God moet het doen

Ik worstel al jarenlang met bepaalde geloofsvragen. Ik kom uit een gemeente waar de nadruk sterk ligt op het eenzijdige Godswerk en de onmogelijkheid van de mens om zich tot God te bekeren. Vanaf jonge leeftijd ben ik veel met het geloof bezig en had ik een verlangen om te leven voor God en mijn hart aan Hem te geven. Maar het voelde vaak alsof ik werd tegenhouden  door de dominee/ouderlingen. In de trant van: “Dat gaat zomaar niet, er moet wat gebeuren voor een mens tot God bekeerd is, pas op dat je je zelf niet bedriegt.” Ik raak soms zo beklemd door het gevoel dat we ons wel moeten bekeren en dat we dat ook wel kunnen verlangen, maar dat er van onze kant niks aan te doen is, dat “God het moet doen.”

Ik verlang ernaar te mogen weten dat ik een kind ben van de Heere en wil voor Hem leven, maar hoe kom ik tot die zekerheid?  Mag ik nu wel of niet tot Hem gaan zoals ik ben? En als ik dat doe, kan het dan niet echt zijn omdat ze er voor waarschuwen? Wat ik ook erg moeilijk vind is in hoeverre kan de duivel werken van de Heere nabootsen? Hoe weet je dat iets echt van de Heere is? Bijvoorbeeld bij gebedsgenezing,  bekeringen, veranderingen in je leven... Ik heb in mijn leven soms zo’n liefde, rust en vrede in mijn hart gevoeld, na het gebed en belijdenis van zonden: heerlijk, hemels... Maar daarna is er weer strijd: is het van de Heere? Of moet ik daar helemaal niet aan twijfelen? En als het van de Heere is, wat ik toch geloof, vind ik het zo erg dat ik dan wat Hij geeft weer in twijfel trek. Toch is er steeds weer onrust in mijn hart, de rust blijft nooit lang en ik weet niet wat ik doen moet om de zekerheid te krijgen dat ik echt bij de Heere hoor.

Ik raak vaak zo verward: de ene prediker zegt dit, de andere zegt het weer anders. Ik denk vaak: wie moet ik nu volgen? Ik weet wel: ik moet de Heere Jezus Zelf volgen, maar de laatste tijd ben ik echt het spoor bijster. Is er iets waaruit ik kan weten, zeker kan weten, dat ik bij de Heere hoor? Ik heb in mijn leven vele ‘bevindingen’ gehoord, maar ik kende het niet allemaal. Kan en mag een mens op Jezus vertrouwen en in Hem geloven? Of kan dat niet en ‘steel’ je Jezus dan? Wat is het echte ‘aannemen van Jezus’? (want die term word Arminiaans genoemd, maar staat ook zo in Gods Woord). Liefst antwoord van een dominee uit de Hervormde Kerk of de Hersteld Hervormde Kerk.

Beste vragensteller/-ster,
 
Je vraagt ligt er al een tijdje; eigenlijk een aantal diepe vragen, waar ik niet eerder aan ben toegekomen om deze goed doordacht te antwoorden. Het stemt me in de eerste plaats dankbaar om te merken dat je jezelf niet van de Heere laat afhouden, hoewel er toch zoveel twijfel is; de twijfel doet je de Heere niet de rug toekeren. 
 
Laat ik in het beantwoorden een aantal dingen uit de reeks vragen meenemen. In de eerste plaats is zalig worden een eenzijdig werk van God en is een mens vanuit zichzelf niet in staat om zich tot God te bekeren. Maar zonder het werk van God wil een mens zich ook niet tot God bekeren: en daar zit vooral het probleem. Wij willen God niet dienen. Wanneer de Heilige Geest gaat werken veranderen er drie dingen: wij willen God wel gaan dienen, wij gaan God vertrouwen en wij gaan God liefhebben en zoeken. 
 
Het zoeken van de Heere is geen werk van de duivel, maar ook geen rustgrond om te denken ‘het zit wel goed’. De enige rustgrond is de Persoon en het werk van de Heere Jezus Christus: dat betekent dat wij alleen rust, liefde en vrede ervaren wanneer wij dichtbij Hem zijn; dat de vergeving van zonden, gerechtigheid en heiligheid alleen wordt geschonken en toegerekend op grond van wat de Heere Jezus heeft gedaan.
 
Ik ben niet bij de gesprekken tussen jou en de ambtsdragers geweest, maar bevindingen kunnen nooit een rustgrond zijn en zijn alleen een toetsgrond, wanneer deze tot in de Bijbel zijn te herleiden: berouw over de zonde, vreugde over de vergeving van de zonde; het haten en ontvluchten van de zonde en een verlangen van nu voortaan Gods wil te doen; vreugde over de dingen van de Heere; een afschuw van de dingen die niet bij de Heere horen. Nederlandse geloofsbelijdenis artikel 27 noemt in de eerste zinnen de kenmerken van alle ware gelovigen: daaraan kun je jezelf toetsen.
 
Ten aanzien dat er heel wat met een mens moet gebeuren, voordat hij of zij tot God bekeerd is: helemaal mee eens! Je komt er zelfs op aarde nooit mee klaar: het duurt een levenlang en je doet het elke dag weer. Vergelijk Petrus, die drie jaar de Heere Jezus volgde en elke dag meer moest leren dat hij alleen van de genade en het werk van de Heere Jezus kon leven: hoe diep is hij gestruikeld, maar hij mocht niet ontkennen dat er liefde voor de Heere Jezus in zijn hart was: is die liefde er bij jou ook?

Ondanks dat Petrus nog vaak struikelde, was hij vanaf het begin wedergeboren kind van God, want Joh. 6:68 en 69 kwam van zijn lippen: geldt dat ook voor jou?
 
Wat er allemaal veranderen moet in ons leven, is het eenzijdige werk van de Heilige Geest: het gevolg van deze wedergeboorte is (zo belijden de Dordtse Leerregels) dat een mens zich gaat bekeren en gelooft: dat wil zeggen, hij keert de zonde de rug toe en wil de Heere Jezus volgen. En de Heilige Geest doet wedergeboren worden in de weg van bidden, Bijbel lezen, prediking, catechese e.d. gemeentewerk en nog wat andere genademiddelen: dat is wat de Heere Jezus zegt, wanneer Hij zegt: zoekt en gij zult vinden; klopt en u zult worden opengedaan. Bidt en u zult gegeven worden. En dan is de belofte van de Heere Jezus dat wie tot Hem komt, dat Hij die geenszins zal uitwerpen; en dat komen is de vrucht van het eenzijdige werk van God: lees maar na in Joh. 6:37, 39 en 40.
 
Wij kunnen onszelf zeker bedriegen, tenzij wij met de neiging tot bedrog naderen tot de troon van de genade en ons overgeven aan de genade en de belofte van de Heere Jezus: dan bedriegen wij onszelf nooit. Iemand die steunt op Christus alleen, die kan zichzelf niet bedriegen: iemand die steunt op kenmerken, bevindingen en wat ook buiten Christus, die bedriegt zichzelf per definitie. 
 
Het echte aannemen van de Heere Jezus is als een schuldige en onmachtige zondaar de knieën buigen en de hoop buiten onszelf alleen op de Heere Jezus en op Zijn Woord/belofte stellen.
 
Samenvattend, zalig worden en alles wat een mens moet hebben en wat er moet veranderen, is een eenzijdig werk van God: maar dat is niet een leven van afwachten, maar van verwachten: en dan is de belofte van Psalm 25 dat die Hem verwachten, niet beschaamd zullen worden. Dat is zekerder en vaster dan wat ook in de hemel en op de aarde. Ik hoop in al mijn klachten op Zijn onfeilbaar Woord Mijn ziel vol angst en zorgen, wacht sterker op de HEERE!
 
Die genade in de kennis en beleving van harte bevolen,
Ds. M. W. Muilwijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.W. Muilwijk

• Geboortedatum:
  23-12-1980
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Aalst
• Status:
  Actief

143 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven