Vraag
Ik ben degene die vorig jaar een vraag had over mijn verkering met een jongen die dominee hoopt te worden binnen de HHK. De reactie van de heer Van den Brink heeft mij erg veel goed gedaan destijds. Het was een opbouwende reactie waar ik/we mee verder konden. En nog steeds kunnen.
Waar ik echter vreselijk van geschrokken ben is van de reacties op mijn (toen voor mij persoonlijk) grote probleem. Vooral de reacties op de Facebookpagina van Refoweb vond ik stuitend. De reacties varieerden van betweterigheid tot ronduit denigrerende opmerkingen. Het spreekt voor zich dat mijn ‘probleem’ niet van groot belang is voor de mensheid. Mijn gedachtengang levert geen bijdrage aan wat dan ook op mondiaal niveau. Maar wacht... mogen we hier geen vragen stellen die voor ons persoonlijk van belang zijn? En daarom dus ‘groot’ op dat bewuste moment?
Het is beslist niet mijn persoonlijke keuze geweest; de verdeling binnen de reformatorische gezindte. Maar feit is dat we er allemaal mee te maken hebben. Oók de mensen die zo (sorry dat ik het zo zeg) onchristelijk reageerden op mijn vraag. Ook zij zijn waarschijnlijk lid van een bepaald kerkverband en hebben dús ook gekozen. Ik vind het getuigen van weinig gevoel voor dat wat er speelt in het leven van een 17-jarige. En ook bijzonder te lezen dat iedereen die zo ontzettend bot reageerde, zich zélf op 17-jarige leeftijd alleen nog maar bezighield met zaken van mondiaal belang.
Iedereen begrijpt dat er bijvoorbeeld op catechisatie vragen worden gesteld over het hebben van verkering met iemand van buiten de Ger. Gem. Is het dan zo raar dat ik me daarop wilde voorbereiden? Is het zo vreemd dat ik iets wat vooral te maken heeft met emotie (het aangaan van een relatie voor het leven) óók met mijn verstand wilde beredeneren (en daar wat hulp/advies bij vroeg)?
Ik heb lang geaarzeld maar moet dit gewoon kwijt. Omdat ik oprecht ben geschrokken van de kilheid (vaak van volwassenen) van de reacties op mijn vraagstuk. Overigens: Onze wederzijdse ouders hebben onze verkering van harte geaccepteerd. Dat zelfde geldt voor onze familieleden en vrienden. Ook binnen de wederzijdse kerken leidt het niet tot narigheid. Wél zijn we ‘erop bevraagd’ en dat was goed. Echter, mede dankzij de reactie van de heer Van den Brink destijds hebben wij daar goed op kunnen reageren.
Antwoord
Beste vraagsteller, wat moeten we hier op zeggen? We zijn het alleen maar van harte met je eens. Dit soort reacties kunnen we niet alleen maar duiden als betweterigheid en arrogantie, maar ook als rabiate domheid en onvermogen om zich te verplaatsen in de denk- en leefwereld van anderen. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom we bepaalde artikelen niet op Facebook zetten (dat hadden we bij jouw vraag ook niet moeten doen, waarvoor excuus) of de reactiemogelijkheid bij het antwoord sluiten.
Fijn om te horen dat het goed met jullie gaat en dat de verkering is geaccepteerd door jullie ouders. Misschien wil je vriend zich straks als proponent wel aanmelden als panellid voor de vragenrubriek ;-)
Hartelijke groet,
Redactie Vragenrubriek
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
