Vraag
Geachte ds. Harinck. Ik las in uw verklaring van zondag 7 het verschil tussen wedergeboorte en de daad van het geloven. Kunt u dit wat nader uitleggen? Kan er een tijd zitten tussen het van dood levend maken vanuit God en de daad van het geloven? Wanneer is een mens dan een kind van God, op welk moment?
Antwoord
Beste vraagsteller,
De tijd en dag van je geboorte weet je misschien. Maar het uur en de dag van je wedergeboorte weten, behalve enkele uitzonderingen, de gelovigen niet aan te wijzen. Brakel zegt: “Wanneer je stelt bij de eerste gevoelens van onrust en bekommering over de ziel, stel je het misschien te vroeg.” Er is immers veel onrust die gewoon voorbijgaat. En er zijn mensen die een tijd zeer bekommerd zijn over hun ziel en bezet zijn met de eeuwigheid, die nooit tot Christus komen en deze indrukken verliezen. De Bijbel kent deze gevallen. Denk maar aan Saul, Herodes die onder invloed kwam van Johannes de Doper, Simon de Tovenaar en anderen.
Brakel zegt vervolgens: “Wanneer je stelt bij het eerste geloven, stel je het waarschijnlijk te laat. Want reeds de eerste oprechte droefheid naar God en de verontrusting over de ziel, zijn van de Heilige Geest.”
Een andere zaak is echter: wat schiet je er mee op om dit te weten? Je hebt niet nodig het tijdstip van je wedergeboorte te weten, maar je hebt een Zaligmaker nodig.
Ik wil toch nog wel iets meer over je vraag zeggen. Het vermogen om te geloven bezit een mens niet. De Heilige Geest werkt dit. Hij plant de wortel van het geloof in ons hart. De Dordtse Leerregels hebben het over: God stort nieuwe hoedanigheden uit in het hart. Je moet immers eerst ogen hebben om te kunnen zien.
Nu kan, zo zouden we met bescheidenheid kunnen zeggen, iemand wederom geboren zijn, bedroefd naar God zijn, overtuigd zijn van zonde, maar zo weinig zien van de redding in Christus en zo bezig zijn met zichzelf te verbeteren dat het geloof zich niet uitstrekt naar Christus. Er is van geloven in Christus niet veel te zien. Dan zou je, zo sommigen al te gemakkelijk stellen, een wedergeboren mens zonder geloof hebben. Maar waar komt dan het hopen op Gods barmhartigheid en het de Heere niet kunnen loslaten vandaan? Dat zijn werkzaamheden van geloof. Daarom moet je wedergeboorte en geloof niet scheiden. Zonder wedergeboorte is iemand dood. Maar de wedergeborene is levend en dat openbaart zich in geloofsdaden. Die kunnen soms zo zwak zijn dat wij het niet voor geloof aanzien.
Zo iemand heeft ogen ontvangen, maar het gebruik er van is zwak en bijna niet zichtbaar. Het gebruiken van die ogen heeft te maken met jezelf verloren te zien en Christus als Redder te zien. Dat maakt werkzaam in hongeren en dorsten, verlangen en vluchten tot Christus. En dat zijn de zaken waar het op aan komt. Niet het uur van je wedergeboorte is het belangrijkste, maar een geloof dat zijn heil in Jezus zoekt en vindt. Je moet niet in de kindergeboorte blijven steken.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
