Vraag
Mijn hoofd zit vol vraagtekens en zoekt naar een antwoord. Ik ben dooplid van een Hersteld Hervormde gemeente waar ik woon en waar ik ook kerk. Ik wil over naar een andere gemeente van de HHK. Ik voel me niet thuis in de huidige gemeente. Jarenlang ben ik getreiterd en gepest door jongeren in mijn omgeving, vanaf mijn 7e jaar tot mijn 17e jaar toe. Nog steeds word ik daarop aangekeken door jongeren in de gemeente. Het doet me nog steeds enorm veel verdriet. Ik voel me o.a. hierdoor absoluut niet op mijn plek in deze kerk. Ik kan en durf me niet open te stellen in het geloof. Ik heb de behoefte/ik voel dat ik belijdenis moet gaan doen, maar voel heel sterk dat ik dat niet in deze gemeente kan doen, i.v.m. bovenstaande (niet open kunnen zijn etc.), wat ik erg jammer vind.
Een andere reden waarom ik over wil gaan, is de gemeente als zodanig. Onze kerk is vrij groot. Daardoor ben ik héél snel afgeleid en kan ik de preek niet vatten. Elke keer heb ik het gevoel alsof ik in de kerk zit omdat het moet en het voelt alsof ik de tijd aan het uitzitten ben. Ik ben met regelmaat in een andere HHG geweest en daar voel ik me veel meer op m’n gemak onder de jongeren. Tevens zit ik daar op de JV, waar ik me ook helemaal thuis voel. Ik durf me open te stellen over m’n gevoel en heb heel goede gesprekken met de jeugd daar. Wat betreft het begrijpen van de preek lukt het daar beter, aangezien de kerk vele malen kleiner is, dus ook een kleinere omgeving met minder afleiding.
Nu is mijn vraag: wat mogen redenen zijn om de overstap te maken naar een andere gemeente van hetzelfde kerkgenootschap en is bovenstaande een reden om over te gaan naar de gemeente waar ik nu ook de jeugdvereniging volg?
Antwoord
Beste vragenstell(st)er,
Wat triest dat je zo in jouw gemeente door de andere jeugd bent behandeld. Daar hadden de onderwijzers en de kerkenraad op moeten letten. Maar je zegt het zelf al; het is een grote gemeente. En dat betekent dat het ook een drukke gemeente is. En net als op sommige grote scholen zien de verantwoording dragende volwassenen zulke dingen dan nog weleens over het hoofd. Daarmee zijn ze niet verontschuldigen, maar het gebeurt helaas wel. En het gebeurt te vaak.
Wanneer dit tot gevolg heeft dat je er zodanig door bent beschadigd, dat je het ook nu nog steeds moeilijk hebt in deze gemeente en daar zelfs door in je geloofsleven wordt belemmerd, dan is dit wel een heel trieste zaak. Maar gelukkig is er een andere gemeente in de buurt waar je je veel meer op je gemak voelt en waar de andere jongeren jou schijnen te accepteren zoals je bent. Wanneer je intussen 18 bent geworden ben je meerderjarig. En dan is de beslissing om je over te laten schrijven naar die andere HHG aan jou. En je hebt er volgens mij ook goede redenen voor. Strikt formeel beschouwd hoef je die niet aan de kerkenraad door te geven. Maar het lijkt mij geen slechte zaak om dit wel te doen, zodat zij er op attent worden gemaakt. En dan misschien maatregelen kunnen nemen om wat jou overkomen is in de toekomst te vermijden.
Het mag ondanks alles toch nog een reden tot dankbaarheid zijn dat je niet ten prooi bent gevallen aan verbittering en verharding waar het jouw geloof en jouw verhouding met de Heere betreft; althans die indruk heb ik niet. Maar je voelt je gewoon niet veilig genoeg meer in jouw huidige gemeente om jouw gevoelens daarover met anderen van jouw leeftijd te kunnen delen. Dat lukt je gelukkig wel in die andere HHG en haar JV. En daarom voel je je daar ook veel meer op jou gemak.
Ik zou in jouw plaats om een gesprek met de kerkenraad vragen waarin je jouw redenen aan hen kenbaar maakt om van HHG te wisselen. Ik vermoed dat zij daar wel begrip voor zullen kunnen opbrengen, maar hoop daarnaast ook dat zij zich dit zullen aantrekken, zodat ze maatregelen zullen nemen. Want een kerk moet een veilige omgeving zijn voor kinderen en jongeren, waar pesten en treiteren gewoon niet mag voorkomen.
Veel sterkte en Gods onmisbare zegen toe gewenst, opdat Zijn liefde en genade de wonden die jou zijn toegebracht nog zullen vermogen te genezen.
Hartelijke groeten,
Drs. W. H. Hoorn
Naschrift redactie: kandidaat Hoorn is bereid om indien mogelijk nog wat verder te helpen. Je kunt hem bereiken via vragen@refoweb.nl.
Dit artikel is beantwoord door
drs. W.H. Hoorn
- Geboortedatum:30-01-1959
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Dedemsvaart
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Niet beroepbare kandidaat
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hier schrik ik van dat je zelfs in de gemeente geconfronteerd wordt met pesterijen, en dat in de gemeente van Christus...
Een gesprek met de kerkenraad lijkt mij sowieso het beste. Of het een grote gemeente is of niet, je moet in vertrouwen je verhaal kwijt kunnen en misschien moet het ook eens een onderwerp worden op catechisatie. Als de pesterijen heel erg zijn, dan zou het ook een onderwerp kunnen worden bij huisbezoeken.
Maar de jongeren die zich hieraan schuldig maken, zouden eens heel goed achter hun oren moeten krabbelen en af moeten vragen wat de HEERE hier van zou vinden... Onbegrijpelijk waar een mens toe in staat kan zijn, om een leven van een ander kapot te maken. Je hoeft echt niet met iedereen vrienden te zijn, maar pesten is zo min.
Je concentratie die snel weg is doordat het een grote groep mensen is die in de kerk zit, snap ik wel. Ik heb dat ook. Daarom ga ik ook graag 's avonds naar de kerk, omdat het dan veel rustiger is. Dan zijn minder mensen en minder kleine kinderen.
Als je het naar je zin hebt in de andere gemeente, zou een gesprek met de kerkenraad legitiem zijn om te vragen of je geperforeerd mag worden naar de andere gemeente. Als ik je verhaal lees, denk ik of jij misschien een vorm van autisme hebt? Hoeft niet heel erg te zijn, maar een lichte vorm kan je concentratie al doen verminderen en autisten (hoe klein ook) zijn snel vatbaar om gepest te worden.
Als dat zo is, dan zou een goed gesprek met de kerkenraad zinvol zijn. Je verlaat immers niet je kerkverband, maar wil graag in rust en vrede als gemeente Gods bij elkaar kunnen komen. En de pesters maken je dat onmogelijk.
Ik wens je veel wijsheid toe en vestig je hoop op de goede mensen die je in de andere gemeente ontmoet! Gods zegen toegewenst!
Ook ik ben vroeger erg gepest. Ik ben nu 45 en heb er soms nog steeds last van. Vooral het niet accepteren om wie je bent heeft mij veel pijn gedaan. Ook ik heb mijn leeftijdsgenoten schijnheilig in de kerk zien zitten. Ik heb, vind ik,een prijs betaald om mijn rug recht te houden en van geen wijken te weten. Ik wil je graag adviseren van kerk te wisselen. Naar die andere kerk te gaan waar je mag zijn wie je bent en waar je je geloof mag beleven zoals jij dat wilt zonder steeds te moeten denken hoe het overkomt.Zie dit als een teken van God. Vergeving is mooi, maar jij hoeft niet ervoor te boeten.
Het is misschien goed om je keuze toe te lichten bij de kerkenraad zodat hier eens aandacht kan worden besteed in de preek.
Ik wens je veel plezier in je nieuwe kerk en wil je alvast feliciteren met je voorgenomen belijdenis.
Groet,
Gerard
Nicolaikerk Utrecht
