Nederland steeds onchristelijker

Wat is nu precies er de oorzaak van dat Nederland steeds onchristelijker wordt, dat bijna niemand meer gelooft? En er juist een toenemend geloof in de islam is andere soorten van geloven in Nederland? Wat zegt de Bijbel hierover? Kan het zijn dat over een poos je echt een eenling bent die gelooft? Hoe kan het dat dat honderd jaar geleden zo anders was?

Beste vragensteller,

Je constateert dat ons land in toenemende mate onchristelijker wordt en dat is helaas een terechte constatering. Wij kunnen dat afleiden aan allerlei ontwikkelingen, zoals het afnemende kerkbezoek, de opvattingen die mensen volgens allerlei onderzoeken hebben over God, het leven na de dood en de wijze waarop men tegen de mensheid aankijkt. We zien het ook aan de wijze waarop het maatschappelijke leven zich ontwikkelt. Je kunt dan denken aan de invulling die gegeven wordt aan de zondag, de ingrijpende stappen die in het verleden zijn gezet in medisch-ethische vraagstukken (denk aan abortus en euthanasie) en de stemmen die opgaan om in de nabije toekomst volgende stappen te zetten (denk aan het onderwerp voltooid leven).

Als het gaat om de vraag hoe dit komt zijn er mijns inziens verschillende aspecten te benoemen. Ik noem een aantal zaken, zonder hierin uitputtend te zijn.

Het is indringend om te zeggen, maar veel mensen in ons land zijn langzamerhand of heel abrupt losgeraakt van de kerk en het christelijk geloof. Dat is de eerste reden die ik noem. Dit is een proces dat decennia geleden al is ingezet en dat nog steeds doorzet. Soms had dit helaas te maken met teleurstelling die mensen ondervonden in de kerk en het kerkelijk leven, maar ook gebeurde dit vaak omdat men steeds minder een boodschap had aan de Bijbel; omdat men niet meer echt geloofde in alles wat de Bijbel ons voorhoudt als het gaat om onze verdrietige en gevaarlijke toestand van ons mensen zolang we los van God zijn; dat het besef van de noodzaak van het herstel van onze verhouding tot God door het werk van Jezus Christus verwaterd is. Mensen geloofden niet meer met hun hart dat een leven met God nu en straks werkelijk perspectief geeft, dat dit een leven is dat levenswaardig is. Velen hebben daarom afscheid genomen van het christelijk geloof als iets dat irrelevant was voor het dagelijkse leven, iets dat in hun beleving achterhaald en ongeloofwaardig was, als iets dat levensvreugde eigenlijk maar belemmerende.

Een tweede  aspect is dat de kerk niet is geweest wat zij behoort te zijn. Van de kerk behoort iets uit te gaan, zij moet naar het Woord van Jezus Christus een stad op een berg en een licht op een kandelaar zijn. Zij moet scherp en oprecht zijn in de strijd tegen alles wat botst tegen Gods heilige wet, zij moet mensen voor God en Christus zoeken te winnen, zij moet heilig leven op zo een wijze dat er iets van God in weerspiegelt. En daar schieten we als christenen ernstig in tekort, dat resulteert mede in de teruggang van de christenheid in ons land.    

Een derde aspect is dat er ook een duidelijk oordeel van God in schuilt dat ons land zich steeds meer van het christelijk geloof vervreemdt. Als wij als land Gods Woord niet op waarde schatten; als mensen zich niet tot God bekeren terwijl God op allerlei manieren ons tot Zich nodigt; als mensen voorbij leven aan Jezus Christus, aan Hem die God heeft aangewezen als een volkomen Zaligmaker; dan kan er een moment komen dat God zich terugtrekt. Dat Hij ons land -menselijk gesproken- opgeeft en ons maar laat gaan. Dat is een huiveringwekkende gedachte. Je leest iets dergelijks ook van de Joden in de dagen van het Nieuwe Testament. We horen dat Paulus onomwonden tegen hen zegt: “Het was nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch nademaal gij hetzelve verstoot, en uzelven des eeuwigen levens niet waardig oordeelt, ziet, wij keren ons tot de heidenen” (Hand 13:47). Als het zó met ons ligt, raakt God Zijn heil en zegeningen wel aan anderen kwijt. Dan verplaatst God Zijn gemeente naar landen waar Zijn Woord wel meer op waarde wordt geschat. We mogen wel bidden of God ons daarvoor bewaart. 

Het kan dus zeker zo zijn dat je in toenemende mate alleen komt te staan en als christen deel uitmaakt van een kleine minderheid, houdt daar rekening mee.

Tot slot wil ik je nog een overweging meegeven. Het is goed en nuttig om na te denken over (zorgelijke) ontwikkelingen in onze samenleving. Maar er is iets dat nog belangrijker is: dat je zelf werkelijk christen in de diepste zin van het woord mag zijn, in de zin dat je van Christus bent. Denk aan het gebed van Abraham voor Sodom. Zijn uiterste gebed was of God de stad wilde sparen als er dan ook maar tien rechtvaardigen waren. Verder durfde hij niet te gaan (Gen. 18). Tien rechtvaardigen bleek echter te rooskleurig gedacht voor Sodom, ondanks Abrahams gebed ging de stad ten onder. Toch werd Lot gered, mogelijk was hij de enige die de benaming ‘rechtvaardige’ waardig werd gekeurd (2 Petr. 2:7,8). Laat dat je grootste zorg zijn. Ben ik van Jezus Christus, de Rechtvaardige? Als dat ècht zo is, dan kan er veel verdrietigs gebeuren, dan kan het moeilijk en eenzaam worden, maar dan geldt ook voor jou dat je in dat alles door Gods genade verlost zult worden (2 Petr. 2:9).

M. M. van Winkelen

Dit artikel is beantwoord door

M.M. van Winkelen

• Geboortedatum:
  18-07-1981
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Den Haag
• Status:
  Actief

55 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven