Gesprek met kassameisje

Ik wilde pas afrekenen bij een winkel en toen zei dat meisje tegen een collega: “Het werk is hier een hel.” Ik zei vervolgens tegen haar: “Dat kan je beter niet zeggen, in dit dorp wonen veel christenen.” Ik vroeg haar of ze naar de kerk ging. Daarop antwoordde ze ontkennend. Toen zei ik: “Dat is wel nodig.” Ze zei toen dat ze helemaal niet in een hemel of hel geloofde. Ik vroeg toen: “Geloof je helemaal niet?” “Ja” zei ze, “in reïncarnatie.” Toen zei ze tegen me: “Ik vind het niet goed dat je tegen mij zegt dat ik naar de kerk moet gaan.” Ik zei: “Maar ik moet je wel waarschuwen.” Had ik dit beter allemaal niet moeten zeggen?

Laat ik hiermee beginnen, dat je dat meisje aanspreekt op haar overtuiging. Daartoe zijn we ook geroepen. Jezus zei immers: “Gij zult Mijn getuigen zijn” (Handelingen 1). Dat ziet op een zeker weten en een vaste overtuiging. Op dit ogenblik is er een beweging, ook van jongeren in de kerk, die niets meer geloven. Ze komen op catechisatie, zo hoorde ik pas, en ze vinden het flink om te zeggen dat ze niets geloven. De catecheet moet dan oppassen dat hij niet de catechisatie laat verzieken door deze vragen eindeloos te behandelen, alsof we het christelijk geloof rationeel moeten bewijzen. Beter is het dan om  tegen die jongeren te zeggen: “Ik wil niet dat je hier in eindeloze discussies vervalt over de vraag of God wel bestaat en over de realiteit van hel of hemel.”

Prof. Hoek zei pas na het overlijden van prof. Kuitert, die niets meer geloofde, dat hij nu wel na zijn sterven God heeft ontmoet. Redeneren over deze dingen heeft inderdaad weinig zin. Wij kunnen mensen niet overtuigen, maar we moeten wel getuigen. Dat betekent dat je iets zegt als voor een rechtbank of iets waar of niet waar is. Zo sterk moet het getuigenis van een christen zijn. Je zegt de dingen niet zwak, maar krachtig en welgemeend. Daarom mogen we de dingen echt welgemeend zeggen, niet om jezelf te etaleren, maar wel om Gods wil. Getuigen doe je als voor het gerecht en het heeft ook de betekenis: dat je oor- en ooggetuige bent. Je mag het vanuit de Bijbel horen en zelfs zien alsof Jezus bij je voorbijkwam om zaligheid te schenken. Dat is wel het grootste wat je kunt ontvangen in je leven. Als je dat hoort en ook gaat zien in het geloof, dan gun je die zaligheid de hele wereld, ja zelfs de slechtste mensen. Daarom is het goed om wel de dingen te noemen.

De hel moet je niet gemakkelijk in je mond nemen. Het is de godverlatenheid, waar dus niets meer is van God. Hier op aarde zien we in de schepping nog overal tekenen van Gods aanwezigheid. Daarom kun je het woord hel niet zomaar in je mond nemen, omdat dat het verschrikkelijkste is wat er bestaat. Daarom goed om elkaar te waarschuwen. Als je iemand langs een afgrond ziet lopen, dan waarschuw je die persoon, omdat hij met één verkeerde stap kan verongelukken. Je wilt toch ook niet dat kinderen of andere mensen zich in moedwillig gevaar begeven en verongelukken.  

Wat de reïncarnatie betreft zijn er vreemde gedachten. Vroeger woonden in onze buurt ook mensen die daarin geloofden. Ze hoopten op een beter leven via reïncarnatie in een andere persoon.  Wel is dat een teken dat de mens religieus bepaald is. Hij weet krachtens zijn geweten dat er een hogere macht is. De bekende Abraham Hellenbroek zei al in zijn vragenboekje dat mensen die zeggen niet te geloven, dit eigenlijk meer wensen dan dit daadwerkelijk geloven! Ons geweten zegt anders. Lees maar Romeinen 1 en 2!

Ds. P. Molenaar, Lunteren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Molenaar

• Geboortedatum:
  22-05-1945
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

105 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven