Vriendin kan slecht over gevoelens praten

Ik ben een jongen van 21 jaar en heb intussen iets meer dan twee jaar verkering met een lief meisje van 20 waar ik erg gek op ben. Ik loop hierin alleen tegen een probleem aan en ik weet niet zo goed hoe ik daar iets aan kan doen. Mijn vriendin kan namelijk heel slecht over gevoelens praten. Ik probeer het wel, maar zij leidt het onderwerp er altijd meteen weer vanaf. Over het algemeen meet zij zich een sarcastische houding aan, uit zelfbescherming denk ik. Als ik over mijn gevoelens praat krijg ik reacties terug zoals “gevoelens zijn gay.” Als ik soms via whatsapp vraag hoe het met haar gaat, krijg ik bijvoorbeeld een plaatje terug met een stripverhaaltje waar iemand zich rot voelt in het leven. Daaruit begrijp ik dan dat zij een nare dag heeft gehad, maar als ik er dan met haar over probeer te praten gaat ze er niet op in en gaat over op een ander onderwerp. Ik denk dat zij er dus ergens wel over wil praten, maar dat ze dat te moeilijk/eng vindt.

Ik weet wel dat het bij haar thuis niet altijd lekker gaat. Haar zus van 23 woont nog thuis en doet alles waar ze zin in heeft, zonder rekening te houden met anderen. Elke regel wordt door haar in de wind geslagen. Ik merk wel dat mijn vriendin er last van heeft, maar haar ouders doen er niks aan. Ook hierover kan mijn vriendin niet met mij praten. Ze zei alleen wel de eerste keer dat ik bij haar kwam bij wijze van grap: “o nee hè, nu zie je alle misère van ons.” Als ik nu het onderwerp van haar zus d’r gedrag aandraag, lijkt ze zich aangevallen te voelen en gaat ze haar ouders en zus heel erg verdedigen. Dan zegt ze: “Jij weet niet hoe het hier gaat, jij weet niet hoe het zo gekomen is.” Maar hoe het dan gekomen is wil ze dan ook weer niet aan me vertellen.

Ik denk dat ze misschien wel hulp van een psycholoog kan gebruiken, want ik denk dat het niet alleen voor mij moeilijk is, maar vooral voor haar. Maar ik denk niet dat zij de noodzaak ervan inziet. Haar moeder zit namelijk op de SPH maar die doet er toch ook niks aan. Dus veel vertrouwen in een hulpverlener heeft ze niet. Ik houd heel veel van haar en wil absoluut niet weg bij haar, maar ik weet niet of wij echt een goede relatie kunnen houden als dit niet verandert. Wat moet ik doen, hoe krijg ik haar zover dat ze hulp wil zoeken?

Beste jongeman,

Een lief meisje heb je, dat staat vast. Leer haar goed kennen en biedt zoveel veiligheid dat zij jou uit zichzelf van alles wil gaan vertellen. Zo’n moment opent pas de mogelijkheid van het zoeken naar externe hulp. Ik snap dat jíj graag een deskundige wilt om haar te helpen, maar zelf is zij er niet aan toe. Ze zal niet gaan als zij het idee heeft door jou te zijn gestuurd. Sterker, daarmee zou jíj jullie relatie onder druk zetten. Want nu lijkt het erop dat jij een oordeel hebt over haar zus en haar familie en liggen haar loyaliteitsgevoelens onmiddellijk bij hen. 
 
Wees lief voor haar, een betrouwbare partner en respecteer haar manier van doen. Het niet kunnen en willen praten over haar gevoelens komt ergens vandaan... en dat kon weleens heel diep zitten. 

Stuurt zij plaatjes in plaats van woorden, probeer dan eens te antwoorden met een plaatje dat jouw gevoelens van het moment of van de dag ‘verwoordt’. Dan kun je later vragen: snapte je wat ik zeggen wilde?, wat misschien voor haar het begin kan zijn van háár woorden...

Kortom, ik wens je veel liefde voor haar en tact en wijsheid toe! Bedenk de algemene wijsheid maar, dat je pas hulp kunt aanvaarden als je er aan toe bent. En dat is niet wanneer iemand anders het zegt, hoe goed bedoeld dit ook is. 

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1500 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven