Ambtsdrager met huwelijksproblemen

Mag een ambtsdrager -dus ouderling of diaken- zijn ambt vervullen ondanks dat hij om onenigheid van tafel en bed gescheiden is van zijn echtgenote en er openlijk al aardig rondgebazuind wordt dat er sprake is van een komende huwelijksbreuk? Mijns inziens heeft een ambtsdrager een voorbeeldfunctie en is de enige juiste weg dat hij zelf zijn ontslag aanbiedt, of dat de kerkenraad of classis hem dat gedwongen geeft omdat een ambtsdrager een van de Tien Geboden in het openbaar overtreedt. De reden hiervan doet er niet toe in deze zaak, immers het spreekwoord luidt: waar twee kijven, hebben er twee schuld. Of is mijn mening te voorbarig en mag een ambtsdrager zijn ambt blijven  bekleden voor een periode van bijvoorbeeld een halfjaar (waarin gezocht en gewerkt wordt naar heling van de ontstane breuk ) en is een ontslag pas toepasbaar op het moment dat overduidelijk is dat er een huwelijksbreuk is en blijft?

Beste vragensteller,

Tussen het moment waarop je de bovenstaande vraag gesteld hebt en vandaag zit geruime tijd. Dat heeft er mee te maken dat ik lange tijd nagedacht heb over wat voor antwoord ik je op deze vraag geven moet en kan. Ik kan me voorstellen dat je het liefst van mij zou horen dat ik aangeef dat je een goed denkspoor volgt, dat deze ambtsbroeder zijn ambt maar moet neerleggen. Gelukkig laat je merken dat je niet weet of je een juist denkspoor volgt. Want je vraagt je af of jouw mening te voorbarig is.

Wanneer ik je vraag op me laat inwerken, rijzen er verschillende vragen bij mij. Wie bazuint er rond dat er sprake is van een komende huwelijksbreuk? Hoe weet je dat er inderdaad een scheiding van tafel en bed aan de orde is? En, voor wat jezelf betreft, ben je een belijdend lid van de gemeente waar deze ambtsdrager dient? Dat zijn dingen die voor mij onduidelijk zijn en dat bemoeilijkt het beantwoorden van deze vraag in hoge mate. Bovendien ken ik de situatie niet van binnenuit. Dat betekent dat ik er ook geen oordeel over geven kan. Dat is misschien onbevredigend voor je, maar ik kan er niet meer van maken.

Het enige wat ik je kan meegeven, is de weg die de Bijbel wijst als het gaat over medegemeenteleden die andere wegen gaan dan de Bijbel die ons voorhoudt. Dat staat beschreven in Matthéüs 18:15-22, waarvan ik de verzen 15-17 hier zal weergeven: “Maar indien uw broeder tegen u gezondigd heeft, ga heen en bestraf hem tussen u en hem alleen; indien hij u hoort, zo hebt gij uw broeder gewonnen. Maar indien hij u niet hoort, zo neem nog een of twee met u; opdat in den mond van twee of drie getuigen alle woord besta. En indien hij denzelven geen gehoor geeft; zo zeg het der gemeente; en indien hij ook der gemeente geen gehoor geeft, zo zij hij u als de heiden en de tollenaar.”

En het allerbelangrijkste is om te blijven bidden, juist voor mensen die in zonden leven of gevallen zijn, en vooral naast die persoon/personen blijven staan en jezelf er niet boven verheffen. Vragen of de Heere hen tot inkeer brengt en dat Hij Zijn Eigen Naam bewaart en de eer van die Naam hooghoudt. Wij mensen zijn namelijk geneigd om die heerlijke en heilige naam te besmeuren door allerhande zonden, openbaar of in stilte.

Hopelijk heb ik je zo wat handvatten gegeven hoe je met deze situatie om kunt gaan.

Hartelijke groet,
Kand. W. F. ’t Hart

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. F. 't Hart

• Geboortedatum:
  16-08-1990
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Zwartebroek-Terschuur-Voorthuizen
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven