Resomeren als lijkbezorging

In de VS en Canada wordt ook resomeren toegepast als lijkbezorging. In de christelijke traditie is er bezwaar tegen lijkverbranding (crematie) omdat dit als een heidense gewoonte wordt gezien. Resomeren is echter geen verbranding, maar een chemische afbraak van het lichaam, net zoals bij begraven, maar dan aanzienlijk versneld. Op zich is dit nog niet toegestaan in Nederland, maar hoe moeten we als christenen hier tegenover staan? Rationeel gezien lost dit wel een aantal problemen op die bij begraven spelen. Hier is informatie over resomeren te vinden.

Beste vraagsteller,

Resomeren is een moderne methode waarmee een lichaam in drie uur wordt ontbonden. Door de  alkalische hydrolyse worden onder invloed van alkali (natronloog) en water de chemische verbindingen verbroken, waardoor een stoffelijk overschot tot 3 procent van zijn oorspronkelijke gewicht wordt gereduceerd. Er blijft een hoopje calciumfosfaat (minerale as) en vloeistof over. 

Een andere recente methode is cryomatie (lyofilisatie of vriesdrogen). Bij deze techniek wordt het lichaam bevroren, waarna het door kleine trillingen in een organische substantie uiteenvalt. Na verwijdering van lichaamsvreemde stoffen kan het ‘overschot’ worden begraven of gecremeerd. 

De voorstanders van de bovengenoemde methoden voeren aan dat dit milieuvriendelijke alternatieven zijn voor begraven of cremeren. De huidige wet op de lijkbezorging in Nederland staat deze nieuwe methoden echter nog niet toe. Waarschijnlijk gaat de Tweede Kamer op korte termijn spreken over een verruiming van de mogelijkheden.

Christenen hebben de eeuwen door een grote voorkeur gehad voor begraven vanwege het gezaaid worden in de aarde en de verwachting van de opstanding van de doden (zie 1 Korinthe 15). Verbranding is in de Bijbel een straf (bijv. Joz. 7:25). De nieuwe methoden van lijkbezorging worden uiteraard niet in de Bijbel genoemd en daarom is het van belang de grondgedachten na te gaan om die toe te passen in onze tijd.

Het is mogelijk met praktische argumenten te komen (kostenbesparing, milieu), maar wat willen wij tot uitdrukking brengen in het omgaan met onze overledenen? Het zaaien in de aarde en het uitzien naar de toekomst is iets anders dan het zo snel en correct mogelijk van de lichamen van onze doden  afkomen. 

Gezien de hoge kosten van begraven zal er in de toekomst ongetwijfeld belangstelling zijn voor goedkopere methoden, zeker als die nog milieubesparend zijn. Ik hoop dat de christelijke gemeente zich zal laten leiden door andere motieven en vooral zal blijven wijzen naar de opstanding uit de dood.

Het is waar dat God uit verbrande of geresomeerde lichamen ook een opstandingslichaam kan maken, net zo goed als uit lichamen die in het graf vergaan zijn. Voor mij is het belangrijkste punt: welk getuigenis geven wij af wanneer wij met de dood te maken hebben? Voor velen in onze maatschappij stopt het leven bij de dood en is slechts van belang dat de dode lichamen netjes verwijderd worden. Vanwege de behoefte aan een herinneringsplaats kan de as bijgezet worden op een begraafplaats.

Mijn pleidooi is dat christenen in de vorm van lijkbezorging tonen dat zij weet hebben van een leven na de dood, een eeuwig voortbestaan en een verwachting van de opstanding van het lichaam.

Prof. dr. M. J. Paul

Dit artikel is beantwoord door

prof. dr. M.J. Paul

• Geboortedatum:
  13-03-1955
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oegstgeest
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven