nog zou stofzuigen of iets anders voor mij doen. Maar als ik hem vraag om een klusje te doen stuit ik altijd op zo’n grote weerstand. Hij zegt dan altijd dat hij de kinderen toch al naar bed brengt. Het doet mij veel verdriet dat hij nooit spontaan wat extra voor mij wil doen.
Ook toen onze jongste de fles kreeg ging ik er ‘s nachts altijd uit. Dat vind ik op zich logisch, want hij moet de volgende dag weer werken. Maar ook op zaterdagochtend kon ik nooit uitslapen. Ik deed altijd de fles ‘s ochtendsvroeg. Nadat ik gevraagd had of hij het eens wilde doen heeft hij het met pijn en moeite één of twee keer gedaan. Ook voor typische mannenklusjes moet ik herhaaldelijk vragen of hij het alsjeblieft wil doen. En zondagochtend doe ik ook alles alleen omdat hij nog slaapt. Als ik er echt op aandring, wil hij wel wat doen, maar het kost zo’n moeite. Dus doe ik alles zelf maar ik zit aan mijn grens qua kunnen en ik ben er verdrietig over. Het voelt alsof hij niet genoeg van mij houdt om mij te helpen.
Gisteravond wilde hij uiteindelijk wel voor mij stofzuigen, maar eerst wilde hij graag douchen. Nou dat is prima. Maar er kwam visite en uiteindelijk is hij na het douchen op bed in slaap gevallen en heb ik gezogen vlak voordat de visite kwam. Als ik het dan bespreekbaar maak zegt hij: ik kan er toch niets aan doen dat ik in slaap ben gevallen? En zo komt het weer op mijn bordje terecht.
Wat kan ik nu van mijn man vragen? Mag ik hem vragen een huishoudelijk klusje te doen? Of is dat alleen mijn taak? En hoe kan ik hiermee omgaan? Ik heb er verdriet van en het is moeilijk bespreekbaar.
Antwoord
Beste mevrouw,
Over de verdeling van werk buitenshuis en werk binnenshuis is al veel gezegd en geschreven. Hier op Refoweb en in boeken. Allerlei taakverdelingen zijn mogelijk, maar het gaat dáár niet alleen over! In uw uitgebreide brief komt een ánder punt naar boven: het hebben van verwachtingen van elkaar. Én de bijbehorende teleurstellingen als die verwachtingen niet uitkomen. Dáár zult u eens met elkaar over moeten gaan praten. Over de dieper liggende gedachten, met bijbehorende gevoelens! Nee, dat is niet eenvoudig en wellicht is het zelfs goed om met anderen erbij te praten. Misschien een bevriend echtpaar dat tegen dezelfde dingen aanloopt. Familie, ouders, of eventueel een relatietherapeut. Dit gezegd hebbende heb ik nog wel een paar tips voor u: als het huishouden te zwaar wordt en manlief te druk met eigen werk, schakel dan húlp in. U hóéft het niet allemaal alleen te doen. Zelfs niet met z’n beiden! Een paar uur per week een huishoudelijke hulp kan zóveel betekenen (geloof me, ik spreek uit ervaring)!
U vraagt of uw echtgenoot iets voor u wil doen, maar een gezin runnen, kinderen opvoeden, horen toch bij het húwelijk dat u sámen bent aangegaan?! Met andere woorden: het gaat om een gedeelde verantwoordelijkheid, waarbij zorgen voor het gezinsinkomen ook ánders geregeld kan worden. Misschien gooi ik een knuppel in het hoenderhok, maar het is ècht de moeite waard om met elkaar te bespreken wat eventueel veranderd kan worden vóórdat u uitvalt door oververmoeidheid!
Tot slot twee citaten uit uw brief:
-“Als ik er echt op aandring, wil hij wel wat doen, maar het kost zo’n moeite. Dus doe ik alles zelf.” Tja, waar is dan de noodzaak voor hem om iets te doen, als u uiteindelijk toch zélf doet wat u vindt dat gedaan moet worden? Geef uw grens dus niet alleen áán, maar houdt u zich zelf er ook aan. Dan maar een keer níét gestofzuigd, of zijn overhemd gestreken, of de vaat aan kant... vervelend misschien, maar geen man over boord, toch?
-“Maar ik zit aan mijn grens qua kunnen en ik ben er verdrietig over. Het voelt alsof hij niet genoeg van mij houdt om mij te helpen.” Die gevoelens snap ík (als vrouw) wel, maar waarschijnlijk denkt uw echtgenoot ánders over de betekenis van ‘houden van’. Voor hem zal zijn gevoel voor u weinig te maken hebben met hulp in de huishouding! Het gaat er dus om, dat ú nu in de eerste plaats voor zichzelf zorgt door uw grens aan te geven en te praten over verwachtingen, uitdagingen, gedachten en gevoelens! Nogmaals: zoek een gesprekspartner erbíj of laat uw man uw vraag en mijn antwoord lezen, waardoor het gesprek tussen u beiden op gang kan komen!
Ik wens u alle goeds toe,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hier hebben we dezelfde keus gemaakt..(met meer dan 4 kids) en ja die keuze heeft consequenties. Waarom verwacht je van je man dat hij na een volle dag werken de stofzuiger nog pakt? Had je daar overdag echt niet even tijd voor?
Ik herken de avond-drukte met kleine kids. Fijn dat je man er twee op bed legt! Hier is manlief vaak pas na half 8 thuis dus doe ik alles in mn uppie. Staat tegen over dat ik 'eigen baas' ben. Ik moet er niet aan denken om elke dag half 6 mijn bed uit te moeten, hele dag te werken..hard en zwaar werk.. (bouw) en dan savonds nog thuis aan de slag te gaan.
Hier botst het ook weleens.. want voor ons gevoel zijn wij als moeders nooit klaar en zitten de vaders savonds lekker op de bank. Maar ik zit overdag ook geregeld lekker op de bank (of in de zon :) ) Heerlijk boekje lezen met de kids, of bij de zandbak of.. noem maar op. En ja.. ik mopper ook wel eens als hij savonds lekker zit en ik nog ff een was weg werk, etc. etc.
Maar het is wel het gevolg van een keuze die je samen hebt gemaakt..
wellicht kan je je keuze heroverwegen.. ga je twee dagen werken en je man die dagen de kids en het huishouden..
Enne.. hier gaat papa op zaterdag met 2 kids naar de supermarkt(en) en haalt voor een week de boodschappen.. misschien is dat een idee? Ik vind het in elk geval erg fijn!
Kop op joh! Probeer eens te kijken of je gevoel reëel is, probeer de zaak eens nuchter te bekijken, verplaats je eens in je man. En blijft het voor jou niet goed voelen.. maak dan samen andere keuzes!
Het beste hoor!!
Bij ons thuis zijn we beiden zelfstandig ondernemer. En dat maakt het allemaal druk. Aangezien ik mijn werktijden zelf kan indelen doe ik mijn werk meestal in de middag en de avond. s' Avonds ben ik overigens meestal wel thuis. Ik breng 's morgens de kinderen naar school en 's avonds douche ik ze en leg ze op bed. 's Morgens zorgt mijn vrouw voor de kids. Dat is makkelijk, aangezien ze al vroeg aan het werk is, en de kinderen ook rond 6 uur klaarwakker zijn.... ;-) Een deel van het huishouden doe ik, en de rest doet mijn vrouw. Zo verdelen we een en ander. En ja: ook hier wordt weleens gemopperd. Maar dat hoort er een beetje bij denk ik dan maar... ;-)
Ik werk 2 dagen, mijn man 4.5. Op dagen dat ik werk pak ik ook de stofzuiger indien nodig, douche de kids en leg ze in bed.
Het gaat ook om het willen helpen, dat lijkt er in de 'casus aan te ontbreken. Dus zorg dat je elkaar begrijpt en als dat niet lukt...schakel (huishoudelijke) hulp in.
Sterkte ermee!
ik zeg ook niet dat hij niks meer hoeft te doen..als mijn man savonds zegt "schat zal ik alle ramen zemen?"zeg ik echt geen nee :) Maar ik verwacht niet dat dat ooit gebeurt. En heeft het daar niet alles mee te maken? met (stille) verwachtingen hebben van de ander..
Hier werkt papa minimaal 5 dagen van 5 uur/half 6 in de ochtend tot minimaal 5 uur smiddags maar vaak ook langer. Moet ik dan nog vragen of hij wil stofzuigen?! Hij heeft de hele dag knetterhard gewerkt! Enne... onze mannen werken voor hun gezin! Niet voor hun hobby of plezier ofzo. Waarderen wij dat? Of vinden we dat normaal?
je hoeft mij niet te vertellen dat moeder zijn een 24/7 baan is. Daar weet ik meer dan genoeg van maar ik mis vaak een stukje inleven in de man...
En ja.. als geen-baan-buitenshuis-hebbende-vrouw en moeder heb je echt wel tijd om even in de zon te zitten, met je bakkie koffie naast de zandbak, met je kids naar de kinderboerderij of... noem maar op.En als je dat niet lukt gaat er ergens iets mis.. wat doe je dan de hele dag? Of moet er zoveel gepoetst worden dat het huis er als een plaatje bijligt? Is wat de buitenwereld vindt van ons huis, onze kinderen, onze schone vloer, belangrijker dan ons eigen geluk? Ik zeg niet dat dit bij de vragensteller zo is maar ik zie zo vaak dat de prioriteiten gelegd worden bij een perfect huis en dan krijg je stress..want dat lukt je niet met kleine kids!
En red je het niet? neem bv huishoudelijk hulp! Maar kijk vooral eerst eens naar je verwachtingen.. zijn die reëel? Moet je ze bijstellen? of heb je het juist nodig om zelf te gaan werken...
Enne..alleenstaanden die 40 uur werken hebben minder huishoudelijk werk, was, etc. dan deze moeder en vader denk ik dus dat vind ik totaal geen reële vergelijking.
Aldus een man met 4 kinderen die fulltime werkt.
Ik begrijp eigenlijk niet waarom mw Rots een huishoudelijke hulp adviseert als je elke dag thuis bent.
Wat volgens mij helpt is om een planning te maken voor elke dag en daaraan vast te houden. Als je volgens mij elke dag van 9.00-11.00 uur even het huis doorgaat en tijdens het middagslaapje van de kinderen bv een uurtje de was doet, ben je in feite klaar en kost het minimum aan tijd per dag.
@ajl: het huis in een paar uurtjes door als je nog kleine kinderen om je heen hebt, dat is heel knap. Als ze wakker zijn, spelen ze steeds lief en zitten elkaar niet in de haren? Bijzonder lief en gezond! Zo zijn mijn kids niet (geweest).
Fijn dat er ook een man is die reageert, dat hij zijn vrouw helpt! Geweldig!
Zijn geld dubbel en dwars waard.
Wij hadden 4 kinderen binnen 5 jaar en daarnaast werkte ik nog 3 dagen en deed huishouden, boodschappen en de was. Dus ik weet heel goed wat een strakke planning is. Dat is namelijk je enige houvast in deze drukke periode. En als je elke dag hebt hiervoor heb je m.i. zeeën van tijd om het huishouden aan kant te hebben voordat je man komt.
Ik zou niet weten waarom je niet kan schoonmaken of een was kan wegwerken als in die ruimte ook kinderen spelen.
Het is beter om hier anders mee om te gaan om problemen in je huwelijk te voorkomen! Even wat tips misschien kan je er wat mee:
1.Doe samen de afwas en bespreek ondertussen de dag.
2.Breng samen de kinderen naar bed .
3. Werk ' s avonds niet meer, was wat je niet klaar kreeg kan de andere ochtend, stofzuigen overdag.
4.Maak een lijstje met wat je die dag persé moet doen, geeft rust in je hoofd.
5.Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd.
6. Werk bijvoorbeeld 1x in de 2 weken boven , de andere week zeem je de ramen of een andere klus, verdeel je werk goed, naast de was en eten koken maak je iedere dag wat schoon, maak er geen probleem van als het een keer niet lukt, eet iets makkelijks op een drukke dag.Doe 1x in de week boodschappen, scheelt veel tijd!
7. Neem wat tijd voor jezelf, spreek af met een andere moeder, ga bij elkaar om de koffie. Kinderen blij, jij blij, doe iets leuks met hun nu ze nog zo klein zijn en nog dankbaar. Lees veel voor (goede boekjes, later willen ze dat niet meer).
Sterkte met alles!
Vergeet niet om ook hiervoor te bidden! Als je het als zwaar ervaart. breng het bij de Heere. Hij wil kracht geven voor elke dag! Echt waar!
Hij wil je ook vreugde geven in de taken die je mag doen in je gezin! Kinderen voedt je op voor het koninkrijk van God! Vergeet dat niet!! En dat mag je heel de dag door doen..zing onder je werk..zo leer je je kinderen zingen tot eer van God en je zult er zelf ook rust door krijgen!
Je mag je gezin dienen! Wat een voorrecht! (ook dat je in de positie bent om rond te kunnen komen met 1 loon is echt een voorrecht !)
Ik ben ook thuisblijfmoeder en de ene keer heb ik de ene mening over wat mijn man doet en laat en de andere keer weer het tegenovergestelde. Ik kwam erachter dat mijn eigen vermoeidheid -en dus frustratie ook- veel te maken met of ik zelf tevreden ben over wat ik gedaan krijg.
Als ik het idee heb dat ik de hele dag aan het werk ben, maar er aan het einde nog een hele stapel werk ligt en ik bijna niets af heb (wat geregeld gebeurt, om allerlei redenen) dan raak ik binnen no time uitgeput en kan ik weinig hebben van mijn man.
Als ik overdag een paar taken heb afgevinkt, ook al zijn dat miniscule dingetjes zoals het bed opmaken en het aanrecht leeg en schoon maken, of een kaartje voor iemand schrijven, dan heb ik weer nieuwe energie en voel ik me goed over mezelf, en voel ik geen noodzaak om iets van mijn man te vragen. Dan ben ik powervrouw die alles regelt! En daardoor ook weer meer hooi op haar vork wil.
En tussen die uitersten in ben ik gewoon iemand die dingen probeert te doen, die soms energie krijgt van dagen en soms uitgeput raakt van dagen, net als iedereen die op een kantoor of in de bouw werkt.
Je man komt waarschijnlijk uit een gezin waar ‘de man’ geen huishoudelijke taken had. Dat is dan dus zijn norm. Met dat als uitgangspunt is het waarschijnlijk al bijzonder dat hij kinderen op bed legt. Daar kun je hem dan ook voor bedanken. Maar als je meer van hem verwacht kun je ook het gesprek voeren over wat hij gewend is van thuis, wat jij gewend bent van je ouders en hoe je in jullie nieuwe eigen huishouden in het midden kunnen uitkomen qua verwachtingen.
Toch denk ik dat dit standpunt ook te maken kan hebben met hoeveel energie je hebt. En in dat geval is inderdaad, zoals hierboven wordt genoemd, plannen je grootste vriend, maar nog meer het discipline om je aan je planning te houden. Het is JOUW dag, JIJ bepaalt, Of er nu schreeuwende veeleisende kinderen om je heen staan of niet. Die kracht moet je zien terug te vinden. Want het kan best juist de machteloosheid van overdag zijn die je s’avonds eindelijk op iemand anders kunt richten, als je man eindelijk thuis komt.
Enne, als je man wil dat de vloer schoon is, dan mag hij de stofzuiger pakken. Vindt hij dat niet interessant? Dan hangt het er vanaf of jij het wilt of niet. Jij bepaalt zelf wat je wilt doen!
Aan de andere kant zijn er ook dingen die echt wel een tijdje kunnen blijven liggen. Voor de afwas is een afwasmachine inderdaad ideaal en stofzuigen kan echt wel een dag (of twee) worden overgeslagen.
Dat er ook in het weekend problemen zijn met de taakverdeling, is zorgelijk. Het lijkt erop dat de man het werk dat de vrouw verricht niet beseft of niet waardeert. Daar zul je een gesprek over moeten voeren zonder verwijten maar met duidelijk uitgesproken verwachtingen.
