Aandachtscrisis

Ik ben een studente en ik stond bekend om mijn goede planning en organisatie, maar nu is het een ramp. Ik stel de opdrachten maar uit en alle motivatie ontbreekt me. In plaats daarvan dwaal ik uren op internet en de app, wachtend op datgene wat ik toch niet vind. Ik begin het flink zat te worden. Mijn opdrachten komen er wel op tijd, maar net voor de deadline vlieg ik door het huis om de laatste spullen te regelen.

Waarom krijg ik dit niet een paar weken eerder voor elkaar? Ik heb zelf al lopen bedenken hoe dit komt. Ik kom tot de conclusie dat ik waardering zoek. Als ik altijd bereikbaar ben op de app, kan ik vragen van anderen beantwoorden en word ik bedankt en gewaardeerd. Alles in me schreeuwt dat het daar niet om gaat in mijn leven, maar het lukt me gewoon niet! Wat moet ik doen om mijn studie en persoonlijke zelfbeheersing weer op het juiste niveau te krijgen?

Beste...,

In onze tijd is er sprake van een aandachtscrisis. Deze kent twee componenten. Ten eerste worden heel veel mensen afgeleid van wat zij aan het doen zijn door het voortdurende geping, gezoem, gepiep en getril uit de digitale wereld. En kennelijk geeft iedereen daar massaal aan toe; het zou toch wat zijn als je iets mist. Hierdoor wordt je concentratie verstoord en verlies je ook het plezier in het stug doorwerken aan een opdracht én de voldoening als iets ruimschoots op tijd klaar is. Ten tweede missen mensen het om écht gezien, gekend en gewaardeerd te worden. De likes en reacties op social media zijn veelal oppervlakkiger en soms zelfs nietszeggend.

Dus ja, wat jij aan het doen bent is jezelf voor de gek houden en tegenwerken. Je zegt het zelf (in mijn woorden): ik zoek naar iets op een plek waar ik het toch niet vind. Hoe treurig is dat.

Wat je moet doen is volgens mij (weer) een planmatig leven leiden. Bedenk op welke dagdelen je bepaalde bezigheden/opdrachten wilt uitvoeren en plan dat niet te krap. In een gezonde planning moet je er rekening mee houden dat gemiddeld 30 procent van je tijd opgaat aan onverwachte dingen. En beloon jezelf na voltooiing van je agendapunt met een kwartiertje sociale media. Als je jezelf beperkt in sociale media heb je ook tijd om echt af te spreken met anderen, om mensen van vlees en bloed te ontmoeten. Echt te ontmoeten. Van hart tot hart. De laatste tijd laten steeds meer onderzoeken zien dat heel veel jongeren in hun eentje online zijn en onhandig worden in het echte menselijke verkeer. Eerlijk gezegd vind ik dat te triest voor woorden.

Ik merk bij de studenten bij ons op de hogeschool dat zij investeren in persoonlijk contact (en daar werken we hard aan) enorm waarderen.

Waardering en genoegdoening ontvang je vooral als je werk op niveau is, als je betrouwbaar bent in afspraken, als je niet steeds teleurgesteld bent in jezelf. Werkelijke erkenning en aandacht vind je in het echte leven, in tijd nemen voor elkaar, in een diep gesprek, in een warme ontmoeting, in bevestigen en bemoedigen van elkaar. Daarvoor moet je elkaar in de ogen en het hart kijken. Intimiteit die voornamelijk technisch, via apparaten georganiseerd is, bereikt dat niet. In elk geval veel minder.

Dus hoe kun je jezelf begrenzen in je digitale activiteiten? Ik geef mensen wel eens het advies om minstens drie avonden in de week vanaf 20.00 uur alle techniek uit te schakelen, behalve de kookplaat en het koffiezetapparaat. Laat de rust en de stilte neerdalen. Neem tijd om te verwerken. Om gedachten van God over je leven te ontvangen en omarmen om die vervolgens zelf uit leven en vóór te leven. Wat kan jij betekenen in dit leven en voor wie? Dat leeft heel anders en dat geeft veel meer voldoening dan het constant zoeken van digitale waardering.

Studenten die op kamers wonen en een dergelijke problematiek kennen als jij, adviseer ik wel eens om minstens twee eetafspraken per week te maken. Samen koken, samen eten (terwijl de phone natuurlijk uit staat!) geeft verbondenheid, genereert gesprek(sstof). Dat geeft vervolgens weer energie om iets op te pakken. Waardering ontvang je door zelf waardering te geven.

Daarnaast kun je natuurlijk ook technisch begrenzen. Moet je werkelijk in al die groepsapps zitten bijvoorbeeld? Het is inmiddels zo’n beetje een gemiddelde dat mensen meer dan tweehonderd keer per dag op hun phone kijken. Dat is toch belachelijk? Ikzelf heb er daarom bijvoorbeeld voor gekozen om helemaal niet te appen. Dat scheelt een hoop gedoe. Nu snap ik best dat dit niet voor iedereen mogelijk is, maar ik ken ook mensen die hierin heel selectief zijn. Je kunt jezelf zo onrustig maken als je zelf wilt. Je kunt echter ook kiezen voor stabiliteit, productiviteit en wat nog mooier is: verbondenheid! Dat is waarvoor wij geschapen zijn. En ik hoop dat het jou gaat lukken dat gestalte te geven in je leven. Wat zul je dan genieten en voldoening hebben in wat jij mag doen in dit leven.

Heb het goed!

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven