Getrouwd met een homoseksuele man

Beste vragensteller,
Ik ken helaas ook een relatie waar dit heeft gespeeld. Van het beetje wat ik er van heb meegekregen kan ik alleen maar beamen dat het een grote strijd geeft. Aan het begin van de relatie was er al een gevoel dat het niet helemaal goed zat. Toen er dan toch een huwelijk werd aangegaan met de gedachte ¨Het zal het wel overgaan¨ stapelden de problemen zich alleen maar op.

Persoonlijk denk ik dat christenen zich nog al te vaak geen raad weten met homoseksualiteit. Ik reken mijzelf daar ook toe. Al zijn mijn ogen de afgelopen jaren wel geopend doordat ik in vriendenkring en gemeente homo´s heb leren kennen. Dat gaf andere kijk op zaken. Door de kerk was mij namelijk geleerd dat homofilie was aangeleerd en ook te genezen zou zijn.

Lieve vragensteller, ik wens jullie samen veel sterkte in deze worsteling. Ik kan je geen advies geven. Ik wil wel voor jullie bidden. Je mag ook mijn contactgegevens opvragen bij de redactie maar besef dan dat ik geen hulpverlener of specialist ben. Hooguit een vreemde / mede-christen die naar je verhaal wil luisteren.

Gods zegen!

PS op de website van de eo kwam ik nog verhalen tegen van ¨lotgenoten¨. Misschien heb je er wat aan:
https://www.eo.nl/magazines/visie/artikel-detail/getrouwd-met-een-homo-1/

Heel voorzichtig en wat aarzelend wil ik je een vraag stellen: Zouden jullie niet beginnen om eerlijk tegen elkaar te zijn? Het huwelijk is niet eerlijk geweest. Je echtgenoot had als homoseksueel nooit een huwelijk mogen aangaan en jij had ook moeten inzien dat het echt niet "overgaat"
m.i. is er bij jullie geen sprake van een huwelijk. Is het dan niet veel eerlijker om deze juridische band door te snijden. Je kunt goede vrienden blijven, als broer en zus met elkaar omgaan, maar geef elkaar de vrijheid. Er is nooit sprake van een huwelijk geweest in de zin zoals wij een huwelijk zien. Het is een heel moeilijke en zware weg, maar er zullen zeker mensen zijn die jullie hierbij echt willen helpen.

@tochrefo: dus jij wilt zeggen dat deze mensen maar moeten gaan scheiden?
Onvoorstelbaar.
Je zegt daar nog al wat mee!
Je zegt dat er nooit sprake van een huwelijk is geweest. O, dus het openbaar trouwbeloven kan zo de prullenbak in?
Je zegt dat je het heel voorzichtig en wat aarzelend vraagt, maar toch....

Je neemt ook maar zomaar aan dat dit huwelijk op een grote leugen berust. Dit hoeft echter niet zo te zijn.
Er zijn mannen die later dan normaal er achter komen dat ze zich meer sexueel aangetrokken voelen naar mannen dan naar vrouwen. Dit zou dus ook in een huwelijk kunnen ontdekt worden.

In onze refogezindte is het taboe zo groot op deze problematiek dat meerdere jongens/jongemannen/mannen er nooit open over durven zijn en ook nooit open over kunnen zijn. De opinie is dat iedereen toch wel moet trouwen en dus trouwt men, in de gedachte, dan gaat het wel over.
Helaas.... helaas.
Onwetendheid, onbegrip en grote listen van satan om velen in deze nood tot verkeerde keuzes te laten brengen. Zowel in huwelijken als in de eenzaamheid van het alleen zijn/blijven.

Maar bij God is alles mogelijk, ook dit huwelijk kan God herstellen. De nood van deze man kan God veranderen, de eenzaamheid en onbegrepen weg van deze vrouw kan God wegnemen.

Laten we aub de bijbel spreken en niet de weg van de minste weerstand willen gaan.
Bij God is toch alles mogelijk? Hij kan en wil en zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood, volkomen uitkomst geven!

En dat God mannen, (maar laten we de vrouwen die hiermee worstelen ook niet vergeten!) die worstelen met homosexuele gevoelens kan veranderen:
ik mag daar zelf een levend voorbeeld van zijn. Ik weet het, dat is niet voor iedereen weggelegd, God is soeverein, maar Hij kan en wil het wel!

Lieve vriendin, wat een pijn en eenzaamheid zul jij voelen. Ik weet niet of je man ook seksueel actief is als homo? Dan zou je eens kunnen kijken op www.kostbaarvaatwerk.nl Daar zijn wel meer vrouwen die dergelijke dingen meemaken en daar kun je anoniem lotgenotencontact hebben via het forum.
Voorheen was er volgens mij bij Different van Vereniging Tot Heil de Volks ook steun voor mensen zoals jij. Je kunt bij hen informeren of ze iets voor jou kunnen doen. Het zou fijn zijn als je mensen in vertrouwen kunt nemen. Mensen die respectvol en begripvol zijn en kunnen luisteren.
Sterkte toegewenst!

@johnvb: ben jij ook getrouwd?

@drernie:

Helaas niet. Wel verkering gehad. waar zij het heeft uitgemaakt.
'k Mag het in Gods hand leggen: als het Zijn weg is dat ik alleen zal blijven is het goed, wat Hij doet is goed, maar wat zal het een getuigenis zijn, als het tot een huwelijk mag komen! dan ook alleen hem de dank en eer!
Hoewel Hij nu al ook de dank en de eer moet krijgen dat ik veranderd mag zijn!

@johnvdb: ik begrijp niet dat iemand met een homosexuele geaardheid een heterosexuele relatie of huwelijk zou willen aangaan. Dat kan op den duur niet goed gaan. Je kan iemands geaardheid niet veranderen, wel onderdrukken. Als men dat met een huwelijk wil bereiken lijkt mij zeer onverstandig en ook geen recht doen aan de partner.

@drernie: Zoals ik al aangaf: God heeft mijn homosexuele gerichtheid weggenomen, veranderd in heterosexuele gevoelens.
Ik zou dus niks onderdrukken: God heeft mij veranderd.
Maar zoals bij velen: het ongeloof dat God alles kan en mij dus heeft veranderd, en kom ik overal tegen.
Ik kan alleen zeggen: het is zo, genade alleen!

@Johnvb: pas op dat je jouw verhaal niet als een pasvorm voor ieder ander gaat gebruiken? Wat jij hebt meegemaakt zouden denk ik best veel homo's willen, of zij hebben dat ooit gewild. Toch is dit bij hen niet gebeurd.
Dat kan ook de weg van God zijn met hen.

Zeggen dat het aan het ongeloof van de 'onveranderden' ligt, is gevaarlijk. Mensen voelen zich vaak al niet zo geweldig in een dergelijke situatie, en dan kom jij er ook nog eens overheen walsen met je opmerking dat je niet genoeg gelooft als je niet verandert. Dat lijkt mij weinig constructief en niet opbouwend.

Ik zie dat ik een paar woorden niet heb meegestuurd in mijn laatste reactie.
Ik wilde zeggen: Wat jij hebt meegemaakt zouden denk ik best veel jonge reformatorische homo's willen.

Want als jongere wil je niet anders dan erbij horen.

@johnvdb: jij noemt het ongeloof, ik noem het realiteitszin.

@tante pollewop: Als je goed leest dan kun je zien dat ik schrijf dat mijn verhaal niet, zoals jij schrijft, een pasvorm is, maar dat God het wel kan en wil doen. Ik schrijf ook dat dat helaas niet voor iedereen is weggelegd. God is soeverein. Zijn weg kan anders gaan en ik besef heel goed dat mijn verhaal niet een blauwdruk is voor velen. Maar verwachten we het nog van God?
@drernie: jammer dat je er zo in staat, je hoeft mij niet te geloven, je mag reëel zijn, dat ben ik ook, maar daarom is mijn verhaal nog wel waar!

Overigens: dit is mijn laatste reactie op alle vragen aan mij. Het gaat niet om mij of om mijn verhaal, maar het antwoord moet de vraagstelster wel helpen.
En ik denk dat deze discussie vraagstelster niet verder helpt.

Ook bij mij is een laatste stukje weggevallen: ik had nog willen toevoegen aan @tante pollewop dat ik nergens zeg dat ongeloof de reden is dat men niet veranderd. Dat wil en kan ik zal ik nooit zeggen. jammer dat je zegt dat ik dat wel zegt.
Ik heb alleen @drenrie gezegd dat hij in ongeloof is over mijn verhaal.

@Johnvb
Wat een geweldig getuigenis.
God is soeverein. Hij heeft jou genezen van je homoseksuele gevoelens. Dat is toch een prachtig wonder? Ik geloof dat Hij dat zeker vaker doet/zal doen. Maar niet altijd. Helaas voor degenen die ook wachten op zo'n wonder. Soms heeft God een ander plan.
Jammer dat het getuigenis van Johnvb hier ook weerstand oproept. Zelf ervaar ik ook dat ik vaak voorzichtig moet zijn met getuigen van wat de Heer voor mij doet en heeft gedaan. Niet iedereen zit daar blijkbaar op te wachten.... maar ik word altijd enorm bemoedigd door getuigenissen zoals van Johnvb.

De briefschrijfster wens ik veel sterkte toe. Bid. Vraag aan Hem wat u moet doen, hoe u zich het beste kunt opstellen. Ga naar Hem toe met uw eenzaamheid en vraag of Hij u ervan wil bevrijden. Met Hem samen bent u niet eenzaam! Bid of Hij u een overvloed aan liefde (Zijn liefde) in uw hart wil geven voor uw man. Zo zult u het samen kunnen redden, tenminste, als uw man, naast homoseksueel, ook bekeerd is.
Het zal niet makkelijk zijn, maar als U Hem er steeds bij betrekt, kan er nog zoveel wonderlijks gebeuren...

@Marisa:
dank voor je reactie.
Ik zal zelf nooit het woord "genezen" gebruiken: dan lijkt het alsof het een ziekte zou zijn en dat is het absoluut niet!
Ik zeg altijd dat God mij heeft veranderd, naast dat Hij mijn zonden vergaf en mij nieuw leven gaf, heeft Hij ook de sexuele gerichtheid veranderd.
Net zoals 1 Korinthe 6 vers 11 het zegt:
Sommigen van u waren dit, (zie vers 10) maar u bent afgewassen, u bent geheiligd, u bent gerechtvaardigd in de naam van de Heere Jezus Christus, door de Geest van onze God.
Genade groot, oneindig groot! Alle roem is uitgesloten, onverdiende zaligheen!

Johnvb: Jij schrijft: "Ik weet het, dat is niet voor iedereen weggelegd, God is soeverein, maar Hij kan en wil het wel!"
Weet je, als er in de Bijbel staat dat God iets kan en wil dan betekent dat, dat als het niet gebeurt, dit aan ons ligt, aan onze onwil.
God kan en wil ons bekeren. Maar als we onbekeerd sterven dan ligt dat aan onze onwil.
Jouw laatste zin in een van jouw reacties (zie hierboven) kan onbedoeld die gedachte ook oproepen. Als iemand niet geneest van homoseksuele gevoelens dan ligt dat aan die persoon zelf, want God kan en wil het wel.
Ik heb homoseksuele medemensen gesproken die letterlijk hun knieën kapot gebeden hebben of ze "normaal" mochten zijn/worden, zoals anderen om hen heen. God ging echter Zijn Eigen weg met hen en ze werden niet veranderd.
Ik wil niet muggenziften overigens ;-). Maar naar aanleiding van jouw reactie viel het me weer eens op hoe nauwgezet we moeten zijn op dingen die we zeggen en schrijven. Een (heel goed bedoelde!) reactie kan dus onbedoeld vervelende gevoelens oproepen.

@race406:
Inderdaad, zo kan je er alles in lezen...
Wat ik elke keer benadruk is dat de stelling "je bent zo en dat blijft zo" zo makkelijk wordt gezegd, maar dat God het echt kan en wil veranderen.
Niet dat dat altijd gebeurt, maar goed, dat is nu weer een herhaling van zetten.
Overigens: ook jij gebruikt het woord genezen, ook dat woord heb ik in mijn vorige reactie ontkracht: het is geen ziekte, dus genezen hoef je er niet van.
Ook dat woord kan dus allerlei negatieve gevoelens veroorzaken.
Ik gebruik dus het woord veranderen.
Ook het woord "normaal" is zo'n woord wat heel verkeerd kan vallen. Mij raakt het gelukkig niet meer: maar als je dit woord gebruikt zeg je dus dat mensen die die gevoelens hebben niet normaal zijn.
Het zijn wel tegennatuurlijke gevoelens, dat si waar en dat zegt de bijbel ook, maar de mensen die moeten erkennen dat ze deze gevoelens hebben zijn wel normale mensen.

Maar nogmaals vraag ik me af of met al deze reacties op elkaar de vraagstelster is geholpen. .

John: Zo zie je maar weer.... ;-)

Ik wil hier toch nog even op reageren. Ik heb mijn hele leven geworsteld met lesbische gevoelens, daar bovenop heb ik van kleins af aan al het gevoel gehad tot het andere geslacht te behoren. Van dat laatste heeft God me op bijzondere wijze genezen. Ik geloof dat God me ook zeker van die lesbische gevoelens kan genezen. Tot op heden is dat echter nog niet het geval. Wat voor mij belangrijks is geweest is dat ik niet transgender ben en dat ik ook niet lesbisch ben, maar dat ik die gevoelens heb. En ik geloof dat die gevoelens nooit Gods bedoeling zijn geweest. Maar we worden nu eenmaal geboren met onvolkomenheden of krijgen die in loop van de tijd. En daarom heb ik drie maanden terug ook volmondig "ja" kunnen zeggen toen mijn vriend mij ten huwelijk vroeg. Ik realiseer me dat het op gebied van intimiteit in het huwelijk niet makkelijk zal zijn. Maar het belangrijkste is denk ik dat je samen intiem kunt zijn met jullie Schepper, Die als geen ander weet hoe man en vrouw bedoeld zijn en Die jullie kent en doorgrondt.
Ik merk dat het voor zowel mijn verloofde als voor mijzelf heel belangrijk en fijn is (ook al is het eerst heel ongemakkelijk) om open te zijn tegen elkaar erover. Het is niet een worsteling voor hem en een worsteling van mij (ook wel), maar het is vooral een worsteling van ons samen. Dat we samen worstelen maakt het nog steeds moeilijk, maar in elk geval een stukje minder eenzaam.

Allemaal bedankt voor jullie reacties! Door omstandigheden heb ik het nu pas gelezen! Mijn vraag is weet iemand ook om contact te kunnen krijgen met gehuwde stellen die in dezelfde situatie zitten als ons!