Vraag
Mijn dochter van 15 jaar heeft in de vakantie verkering gekregen met een jongen van bijna 19 jaar. Hij is een keer bij ons geweest en zij bij hem voor een paar dagen. Nu ze elkaar wat beter kennen is het duidelijk dat het klikt tussen hen en ook met de families. Ook zijn ze van dezelfde kerk. Als ik de omstandigheden zie zal het in elk geval nog drie jaar duren voordat ze kunnen trouwen, er vanuit gaande dat het aan blijft tussen hen. We hebben afgesproken dat ze het eerste jaar elkaar één keer per maand ontmoeten, dit omdat we bezorgd zijn dat ze te snel naar elkaar toegroeien. Hij woont ca. 100 km. bij ons vandaan, dus elkaar geregeld ontmoeten is niet mogelijk, ook omdat ze allebei nog hun studie en werk hebben. Eerst waren ze het wel eens met de regeling, maar nu vinden ze het toch te weinig. Ze menen dat ze elkaar zo niet echt beter leren kennen en dat het uit zal raken als ze elkaar niet vaker zien. Wat is u mening hierover?
Antwoord
Geachte bezorgde moeder,
Een leuke vraag. Natuurlijk is uw dochter het niet met u eens. Maar dat betekent nog niet, dat uw regels niet goed zijn! U kent haar, ziet dat het wel goed zit tussen haar en haar vriend. Ook nog eens met de familie en dezelfde kerkelijke achtergrond. Mooier kan niet, lijkt me.
Mogen ze elkaar wel bellen, smsjes sturen of brieven schrijven? Dan is het zo toch een prima regeling? Voorlopig. Want wellicht is het goed om niet te strak vast te houden aan 1x per maand. Zeker niet nu er allerlei feestdagen aankomen!
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
prima regeling toch?
Zoals Mevr Rots ook al aan gaf.
Ze hebben toch ook nog maar net verkering.
En uw dochter is nog zoooo jong.
Laat ze eens ouderwets brieven schrijven,deden wij ook.(Mevr Rots schrijft het ook al)
Dan heb je ook iets om naar uit te zien.
Leuk toch.
Fijn dat u tevreden bent, met uw kinderen, dat is heel wat waard.
Moeder, hou vast aan deze regeling en begeleid je dochter goed in deze verkering. En als het echte liefde is.. dan kan het er prima mee door, die ene keer per maand. Voor haar niet leuk, maar voor haar bescherming wel goed! Je zult zien dat ze daardoor gevormd wordt.
En het belangrijkste lijkt me nog dat ze beide persoonlijk geloof kennen en hier ook met elkaar over kunnen spreken, veel belangrijker dan dezelfde kerk!
Erg jong natuurlijk, mijn man was toen 21. Wij woonden maar liefst 170 km. uit elkaar! Mijn ouders hebben in die tijd er nooit moeilijk over gedaaan. Er met mij over gesproken. We zagen elkaar in het begin eens per twee weken. Hier was echter geen tijd van een jaar aan gebonden. Dit heeft ook geen jaar geduurd! VAn liever lee ging het vanzelf en zagen we elkaar iedere week. Ik heb mijn havo-diplima gehaald, daarna nog gestudeerd. We hebben ruim 6 jaar verkering gehad. Terwijl we elkaar toch iedere week het hele weekeinde zagen.
Geef je dochter het vertrouwen. Geef aan wat de gevolgen zijn dat je jong verkering hebt. Leg ook uit dat dit niet altijd makkelijk is.
Na 6 jaar waren we ook echt toe aan het huwelijk. Maar het wachten is beloond. Inmiddels kennen we elkaar meer dan 20 jaar.Inmiddels hebben we zelf een tienerdochter.
Ik zou zeggen, houdt het gesprek open met je dochter, maar leg niet te strakke banden. Geef ook aan dat het je zorgen geeft. Ook waarom je je zorgen maakt. Dat geeft begrip van beide kanten en als dochter wilde ik daardoor ook het vertrouwen dat mijn moeder me gaf niet te beschamen.
Ik denk dat je als moeder ook wel merkt of het goed zit ja of nee.
Het kan zeker goed komen ook al zijn ze jong!
