Vraag
Ik ben een meisje van 15 en ik moet zeggen dat ik heel erg onzeker ben over mezelf. Ik ben heel erg dun en aardig lang en heb daardoor bijna geen figuur. Bijna alle jongens maar ook meiden vinden me dan plat of een plank, surfplank of strijkplank, omdat ik gewoon geen ‘goed’ lichaam heb. Het stomme is dat ze nog gelijk hebben ook en ik weet nooit wat ik terug moet zeggen. Ik lach er altijd maar een beetje om, maar het maakt me allemaal nog onzekerder. Maar wat ik ook probeer, ik krijg gewoon geen mooi figuur. Ik wil daarom ook niet zwemmen, omdat iedereen me dan in bikini ziet. Ik schaam me dan zo erg en het liefst zak ik gewoon door de grond. Ik ontwijk daarom ook heel vaak activiteiten als zwemmen, zelfs met vriendinnen, gewoon omdat ze dan mijn figuur goed kunnen zien, terwijl je je eigenlijk niet hoort te schamen voor je vriendinnen. Maar ondertussen word ik gek van die onzekerheid én mijn lichaam.
Altijd als ik ga shoppen is het moeilijk om kleren te vinden die bij mijn figuur staan, rokjes staan eigenlijk niet want dan zie je ‘stokjes’ er onderuit komen, een broek zie je ook je benen er in dus dat is ook niet echt alles. Het is zo oneerlijk, meiden met een mooi lichaam willen mijn lichaam omdat ik dun ben, maar geloof me, dat wil je niet. Maar probeer dat maar eens uit te leggen. Als ik voorzichtig tegen mijn vriendinnen vertel dat ik nogal met mijn figuur zit zeggen ze: “Je moet niet zeuren hoor, jij moet gewoon tevreden zijn” en zulk soort dingen. Daar word ik dus ook onzeker van. En al die opmerkingen van anderen: “Krijg je thuis niet genoeg eten? Wow, jij bent echt dun! Heb je anorexia?”
Waarom heeft God mij gewoon niet mooi geschapen? En ik bid zo vaak of er iets mag veranderen, maar God luistert gewoon niet. Waarom? Ik heb al bij mezelf besloten dat wanneer ik 18 ben en ik nog niet tevreden genoeg ben, ik bijvoorbeeld borstvergroting laat doen of soortgelijke operaties. Ik ben gewoon teleurgesteld in mezelf dat ik van nature niet gewoon een mooi figuur en lichaam heb. En mijn moeder zegt dan: je bent nog maar 15, het komt wel goed. Ik geloof er eigenlijk niets van. Ik heb het idee dat de meeste meiden uit 1e, 2e en 3e klas op school nog ‘meer’ hebben dan ik. Ook dat maakt me onzeker, omdat ik gewoon het idee heb dat ik in een kinderlichaam loop. En ondanks dat ben ik al ruim anderhalf jaar ongesteld.
Ik weet het allemaal niet meer. Heeft u tips over hoe ik met die onzekerheid moet om gaan? En tips om een beter lichaam te krijgen dan dit? U zou me heel erg helpen!
Antwoord
Lief, onzeker, meisje van 15,
Het is helemaal waar dat ik het met je moeder eens ben, maar dáár ben je niet mee geholpen. Want dát wil je niet van me horen, denk ik. Ik ga dus ook de woorden van je moeder niet herhalen. Weet je, het gaat er niet zozeer om dat je ‘dun’ bent, want wat ís ‘dun’ nu helemaal. Of ‘dik’. Of ‘mooi’. Of ‘lelijk’. Het gaat er om of je jezelf kunt leren gaan accepteren en waarderen. En dat is nou net de kunst als je vijftien jaar bent! En ook wel als je jonger of ouder bent (ik zal je een geheimpje verklappen: als ik op de weegschaal sta, juich ik ook niet, hoor!). Ja, je zegt terecht dat je door God geschapen bent. “Niet mooi” noem jij dat. Nee, misschien niet. Maar weet je dat het precies zó is als Hij jou wil hebben? Nu kun je daar natuurlijk boos om worden, want waarom heb je niet iets meer ‘figuur’ gekregen? Maar joh, dat past gewoon niet bij jou! Stel dat je (over een paar jaar) echt een borstvergroting wil... zou je je dan beter, mooier, meer geaccepteerd voelen? Welnee, want dan heb je nog steeds dunne benen, of blond haar, of draag je een bril, of... vul het maar in. Geloof me, na een ‘verbouwing’ zie je er misschien anders uit, maar tevredenheid met je lichaam garandeert een of andere operatie niet. Tevredenheid, acceptatie zit niet aan de buitenkant, maar (diep) van binnen!
Hoe ga je nu met jezelf om? Zeg iedere dag tegen jezelf als je voor de spiegel staat: ik ben zoals ik ben, God heeft mij zo gewild. Ik mag een parel in Zijn hand zijn. Een unieke parel, zoals er maar één is!
Kijk jezelf aan en zeg het hardop. ’s Morgens, voor je naar school gaat, ’s avonds voor je gaat slapen. Schrijf het in je agenda, op je spiegel, of waar dan ook maar.
Dat je niet graag met je vriendinnen gaat zwemmen of kleding kopen geloof ik graag. Maar misschien helpt een serieus gesprek hier over met je vriendinnen wel, want zij hebben ongetwijfeld soortgelijke onzekerheden (als ik het zo even mag omschrijven). Ze zeggen tegen jou dat je tevreden moet zijn, omdat zij zélf misschien te dik of te lang of te kort zijn. En nee, als ze ‘de deur dichtgooien’ met hun opmerking komt er geen gesprek. Maar, laat je niet afschepen en zeg eerlijk dat het jou écht bezighoudt en onzeker maakt. En vráág dan ook eens aan hen hoe dat bij henzelf is...
Je lacht een beetje om opmerkingen, schrijf je in het begin. Dat is een goede manier, maar lach niet uit onzekerheid! Lach om de opmerking van de ander omdat je die humoristisch vindt! Dat kan, als jij bedenkt dat het humor ís. Zijn zij volmaakt? Nee, hoor, echt niet! Jij bent wie je bent: een móóie meid! Met je eigen -op dit moment misschien nog wat kinderlijk- figuur. Tenslotte: je bent niet alleen wat iedereen zíét, maar het gaat toch om hoe en wie je in werkelijkheid bént?!
Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen bemoedigen.
Marijke Rots
Lees ook: '(G)een mooi figuur (deel 2)'
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je zou ook vulling in je bh kunnen doen, dan voel je je wellicht wat zekerder, mijn schoonzus heeft dit jaren gedaan totdat ze een kind kreeg, sindsdien heeft ze wel voldoende om het zonder vulling te kunnen doen. Vaak zijn bloesjes en truien er toch op gericht om wat boezem te hebben, het staat dan net even wat mooier en ik kan me voorstellen dat je daardoor iets zekerder bent.
Eens met Marijke dat niemand tevreden is met haar uiterlijk, degene waar jij jaloers op bent kijkt ook 100 x in de spiegel uit onzekerheid.
Wat opmerkingen betreft, als jij ze een stap voor bent dan hebben ze niets meer om te zeggen.......als jij bv zegt: is er nog plek voor deze surfplank of iets dergelijks dan ben je ze voor. Mijn gezette collega doet dit ook, als er een traktatie is waar ze echt trek in heeft en er vermoedelijk iets gezegd gaat worden als ze ook neemt zegt dan: ik neem ook een stukje hoor anders word ik zo bottig! Ze heeft alle lachers op haar hand en eet heerlijk van de taart.
Het is wel erg dat het moet, wat zijn wij mensen toch hard dat we wat lelijks zeggen over het figuur van een ander. Ik heb ooit een collega gehad die blijkbaar niet zo knap was, er was een nieuwkomer, deze zij tegen mij: wat is E lelijk zeg, ze bedoelde qua uiterlijk, en ze vond haar een raar figuur hebben. Ik was hoogst verbaasd: lelijk????? Ik vond haar een prachtmeid! Bij mij waren haar innerlijke eigenschappen zo naar voren gekomen dat ik alleen dát nog zag! Weet je, als ze om je heen gaan zeggen dat je een naar karakter hebt zou vele malen erger zijn! Succes! Hoop dat je wat aan de tips hebt!
En zelfs al zou je slank of dun blijven, de ene man valt op stevige vrouwen en de ander op dunne of slanke vrouwen.
