Vraag
Ik loop heel erg met iets rond. Misschien dat u nog meer informatie nodig heeft, maar dan kunt u dat altijd laten weten. Ik weet ook dat het een bizarre vraag is, maar ik ben de laatste tijd soms in de war, waardoor ik soms niet alles meer op een rijtje krijg. Ik ben de laatste tijd heel veel aan het tobben over van alles en nog wat. Hierdoor tob ik ook soms over ‘vreemde dingen’. Ik tob vooral over Bijbelse zaken en daardoor komen soms ook vreemde vragen bij mij naar boven. Ik ben best bang voor het antwoord (dat het inderdaad waar is wat ik denk), maar ik wil even mijn hart luchten en hoop daardoor een beetje rust te krijgen in mijn hoofd. Ik hoop heel erg dat het een ‘goed’ antwoord zal zijn, dus dat mijn gedachten niet waar zijn. Ik ben ook dankbaar voor deze site, omdat ik zo mijn hart kan luchten en met vragen kan komen, want ik wil het liefst met iemand over alles praten. Het is fijn om het anoniem te kunnen doen. Alvast bedankt!
Ik ben heel veel bezig met het eeuwige leven. Ik ben soms intens bang dat iemand waar ik intens veel van houd in de hel komt. Ik ben daar zo angstig over. Ik kan daar vreselijk om huilen, omdat ik niet met die gedachte kan leven. Het is niet zo dat ze niet geloven, maar ik ben bang dat God ze niet in de hemel laat omdat ze een bepaalde zonde niet hebben beleden aan Hem. Ik ben soms bang dat als je een bepaalde zonde niet belijdt en dan sterft, je dan in de hel komt. Is dat waar? Is het echt zo dat als je een bepaalde zonde niet heb beleden (aan God en/of aan iemand) dat je dan in de hel komt? God heeft toch alles al vergeven als je in Jezus gelooft? Jezus heeft toch ALLES gedaan, zodat wij in de hemel kunnen komen? Daar is toch niets van ons bij?
Ik ben soms ook ontzettend bang dat iemand door mij in de hel terecht komt. Dat dit dan mijn schuld is. Dat ik bijvoorbeeld een zonde heb gedaan en daar iemand in meegetrokken heb (niet bewust, niet met opzet) en dat daardoor diegene in de hel komt. Dat ik het bijvoorbeeld beleden heb aan God, maar die ander niet (de ander ziet het bijvoorbeeld niet als zonde). Ik ben dan zo intens bang dat diegene dan in de hel komt. Ik wil niet dat iemand verloren gaat. Niet de mensen waar ik intens veel van houd en ook al die anderen mensen niet. Ik bid er heel veel voor dat iedereen van wie ik houd, gered zal worden. Ik weet dat ik dit aan God over moet laten, maar ik ben soms zo bang. Bijvoorbeeld dus dat het dan mijn schuld is. Ik ben niet perfect en er zullen altijd zonden zijn (ook al wil ik dat niet). Ik kan er toch niet de oorzaak zijn dat iemand in de hel komt? Ik ben zo bang en verdrietig...
Antwoord
Bedankt voor het stellen van jouw vragen. Ik ga je een antwoord geven dat uit twee delen bestaat. In de eerste plaats wil ik inhoudelijk ingaan op de vragen die je stelt. In de tweede plaats wil ik aan het einde van dit antwoord kort wat zeggen na aanleiding van de vragen die je stelt. Want ik kan zien dat je hieronder gebukt gaat en ik wil je graag recht doen.
Als eerste het inhoudelijke punt. Je maakt je grote zorgen over het gevolg van bepaalden zonden, voor jezelf en voor anderen. Je stelt een aantal vragen achter elkaar die ik wil terugbrengen tot twee hoofdvragen. In de eerste plaats de vraag: Beland je door onbeleden zonden in de hel? In de tweede plaats de vraag: Kun jij de oorzaak zijn waardoor een ander voor de eeuwigheid verloren gaat?
Jouw eerste vraag draait om de, wat we noemen, onbeleden zonden en de gevolgen ervan. Ga je daardoor verloren? Antwoord op die vraag is ja en nee. Ja, omdat vergeving van zonden alleen maar plaatsvindt na een schuldbelijdenis. Een duidelijk voorbeeld hiervan zien we bij David in Psalm 32. Hij beschrijft daar hoe hij gebukt ging onder zonden. We lezen in vers 3: “Toen ik zweeg, teerden mijn beenderen weg, onder mijn jammerklachten, de hele dag.” En dan even verderop in vers 5: “Ik zei: Ik zal mijn overtredingen belijden voor de HEERE. En Ú vergaf mijn ongerechtigheid, mijn zonde.” We zien dus dat David die twee zaken, schuldbelijdenis en vergeving, heel dicht naast elkaar zet. Het ene kan niet zonder het ander. Dat dit niet alleen bij David zo is zien we ook in het Nieuwe Testament. Te denken valt bijvoorbeeld aan wat we lezen in 1 Johannes 1: “Als wij zeggen dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en is de waarheid niet in ons. Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.” Ook hier zijn zonde belijden en vergeving ontvangen aan elkaar verbonden. Dus vanuit dit standpunt gezien zou je kunnen zeggen: Ja, als je onbeleden zonden in je leven hebt dan worden ze niet vergeven. En zonder vergeving van zonde gaan we voor eeuwig verloren. Het is niet voor niets dat de Heere ons in Zijn Woord keer op keer oproept om onze zonden te belijden, met de zonde te breken en terug te keren tot Hem.
Maar er is meer te zeggen en er moet meer over gezegd worden. Want stel je nu eens voor dat je in een auto rijdt. Er gebeurt wat in het verkeer en je wenst die andere bestuurder het ergste van het ergste toe. Wat gebeurt als je op dat moment komt te overlijden? De Heere Jezus leert ons in Mattheüs 5 dat niet alleen onze daden maar ook onze woorden ons schuldig maken voor de Heere. Maar ben je dan dus voor eeuwig verloren? We moeten nog een stap verder gaan. Wie van ons kent al zijn zonden? Wie van ons heeft een compleet beeld van onze schuld? Dan zou er dus ergens een ‘verborgen’ zonde kunnen zijn. En dan kun je nog zo godvrezend leven maar toch verloren gaan vanwege die ene, niet beleden, zonde.
Maar hoe moet het dan wel? Twee zaken. In de eerste plaats moeten wij de zonden die wij, door de Heilige Geest verlicht, zien in ons leven belijden voor de Heere en ermee breken. Hoe moeilijk en hoe zwaar het ook is. Blijf niet in het algemene steken maar wordt concreet in het schuld belijden. Noem de zonden in je leven bij naam als je ze bij de Heere brengt. In de tweede plaats hebben we het gebed van Psalm 139 nodig. Lees maar mee aan het einde van deze Psalm: “Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, beproef mij en ken mijn gedachten. Zie of er bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg.” De Heere wil door Zijn Geest ons wijzen op wat schadelijk is in ons leven. Met als doel om ons dichterbij Hem te brengen. Hoe meer zonde we zien, des te harder wordt de noodzaak van de Verlosser. En hoe groter de Verlosser voor ons wordt, des te meer schuld zullen wij bij onszelf vinden.
Daarnaast schrijf je dat jij bang bent om te oorzaak te zijn waardoor iemand anders verloren gaat. Ik wil daar, in aanvulling van wat ik hierboven al schreef, kort op in gaan. Ik moest denken aan wat de Heere Jezus zegt in Lukas 13. In dat gedeelte komt er een man bij de Heere Jezus (vers 23) met een prangende vraag: “Heere, zijn het weinigen, die zalig worden?” Hij stelt de vraag omdat hij ziet dat velen in eerste instantie wel aandacht schenken aan de Heiland, maar daarin niet volharden. Ze geven op. Dus hoeveel mensen zullen er uiteindelijk nog overblijven? Dan moet je eens opletten hoe de Heere Jezus op die vraag ingaat. Hij antwoordt de man niet eens persoonlijk, maar richt zich tot allen die er om heen staan. En Hij zegt: “Strijd om binnen te gaan door de nauwe poort.” De Heere Jezus verlegt de aandacht en de nadruk op ons persoonlijk geloofsleven. Als ik het in mijn eigen woorden mag samen vatten: Hoe begrijpelijk die vragen ook zijn, laten we in plaats van naar de ander te kijken onszelf onderzoeken. Aangespoord worden om des te meer de Heere te zoeken en vast te houden aan Zijn Zoon, onze Heiland! Met het vragen naar de eeuwige bestemming van de ander zullen we daarom ook terughoudend moeten zijn. Het is begrijpelijk en ik denk dat een ieder die oprecht de Heere liefheeft wel eens met dit soort vragen rondloopt. Maar het is niet aan ons. De Heere heeft ons dat niet geopenbaard. Wel dat wij alleen door het bloed van Zijn Zoon Jezus Christus kunnen worden verlost.
Tot slot wil ik ingaan op het tweede punt dat ik aan het begin even opmerkte, namelijk na aanleiding van jouw vragen nog wat aan je wil meegeven. Als ik jouw vragen zo lees dan merk ik dat je enorm bezorgd bent en zoekt naar geruststelling, iemand die jou de vaste grond kan bieden. Je spreekt ook uit dat het fijn is dat je op deze website jouw vragen anoniem kan stellen en we mogen met elkaar dankbaar zijn dat het kan! Maar ik zou je willen meegeven: Denk er eens over na om dit te delen met een broeder of zuster die je vertrouwt en die geestelijke leiding kan geven. Want deze worsteling waar je in zit laat zich misschien niet met dit ene antwoord oplossen. Daarom zou ik je willen meegeven dat er vele plekken zijn waar je terecht kunt met vragen als deze. Misschien binnen je eigen kerkelijke gemeente (bijv. ouderling of predikant) of binnen jouw kerkverband. Misschien bij instellingen zoals Eleos, maar blijf er niet alleen mee rondlopen als je merkt dat de last je te zwaar wordt.
Ik wens je alle goeds toe en bovenal dat je met dit antwoord iets van rust mag ontvangen en daardoor wordt aangemoedigd om steeds weer houvast buiten jezelf in Christus te zoeken.
Met vriendelijke groet,
Ds. D. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D. van der Wal
- Geboortedatum:06-05-1987
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
