Vraag
Sinds enkele weken ben ik moeder van een prachtige dochter. Het gaat heel goed, alleen maak ik mij zorgen over het de volgende. Ik zal over een paar weken weer gaan werken, twee dagen in de week. Dit is qua financiën echt noodzakelijk. Ik doe erg zuinig aan en we hebben geen duur huis, dure auto etc., maar het is echt noodzakelijk dat ik werk. Mijn man heeft een baan in een sector die niet goed betaalt en heeft geen mogelijkheid om dit te veranderen. Ik geloof dat het het beste is als de moeder thuis is bij de kinderen en zou dit ook dolgraag willen, ook al weet ik dat dit ook niet altijd leuk en fijn is. Ik zie er nu al tegenop om te gaan werken, terwijl ik wel een erg leuke baan heb. Ik wil mijn dochter alleen niet wegbrengen en ik wil zelf voor haar zorgen, omdat ik geloof dat dit voor de ontwikkeling het allerbeste is. Wat moet ik doen?
Antwoord
Beste vraagstelster,
Allereerst van harte gefeliciteerd met uw dochter!
Uit uw vraag maak ik op dat u zich schuldig voelt over het feit dat u straks weer gaat werken en dan uw dochtertje bij een oppas/opvang moet brengen. Ik denk dat u hierin niet de enige bent. Als je net een kleine hebt en je moet haar wegbrengen omdat je gaat werken, dan levert dat vaak dubbele gevoelens op.
Maar ik denk niet dat u zich schuldig hoeft te voelen. Ten eerste omdat het financieel ook nodig is, zoals u zelf zegt, maar ook mag u het als een voorrecht zien om voor twee dagen in de week fijne baan te hebben. Het kan voor een moeder heel verfrissend zijn om er even uit te zijn en even in een andere wereld te zijn. Ik had het bijvoorbeeld anders gevonden als u aangaf een carrière-jager te zijn en daarom uw dochter vijf dagen wegbrengt. Juist ook omdat het financieel noodzakelijk is, zorgt u hierin ook indirect voor uw dochtertje/gezin. Dus een schuldgevoel lijkt mij hier niet op zijn plaats. Dat het ‘dubbel’ voelt naar uw kind toe is begrijpelijk en ken ik ook uit eigen ervaring.
Maar God zorgt in alle omstandigheden van ons leven. Leg het in Zijn handen. Vraag Hem om rust hierover. Dan pas zult u gerust, en toegerust met Zijn kracht, weer aan het werk mogen gaan. Als een biddend werkende moeder!
Gods zegen hierin toegewenst!
Hartelijke groet,
Irma Roobol
Lees ook: 'Werkende vrouw met kinderen'
Dit artikel is beantwoord door
M. F. (Irma) Roobol-van der Sluijs
- Geboortedatum:21-02-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barendrecht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie: Ziekenverzorgende Somatiek & Psychogeriatrie
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik kan helemaal met je verhaal meevoelen. Ik stond er ook zo in bij mijn dochter. Gelukkig heb je een leuke baan, dat scheelt alles!
Mijn ervaring was dat ik het de eerste maanden nog best lastig vond om mijn dochter weg te brengen maar dat ik ook genoot van het werken. Er even uit zijn. Ik kon aan het eind van een werkdag niet wachten om haar op te halen maar het voelde ook goed om even mijn focus ergens anders te hebben op de werkdagen. Mijn dochter had het altijd erg naar haar zin bij oma en de gastouder en dat maakte ook dat ik met een gerust hart aan het werk kon.
Je zult merken dat je enerzijds geniet van het werken en dat tegelijk je hart ook bij je meisje is, en dat geeft niet. Het blijft een dubbel gevoel en de ene moeder heeft dat meer dan de ander. Maar ook dat geeft niks. Het belangrijkste is dat jij je niet schuldig hoeft te voelen naar jouw kleine meid. Je werkt immers omdat je mede voor haar een financieel stabiele toekomst wilt.
Zet ‘m op, geniet nog even van je verlof, dat werk komt vanzelf wel. En het komt echt goed!!
En misschien voelt het alsof je iets niet goed doet, maar als jij financieel bijdraagt zodat jullie samen goed voor jullie kindje kunnen zorgen, dan doen jullie het allebei goed.
