Vraag
Ik worstel met Gods plan voor mijn leven. Door alle moeilijke dingen die ik op de basisschool/vmbo heb meegemaakt ben ik erg onzeker geworden, bang om fouten te maken, bang om verkeerde keuzes te maken, bang voor de reactie van anderen, bang om niet gewaardeerd en geaccepteerd te worden (door beschadigingen uit het verleden).
Daarbij komen de spanningen tussen mijn ouders en mijzelf, over dat ik de laatste tijd op zoek ben naar een andere kerkelijke gemeente. Maar dat kan niet omdat het te ver weg is om op de fiets te gaan en ik niet over een auto beschik. Ik verkeer in diepe geestelijke nood en ik houd haast mijn hoofd niet meer boven water. De dankbaarheid die er altijd was, is verdwenen en ik kan soms, tot mijn grote schrik, haast niet meer dankbaar zijn. Dit doet mij veel verdriet, want God geeft mij veel mooie en goede dingen: vrede, vrijheid, gezondheid, een huis/onderdak, eten/drinken, Zijn liefde. Door alle onzekerheid en faalangst ben ik een soort control freak geworden die alles in eigen hand wil houden. Mij gebed is: “Heere wilt U mij helpen de touwtjes uit eigen handen te geven en ze toe te vertrouwen aan Uw Vaderlijke trouw en zorg.”
Wat kan ik doen? Ik weet het niet meer... Ik ga niet meer met vreugd naar het Huis des HEEREN, gebedsleven is verflauwd, relatie met ouders verstoord, zoekende naar vriend in de Heere, zoveel zorgen, zoveel angsten, zoveel Godsgemis, zoveel zonde... Professionele hulp durf ik niet in te schakelen omdat ik bang ben voor de reactie van mijn ouders en financieel is dat een probleem... Wilt u, kunt u mij helpen dominee?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hartelijk dank voor je vraag. Het is meer een hartenkreet. Goed dat je die op Refoweb hebt gezet. Dan kan er iets aan gedaan worden. Je nood is groot, dat is duidelijk. Hier moet snel iets aan gedaan worden. Wat voor mogelijkheden zie ik voor je?
1. Ga zo snel mogelijk het gesprek aan met je dominee of met een (wijk)ouderling van de gemeente waartoe je behoort. Vertel je nood aan hem en vraag hem om hulp.
2. Ik denk dat je er niet aan ontkomt om ook psychische hulp te zoeken. Ik denk dat je hier met pastoraat alleen niet uit gaat komen. Ga praten met je huisarts, zou ik zeggen en vraag hem/haar om een verwijzing naar een psycholoog. Dat wordt langs deze weg waarschijnlijk vergoed, dus dat hoeft geen probleem te zijn.
3. Woon je in de buurt van Vlaardingen, dan mag je contact met mij opnemen. Dan maken we een afspraak en wil ik met je in gesprek gaan.
Maak er snel werk van, want zo kan het niet verder. Wees ervan overtuigd dat er mensen zijn die je willen en kunnen helpen en dat God dat zegenen wil. Hij is een God Die helpt in nood, telkens weer. Zijn zegen wens ik je van harte toe!
Hartelijke groeten!
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat ik heb gedaan m.b.t. hulp zoeken is dit: Stiekem afspraken maken. Ik weet alleen niet hoe oud je bent en of dit gaat helpen. Ik plande ze vlak voordat ik naar school, vriendin, stad o.i.d. ging. Zo hadden ze niets door. Ik was toen ook 18.
Financieel is het goed gekomen. Ik bleek geld genoeg te hebben. Het eigen risico is dit jaar €385,-. Lukt dat? Kijk wel eerst of je verzekeraar een contract heeft met de instelling waar je wilt gaan. Anders krijg je een enorme rekening. Heb je echt geen geld? Kijk dan of de kerk je kan helpen. Wat zij zeggen. Ook al zal dit erg moeilijk kunnen zijn.
Anders is het misschien ook nog een idee dat je een hulpverleningsinstantie opbelt, net als dat je dat zou doen voor telefonische aanmelding. Dan kun je hen vragen mee te denken met de drempels die je hebt om naar hen of andere hulpverlening toe te gaan. De drempel van niet durven vertellen, geen geld hebben om te betalen enz.
Op verwijzing van huisarts worden psychologen vaak wel vergoed door de gemeente. Inderdaad is het ook goed te kijken wat je zorgverzekering vergoed, welke hulpverlener je dus het beste kunt kiezen. Dus het kan ook zijn dat de eerste stap toch de huisarts is. Er zijn ook hulpverleners die bereid zijn pro-deo (gratis) hulp te geven.
Ik wens je heel veel sterkte en hoop en bid dat je gauw weer lichtpuntjes gaat zien.... Ook al ervaar je minder kracht en steun van God, Hij is er wel bij!
Groetjes van Heleen (ahhk76@gmail.com)
