Mijn man is opnieuw teruggevallen

Mijn man is wederom teruggevallen in de wereld. Zijn zwakten liggen voornamelijk op het gebied van blowen, porno en in verleden is hij meerdere keren vreemdgegaan en heeft hij ook prostituees bezocht. Doordat hij keer op keer mijn vertrouwen breekt vind ik het erg moeilijk om hem weer te leren vertrouwen. We hebben twee kleine kinderen van 3 en 4 en ik kom zelf uit een gezin met een verslaafde ouder, dus ik ben erg bang dat mijn kinderen dit ook gaan voelen en meemaken.

Waar ik nu voornamelijk mee zit is dat ik telkens wanneer hij terugvalt in de zonden en hij in de duisternis leeft (‘s avonds weggaan, roken en drinken en misschien ook andere dingen) ik dan geen behoeften heb aan intimiteit met mijn man omdat ik hem niet vertrouw en ik het vies vind wanneer hij in de wereld wandelt. Het is dan een compleet ander persoon (bezeten?), maar ik wil een goede vrouw zijn voor mijn man en God niet bedroeven, alleen weet ik niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ik wil ook niet dat hij nog dieper wegzakt omdat ik hem afwijs op gebied van intimiteit. Ik hou van mijn man en heb hem vergeven, maar ik heb geen verlangen meer om intiem te zijn met iemand die ik niet vertrouw.

Beste mevrouw,

Wat wilt u van mij horen? Ik kan geen vraag ontdekken in uw brief.  Wel lees ik, dat u geen behoeften hebt aan intimiteiten met uw echtgenoot wanneer hij “in zonden leeft”, zoals u zijn terugvallen beschrijft. En ja, ik kan me uw strijd in deze indenken, waarbij het voor u de vraag is wanneer u een goede vrouw voor hem bent. In het kort -en anoniem via een klein stukje tekst- geef ik u drie dingen ter overdenking: 

1. In zonden leven we allemaal. Ja, verschillend, dat wel. En ook terugval kennen wij helaas allemaal. Op diverse levensterreinen. Als zondaren hebben wij Jezus nodig, die voor ons Gods straf gedragen heeft. Dit te beseffen maakt uw gebed voor hem, uzelf en uw gezin heel erg nodig. Zó kunt u een goede echtgenote voor hem zijn.

2. Intimiteit vraagt om vertrouwen. Het gaat dan immers om het ‘geven’, zelfs óvergave. Daar zijn twee mensen voor nodig. Niet zo dat de een ‘neemt’ omdat hem dat toe zou komen of zoiets. Begeerte is iets anders dan liefde. Begeerte neemt. Liefde is van beide kanten geven en dáárin ontvangen. U zegt van uw man te houden: maak hem dit duidelijk door uw grens aan te geven. Niet door maar ‘mee te gaan’ in dingen die u niet wilt!  Zijn manier van omgaan met zichzelf en anderen bestempelt u als vies... zeg hem dat. Hopelijk verandert hij door uw open en eerlijke manier van omgaan met hem. En misschien verandert hij niet, maar wijst hij u (nog verder) af. Dat is echter zíjn verantwoordelijkheid die u niet van hem kunt overnemen door meegaandheid. Vertrouwen moet van twee kanten kunnen komen. Hoe moeilijk dat misschien ook is voor u beiden, het is een nieuwe start waard. Die niet (alleen) bestaat uit “ik heb hem vergeven”, maar uit het weer opbouwen van een vertrouwensrelatie. Dat kán, maar gaat zeer zeker niet vanzelf! Zó kunt u een goede echtgenote voor hem zijn.

3. Zoek hulp, waarmee u kunt práten. Dat vindt u misschien moeilijk, maar u hebt nú de eerste stap naar hulpverlening al gezet! Zó kunt u een goede echtgenote voor hem zijn.

Helaas moet ik het hierbij laten. Ik wens u alle goeds en alle zorg-van-buitenaf-die-u-nodig-hebt toe!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven