Vraag
We zijn een getrouwd stel maar zijn nooit aan kinderen begonnen omdat we altijd onzeker zijn geweest of we het kind kunnen geven wat hij/zij nodig heeft. De reden voor deze onzekerheid is dat we psychisch beiden niet erg stabiel zijn. Destijds heb ik het hier ook met mijn psycholoog over gehad en ook hij begreep het volkomen.
Een collega van mij zei jaren geleden omtrent dit onderwerp dat ik op de Heere moet vertrouwen en aangezien we voor onszelf nog steeds denken dat we de juiste keuze hebben gemaakt, voelen we ons toch onzeker over hoe God hier over denkt, temeer omdat we nu er te oud voor zijn. Niet voor niets staat in de Bijbel dat het krijgen van kinderen en kleinkinderen een grote zegen is. Betekent dit nu voor ons dat we door God in het algemeen niet gezegend zijn omdat we het niet aangedurfd hebben om kinderen te krijgen, of te wel: staat of valt hier dan alles mee?
Antwoord
Beste vragensteller,
Er kunnen voor echtparen zowel lichamelijke als psychische omstandigheden zijn waardoor de vraag kan rijzen of het wel verstandig is om kinderen te krijgen. De afweging die jullie destijds gemaakt hebben is mede bepalend geweest doordat jullie beiden psychisch niet erg stabiel bent. Dit zal voor jullie een (moeilijke en) weloverwogen beslissing zijn geweest. God geeft ons als mensen een grote verantwoordelijkheid met betrekking tot al onze handel en wandel in het (huwelijks) leven, waarbij we zeker ons vertrouwen op God moeten houden, maar wat niet betekent dat je Hem niet vertrouwt als je naar de omstandigheden van het leven handelt.
De overweging die gemaakt is door jullie ligt heel persoonlijk, maar is naar ik hoop ook een beslissing geweest voor Gods aangezicht, en doet dan ook niets af aan het feit dat het krijgen van kinderen een zegen van God is en betekent ook niet dat jullie niet gezegend zijn in het algemeen, omdat jullie het niet aangedurfd hebben om kinderen te krijgen, of te wel: daar staat of valt niet alles mee. Laat wat destijds een weloverwogen keuze geweest is voor Gods aangezicht niet door twijfel in onzekerheid brengen. Ga met die onzekerheid maar naar Hem toe en bidt of Hij het weg wil nemen en weer rust wil geven over de beslissing van toen.
Met hartelijke groet en Gods zegen toegewenst,
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik hoop dat je door mijn lompe manier van verwoorden heen kunt kijken?
Eerlijk gezegd ben ik onder de indruk van jullie verantwoordelijkheidsgevoel en vertrouwen. Jullie zijn niet de makkelijkste weg gegaan (zie het onbegrip van je collega) maar zijn blijven vertrouwen op Gods leiding. Ik vind het ontroerend dat de Heere jullie daar zo in bevestigt: je denkt eigenlijk nog steeds dat je de juiste keuze hebt gemaakt.
God gaat met iedereen een eigen weg. Ook al weet je dat het zo goed is en ook al heb je, voor je gevoel, zelf gekozen voor kinderloosheid het kan toch ook een verdriet en een gemis zijn.
Laat je geen onzekerheid aanpraten hoor. Jullie weten hoe je tot jullie keuze zijn gekomen en jullie mogen je gedragen weten door Zijn nabijheid.
