Vraag
Ik loop al een tijdje met het volgende. Er waait een sterke seculiere wind in den Haag die alles wat christelijk is zo snel mogelijk wil uitbannen. Dit is nu nog niet heel goed te merken, maar er zijn laatste tijd genoeg wetten aangenomen die uiteindelijk de vrijheid van christenen inperkt. Het is zelfs zover gekomen dat de jongerenorganisatie van Groenlinks, Dwars, meent zich te moeten bemoeien met hoe het reformatorische deel van Nederland omgaat met seks. Maar ook het onder druk staan van het reformatorisch onderwijs. Er wordt terecht vaak gewaarschuwd voor de seculiere wind die waait/stormt door Nederland. Echter vraag ik me heel sterk af, of dit juist niet iets wat God gaat gebruiken om straks een scheiding te brengen in de waargelovigen en de mensen waar het alleen maar om een vormendienst gaat. Dat er een grote scheiding zal plaatsvinden wordt in de Bijbel verschillende malen voorzegd. Het gaat me dan ook aan het hart hoe we als christenen ons druk kunnen maken over allerlei niets-betekende zaken. De liefde die ook in de kerk steeds meer lijkt te verkillen. Graag zou ik eens iemands visie horen hierover. Is het mogelijk dat God de aanvallen van buitenaf op ons reformatorisch bolwerk gaat gebruiken om een scheiding teweeg te brengen? Om zo de mensen aan het licht te brengen die het niet echt gemeend hebben?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Persoonlijk denk ik dat je wel eens een heel juiste taxatie zou kunnen geven van wat er op dit moment in ons land gaande is. Er is in ons land een heel liberale wind opgestoken en het vreemde is dat mensen die voor tolerant doorgaan juist als het gaat om christelijke principes wel eens heel intolerant kunnen zijn. Alles moet kunnen -een gevleugeld woord in onze tijd- maar één ding kan beslist niet, namelijk dat je jezelf in alles wilt richten naar de normen van de Bijbel. Problemen zoals jij die schetst, zijn daarvan het gevolg. De liberale agenda van de seculiere meerderheid wordt steeds meer gedicteerd aan minderheden. Het zet de vrijheid van onderwijs onder druk. Het zet ook de vrijheid van organisatie onder druk. De SGP weet er van mee te praten. Hoe je verder ook over het vrouwenstandpunt van de SGP denkt, het is wel een teken aan de wand. Of om een ander recent voorbeeld te noemen: trouwambtenaren die het niet met hun geweten in overeenstemming kunnen brengen om twee mensen te trouwen van hetzelfde geslacht en daarom hun functie moeten opgeven. En zo zouden er veel meer voorbeelden te geven zijn. We weten inmiddels waar dit begint. Waar het gaat eindigen, ligt in de toekomst verborgen
De christenheid in Nederland moet ermee rekenen dat er steeds meer spanning zal gaan ontstaan tussen rekenen met eigen bijbelse principes en de regelgeving uit Den Haag die geïnspireerd wordt door seculier denken. Het zijn zorgelijke ontwikkelingen waar we onze ogen niet voor moeten sluiten. Aan de andere kant moeten we ook nuchter blijven: ook al staan bepaalde vrijheden onder druk dan nog hebben we in ons land als reformatorische christenen een zeer riant leven. Broeders en zusters in streng islamitische landen of in het communistische Noord-Korea zullen jaloers zijn om de ruimte die ons wordt geboden, ondanks de vrijheden waarop nu beknabbeld dreigt te worden. Reden tot zelfmedelijden is zeker niet op zijn plaats.
Je gedachte dat als dergelijke ontwikkelingen doorgaan, dit wel eens zuiverend zou kunnen gaan werken, onderschrijf ik ten volle. Juist daardoor zou ook wel eens kunnen gaan blijken hoe betrekkelijk ons reformatorische bolwerk is. Daar worden we weer zo gauw wat mee en achter onze eigen opgetrokken muurtjes kunnen we ons zo veilig wanen. Tegen alle geweld is er echter maar één schuilplaats die het houdt en dat is niet een zuil hoe goed georganiseerd ook maar alleen de Allerhoogste Zelf (Ps. 91!). Alleen levend geloof dat het verwacht van de Heere Zelf blijft overeind. Hoeveel kaf er onder het koren verkeert, blijkt misschien wel vooral daarin dat we ons maar druk blijven maken om allerlei bijzaken en aan het voornaamste voorbij zien. Ook dat is, vrees ik een onderdeel van de geestelijke malaise die we meemaken. We kunnen zelfs discussiëren over hoe bekering nu in zijn werk gaat zonder die bekering zelf te praktiseren. We kunnen precies weten hoe het moet -zoals de Farizeeën in Jezus' dagen- en het voornaamste van de wet over het hoofd zien. Al is een kozijn prachtig geschilderd maar van binnen rot het komt al gauw aan het licht. Juist de seculiere geest die door Nederland waait, keert ons als het ware binnenste buiten. Wie het echt om de Heere te doen is, zal volharden. Immers, dan is God een goed werk begonnen. Wie het alleen maar doet voor de vorm, valt een keer door de mand.
De dingen gaan zich toespitsen. Naar mate de wereld steeds meer wereld wordt, zal de kerk ook steeds meer kerk worden. Zij die vuil zijn worden steeds vuiler en zij die heilig zijn mogen steeds heiliger worden. Wie met één been in de wereld wil staan en met één been in de kerk, zal gedwongen worden een been bij te trekken en dat zal waarschijnlijk het been zijn dat nog in de kerk is... Tenminste als God Zelf niet ingrijpt. Zelf preekte ik onlangs over Dan. 3, waarin Sadrach, Mesach en Abednego niet door de knieën gaan voor het gouden beeld. Er zijn veel meer joodse jongens naar Babel afgevoerd, maar er blijven uiteindelijk maar drie over... Maar die drie staan er dan ook voor. Hier zie je dat juist daar waar de wereld steeds meer wereld wordt, ook de kerk steeds meer kerk wordt, een kerk die standvastig blijft waar men ook mee dreigt en hoeveel er ook afhaken. Het wordt zo duidelijk waar men staat! De druk waaronder men staat, werkt zuiverend!
Is er reden om moedeloos te worden? Dat toch niet. Onze Nederlandse Geloofsbelijdenis zegt dat Christus een Koning is Die niet zonder onderdanen zijn kan (art. 27). Daarom zal er altijd een kerk blijven. En de Koning van de Kerk Zelf heeft beloofd dat de poorten van de hel Zijn gemeente niet zullen overweldigen (Matth. 16: 18). Nee, dat is geen belofte voor een zuil. Het is wel een belofte van de levende Kerk. En de vraag is nu of ook wij van die Kerk een levend lidmaat zijn. Dan zullen we volharden tot het einde hoeveel we er ook heen zien gaan. Die kerk heeft de toekomst!
Ds. H. Peet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
