Een roeping voor de zending

Ik ben er van overtuigd dat je voor het werken in de zending een roeping moet hebben. Hoe zou je kunnen gaan zonder dat Hij je roept? Maar hoever gaat dat? Als ik bijvoorbeeld als verpleegkundige naar een ontwikkelingsland zou willen, mag ik dan gaan? Of mag dat niet omdat je moet wachten op een roeping? En hoever gaat zo'n roeping dan?

Het probleem draait allemaal om het begrip "roeping". Wat is roeping? Wanneer word je geroepen? Hoe word je geroepen?

Onze vaderen hebben het woord roeping steeds gereserveerd voor het ambt! Tot het ambt werd je geroepen. Daarom solliciteren dominees niet. Ook ouderlingen en diakenen worden geacht niet zelf initiatief in deze richting te nemen. Maar als we kijken naar de ambten in de kerk, dan zijn we er nog niet waar het "het ambt" betreft. Ook de overheid kent het ambt. Burgemeesters hebben geen "job", maar een ambt. Vanouds werden ze benoemd van hogerhand. Dat daar tegenwoordig allerlei inspraakprocedures bijgekomen zijn en dat D66 een gekozen burgemeester wil, dat zegt overigens meer over de moderne inspraak en de moderne aanbidding van de democratie, dan over het ambt als zodanig. Kortom: ambten hebben te maken met roeping. De niet-ambten zijn een beroep. Niet dat die minder zijn, ze zijn anders. Elk eerlijk beroep is ook een goddelijk beroep.

Nu moeten we zeggen dat er altijd een zeker "schemergebied" is geweest tussen de ambten en de andere, gewone beroepen. Diaconessen beschouwden hun werk als een roeping. Verschillende soorten zendingsarbeiders kunnen we hier aan toevoegen. Vaak werd men tot een dergelijke "dienst" -zoals dat heette- "ingeleid".

Hoe moeten we hier tegenaan kijken? Ik dacht zo: een ieder zij in zijn eigen geweten ten volle verzekerd! In het geval dat men meent dat er een roeping nodig is voor een bepaald werk op het zendingsveld, moet men die lijn dan ook volhouden.

Andere vraag is: en wat is precies een roeping. Moet er dan op een overduidelijke manier door de Heere aan je getrokken worden? Nou, laten we oppassen -net als bij de bekering- om alleen een "krachtige" weg als een
goede weg te zien. Velen worden naar een ontwikkelingsland "geleid" langs de weg van de overbuiging van het hart. In elke roeping, maar ook in elk beroep geldt het: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal? Die vraag biddend aan de Heere voorleggen, dan geeft Hij ook de weg, die Hij wil!

Met een hartelijke groet, ds. M. Baan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Baan

• Geboortedatum:
  16-02-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven