Vraag
De Tien Geboden op twee tafelen, van 4 en van 6. Waarom 4 en 6 en niet 3 (getal van de Heilige Geest of ellende, verlossing en dankbaarheid) en 7 (getal van de volheid)? Zit hier een symboliek achter?
Antwoord
Het eerste gebod luidt: U moet geen andere goden in plaats van of naast de Heere de God van Israel dienen. Het tweede gebod luidt: U mag geen gesneden beelden in hemel en op aarde en onder de aarde dienen en u daarvoor niet buigen noch hen dienen. Want naijverig is de Heere. Dat betekent: Hij geeft Zijn eer niet aan een ander, cq. een beeld. Hij bezoekt de misdaad van de vaderen tot in het derde en vierde geslacht van Zijn haters, maar is barmhartig over duizenden die Hem liefhebben en Zijn geboden doen. Het derde gebod luidt: Maak geen misbruik van Gods Naam, ontheilig die Naam niet. Het vierde gebod: Eerbiedig de dag des Heeren/sabbat.
Het vijfde tot en met het tiende ge/verbod gaat over de naaste (niet doodslaan, het eren van de ouders, het huwelijk niet verbreken, niet stelen, niet liegen (ontzie de naam van uw naaste), u niet begeren).
De eerste vier geboden gaan over het dienen van God: U zult de Heere uw God liefhebben met heel uw hart, ziel en verstand en de volgende zes gaan over het liefhebben van de naaste. Deze verdeling ligt het meest voor de hand. Zie hierover ook de Heidelbergse Catechismus, zondagen 34 tot en met 44. Ook de Heere Jezus heeft deze verdeling/samenvatting ons voorgehouden ten antwoord op een vraag van een wetgeleerde. Zie: Mark.12:28-28-34. Waarop Jezus zei, dat deze niet ver was van het Koninkrijk van God. Wij zijn gelukkig, als dit ook van ons gezegd mag worden.
Ds. C. den Boer
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. den Boer
- Geboortedatum:20-04-1931
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dominee den Boer is op 11 juni 2019 overleden.
Website: dsdenboer.refoweb.nl
Lees ook: 'Digitale levenswerk ds. C. den Boer afgerond' & 'Ds. C. den Boer overleden'
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar ik heb weleens begrepen dat het in die oude oosterse culturen gebruikelijk was om bij een verbondssluiting de afspraken twee keer op te schrijven, voor beide partijen een afschrift. Ik weet uit mijn hoofd niet of die praktijk wél een keer in de Bijbel wordt beschreven, maar als dit inderdaad gebruikelijk was, is het dus niet ondenkbaar dat op allebei de schrijftabletten de hele wet stond geschreven.
Ik denk dat de huidige verdeling vooral uit praktisch oogpunt gemaakt is: zo is de achterkant ook te lezen. Maar het komt wel mooi overeen met de samenvatting die de Heere Jezus van de 10 geboden gemaakt heeft: God lief te hebben bovenal (1e tafel) en uw naaste als uzelf (2e tafel).
De twee stenen tafelen waren dus exact gelijk aan elkaar.
Deze manier van het vastleggen van overeenkomsten is gewoon overgenomen in onze huidige tijd, namelijk: Aldus in tweevoud opgemaakt .......
Of de stenen tafelen aan 1 kant of aan twee kanten "beschreven" waren is niet duidelijk maar aangezien de boekrollen ook maar aan 1 kant beschreven werden ligt het voor de hand dat er maar 1 kant van de stenen tafelen beschreven was.
Het is een duidelijke, eerlijke opsomming die de Eeuwige, via het Huis van Israël, doorgeeft aan de gehele mensheid.
Vanaf Exodus 20 worden deze 10 Woorden nader uitgelegd hoe deze in de dagelijkse praktijk moet worden toegepast én onderhouden. Bij die uitleg en toepassing zit geen enkele symboliek.
Tussen personen wordt altijd een contract opgemaakt waarin zij bepaalde voorwaarden en zaken rechtsgeldig regelen met elkaar. In de 10 Woorden is er geen sprake van enige gelijkwaardigheid. Hier dicteert de Eeuwige gewoon wat Zijn eis en gebod aan de mensheid is.
De 10 Woorden hebben als doel om de omgang met de Eeuwige en de omgang van de naaste op het allerhoogste niveau te brengen.
Daarom zijn de 10 Woorden vastgelegd op twee stenen tafels, die beschreven zijn met de vinger van de Eeuwige aan beide zijden, met voor die tijd gebruikelijke, leesbaar Hebreeuws schrift.
De schrijvende hand van de Eeuwige zien wij in Daniël 5:25:
מְנֵא מְנֵא, תְּקֵל וּפַרְסִין
Ook daar is geen enkele sprake van symboliek. De koning pleegde heiligheidsschennis door zijn afgoden aan te prijzen en te drinken uit de geheiligde voorwerpen uit de tempel.
