Vraag
Wij zijn een jong stel. We hebben nu bijna twee jaar verkering. Nu is het namelijk zo dat ik me erg dictatorachtig voel tegenover mijn vriendin. Vanaf het begin merkte ik vervelende dingen waaraan ik me stoorde. Dat is dat ze bij elke slok drinken met haar tanden tegen het glas tikt, dat als ze drinkt dat haar lippen altijd best nat zijn en dat ze een slok neemt dat er dan vanaf haar lippen een slijmstreepje meegaat naar haar mok. Hiervoor heb ik me eerlijk gezegd geschaamd tegenover mijn familie. Als ze praat, doet ze dat soms met een beetje met speeksel. Ondanks dat hou ik ontzettend veel van haar.
Ik heb hierover met haar gepraat en ze wordt nu steeds onzekerder van alles. Ze heeft gezegd dat ik moet accepteren wie ze is, maar ik probeer het juist op een goede manier te zeggen met een goede bedoeling. Ik heb vanaf het begin gemerkt dat ze bij haar thuis elkaar nooit corrigeren. Ook haar ouders zien het van het drinken enz.
Mijn vraag is nu, hoe moet ik dat toch netjes tegen haar zeggen? Of moet ik het gewoon accepteren? Want als ik dit zie denk ik eerlijk gezegd van, je lijkt wel een klein kind. Ik heb dit ook nog nooit bij iemand gezien.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Haar kùnnen accepteren met alles erop en eraan, of haar wíllen veranderen naar jouw normen, waarden, ideeën... tja, dat is de vraag!
Hoe zie jij jullie samen ‘oud worden’? Denk je, dat jullie relatie bestand is tegen ergernissen, hoe klein ze nu ook nog zijn? Kun jij je inhouden met alle goedbedoelde adviezen, die haar vooral onzeker maken? ‘Kunnen’ is een ding, maar wíl jij je inhouden... dat is iets heel anders! En daar zul je toch echt zèlf over na moeten denken. Eén ‘vervelend ding’ is wellicht nog te overkomen, maar je hebt het over meerdere dingen, die jij vervelend vindt. Meervoud dus. Voor jou niet leuk. Voor haar niet leuk.
Verkeringstijd is bedoeld om elkaar steeds beter te leren kennen, zodat je óf naar elkaar toegroeit óf tot de ontdekking komt dat je niet bij elkaar past. Dóórgaan met de relatie zoals die nu is leidt óf bij jou óf bij haar tot frustraties. Vroeger of later. Bedenk dat een klein ‘onkruidje’ in je tuin heel snel kan groeien waarbij wieden steeds lastiger wordt! In líéfde kun je veel overwinnen, maar hoeveel houden jullie van elkaar? Jullie zullen beiden die ontdekkingen moeten doen, spreek dáár dus over met haar. Niet over ‘goede bedoeling’, maar over ‘houden van’!
Je voelt je dictatorachtig, schrijf je aan het begin van je brief. En dàt is precies wat níét past binnen een gelijkwaardige relatie. Stel je eens voor dat zij jouw ‘vervelende dingen’ met goedbedoelde opmerkingen zou willen veranderen... hoe zou je dat vinden? Zou je er ook niet op z’n minst onzeker van worden? Of misschien wel heel boos, wie weet. Moet je dan maar alles goedvinden van elkaar, zonder ooit iets te mogen zeggen van andere gedragingen dan die je gewend bent? Nee, dat hoor je me hopelijk niet zeggen! Wat ik al schreef: leer elkaar kennen en zie in die weg of je bij elkáár past en of je elkaars ‘familiecultuur’ kunt leren waarderen. Vanuit groeiende liefde, nogmaals. Zeker niet vanuit hoogmoed en trots, want daar tegenover staat minachting, wat ik helaas een beetje proef in je laatste regels!
Ik wens jullie beiden alle goeds toe!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En werk eerst aan je zelf... het komt op mij over dat je iemand precies naar jouw idee wil vormen of nou ja ik weet het ook niet maar eerlijk gezegd krijg ik jeuk van deze vraag. Ik gun jou maar zeker ook jouw vriendin iemand bij wie je je veilig voelt.
Terwijl het eigenlijk aan jou ligt. Ga eerst maar aan je zelf werken en zoek dan iemand die wel beter in je plaatje past. Da's ook eerlijker naar je huidige vriendin toe.
Ik snap heel goed dat vraagsteller zich er ongemakkelijk over voelt. Misschien is het een sociale norm dat je je niet hoort te storen aan dergelijke ‘uiterlijkheden’. Maar als ik me er een voorstelling van probeer te maken wat hij concreet beschrijft, kan ik me eerlijk gezegd best voorstellen dat vraagsteller daar (steeds meer) moeite mee heeft.
Vraag is dan hoe je daar samen een weg in wilt/kunt vinden.
Allereerst vind ik het te prijzen dat hij wil voorkomen dat er een ‘dictator’-achtige positie ontstaat jegens zijn vriendin.
Mbt haar familie: waarschijnlijk valt het haar familie helemaal niet op hoe die dingen bij haar gaan, anders was ze daar ongetwijfeld (als kind) al in bijgestuurd.
Misschien helpt het volgende: gewoon eerlijk op tafel leggen hoe veel je van haar houdt, dat je haar absoluut niet kwijt wilt - en dat je haar ook wilt vragen om bepaalde dingen anders te doen (ook al voelt dat voor haar in eerste instantie als overbodig).
Mijn vriend en ik hebben qua familie en ‘gedragsnormen’ een heel verschillende achtergrond - en wij hebben daar echt een weg in moeten vinden.
Sommige dingen vind ik wat overdreven, andere hoeven wat hem betreft niet persé - maar als het helpt om geaccepteerd te worden in de sociale wereld van de ander, hebben we dat er allebei (in principe) voor over.
Overigens zijn er óók dingen waar ik destijds ook het nut niet van inzag - maar waar ik nu echt héél blij en dankbaar mee ben!
Liefde gaat boven alles, maar niemand is gebaat bij blinde acceptatie van de ander, zeker niet als het om heel concrete situaties in het dagelijks leven gaat.
Soms mag je, óók met hele praktische omgangsvormen /etiquette, van elkaar leren!
Wat ik mij afvraag is of de vragensteller zich er aan ergert of dat ook zijn familie of haar vrienden dat doen. Dan lijkt het mij een heel ander probleem. Als iemand heel gulzig eet of altijd slurpt tsja... dan heeft vragensteller een punt en kan hij echt wat met jouw antwoord.
Maar helemaal beschrijven hoe er een sliertje van haar mond naar de mok loopt en zeggen dat iemand wel een kind lijkt echt sorry maar dan geef ik niet veel voor deze relatie. Proberen rustiger te eten en te drinken en niet te smakken is toch wel iets anders dan ik lees in deze vraag. Ik zou in ieder geval vragensteller willen adviseren om zich te verplaatsen in zijn vriendin. .. hoe vindt hij het zelf om kritiek te krijgen op de manier waarop hij slikt en drinkt.
