Verdriet, geweld, honger en angst op de wereld

Hoe kan het zijn dat er op dit moment zoveel verdriet, geweld, honger en angst is op de wereld? God heeft gezegd dat Hij van ons houdt. Waarom doet Hij ons dit dan aan en waarom helpt Hij al die mensen niet?

Regelmatig loop je als predikant tegen de vraag op: waarom laat God zoveel leed toe in deze wereld? Waarom maakt Hij geen einde aan allerlei rampen zoals oorlogen en hongersnoden? Hij bezit toch de macht om de wereld te regeren zoals Hij het wil? Heeft God de wereld niet Zelf geschapen? Welnu, waarom is er dan op aarde zoveel wanorde? Wat bij dergelijke vragen opvalt is dat ze meestal gesteld worden door jonge mensen. Hoe komt dat? Denken de ouderen niet zo diep na over de grote vragen van dit leven? Nou, dat laatste zal nog wel een beetje schikken. Maar het verschil kan verklaard worden uit het feit dat de ouderen vaak zijn grootgebracht met het bekende gezegde: waren er geen zonden, dan waren er geen wonden! En in dit korte zinnetje zit het totale antwoord opgesloten op al die vragen over Gods toelaten van het lijden!

Dat moeten we uiteraard wel wat toelichten voor het goede begrip. Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben veel kerken en gemeenten de leer van de erfzonde de rug toegekeerd. Dat de mens in Adam gevallen zou zijn en sinds die tijd een verdorven natuur zou hebben, dat achtte men achterhaald. Nee, de mens had best nog wel iets goeds, vond men. Zeker, niet alles in en aan die mens deugde. Hij had ook wel iets verkeerds, maar daar moest tegen gestreden worden en dan zou de verhouding tussen het goede en het verkeerde in de mens er een stuk gunstiger uit gaan zien. In het kort kwam en komt veel theologie vanuit de middenorthodoxe hoek daar op neer: de mens bezit zowel goed als kwaad. Die gedachtegang is in allerlei geseculariseerde varianten door de media verspreid, de televisie voorop!

Vandaar dat veel mensen denken dat wij er voor moeten zorgen dat het goede maximaal aanwezig is in ons leven, terwijl het kwade teruggedrongen moet worden. Hoe krijgt het goede de beste kansen in de mens? Dan zegt de wereld: je best doen! En de moderne theologie: je moet maar veel naar de Heere Jezus kijken. Zo krijgt het kwade, dat van de kant van de duivel komt, een stuk minder vat op je. Ik denk dat deze gedachtegangen over goed en kwaad zijn duizenden heeft verslagen en zijn tienduizenden in de war heeft gebracht. Immers, waar de mens steeds beter wordt en nauwelijks meer zonde doet, daar moet de zonde door iemand anders in deze wereld zijn gebracht! Wi­j wassen onze handen in onschuld. Wi­j willen immers geen oorlogen en rampen. Wi­j doen daar alles tegen door middel van geld geven aan goede doelen en ontwikkelingshulp en noem maar op. Wi­j zijn vierkant tegen elk leed! Dus wie is verantwoordelijk voor de narigheid? Dat moet dan wel van de kant van de duivel komen. Ja maar, waarom houdt God het kwaad dat van de kant van de duivel komt dan niet tegen? Want blijkbaar is Hij daar niet toe in staat. Nogmaals: daar heb je de moderne trant van denken, die in en buiten de kerk gevonden wordt.

En als je eenmaal zo denkt, dan is de vraag erg logisch: maar waarom eigenlijk laat God al die erge dingen toe in de wereld? Waarom kon een Hitler, en waarom kon een Saddam Hoessein en waarom kan een Bin Laden zijn gang gaan? Vragen waar de moderne mens geen antwoord op weet. Immers, de moderne theologie en filosofie zet bij dergelijke vragen een heel geleerd gezicht en verklaart vervolgens: dat weten wij niet! Of: hierin snappen wij God niet!

Toch hou ik het maar liever bij het oude gezegde: waren er geen zonden, dan waren er geen wonden. Zo'n zinnetje bevat weliswaar geen leuke waarheid, want het houdt in dat de schuld bij de zondige mens ligt. Maar het is wel een waarheid die de werkelijkheid van ons leven duidelijk verklaart. God is niet de auteur van de zonde. Hij is ook niet onmachtig om het kwade te weren. Maar in Zijn oneindige wijsheid laat Hij de zonde toe! Waarom? Opdat Zijn grote Naam des te meer verheerlijkt zal worden!!

Dat wil niet zeggen, dat wij God ten diepste kunnen begrijpen. Maar dat wil wèl zeggen, dat ik de oorzaak van alle leed en rampen allereerst en allermeest bij mezelf heb te zoeken. En er zi­jn gelukkig mensen, ook jonge mensen, die dat laatste heel goed begrijpen. Dat werd me onlangs duidelijk toen ik langs een drukke weg een poosje stond te kijken naar het verkeer. Duizenden auto's vlogen er langs. Een boeiend schouwspel voor velen, want ik was niet de enige die stond toe te kijken. Plotseling ging er ergens wat fout, want ineens was er druk getoeter, gegier van banden, gebonk van blik, en gekletter van brekend glas. Het resultaat? Met ferme vaart schoven twee behoorlijk van model veranderde auto's hobbelend en zaaiend het struikgewas naast de weg in. En toen? Toen was het stil. Héél erg stil. Ook wij als toeschouwers waren sprakeloos. Totdat een klein jochie omhoog keek naar zijn vader naast hem en duidelijk hoorbaar deze woorden sprak: pappa, dat kwam door onze zonde, hè?

Ds. M. Baan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Baan

• Geboortedatum:
  16-02-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven