Nadenken over gebed

Zolang ik mij kan herinneren heb ik nooit toen ik jong was nagedacht over het geloof. Maar sinds ik naar de middelbare school ben gegaan (er nu al weer een poos op zit) begin ik me af te vragen hoe het met het bidden zit. Hoe weet ik of ik mijn gebed meen of niet? Met name de laatste tijd als ik boos op iemand ben komt het zinnetje uit het Onze Vader steeds naar boven: “Vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.” Maar hoe weet ik of het wel van God komt. En of het niet nutteloos is dat ik bid?

Beste jonge vriend(in), dank je wel voor je vraag. Wat goed dat je nadenkt over het geloof en het gebed! Je vraagt: hoe weet ik of ik mijn gebed meen of niet? Of het wel van God komt en of het niet nutteloos is?

Allereerst merk ik uit je vraag dat het Woord van God in je werkzaam is. Als je boos bent op iemand komt de vijfde bede in je gedachten: Vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren. Dat zet je op je plaats en leert je te reageren op de ander als iemand die vergeving nodig heeft zoals jij ook zelf telkens weer vergeving van God nodig hebt. Mooi is dat! Dat wij leren naar Gods Woord te luisteren in elke situatie – te luisteren naar Zijn stem, en niet eerst naar onze eigen stem, gedachten, mening, gevoelens.

Herken je dat? Van onszelf weten wij niet wat wij bidden zullen, gelijk het behoort (Rom.8:26). Weet je wat je moet doen? Je anker uitwerpen in wat zeker en echt is: de vaste grond van Gods beloften. Als je Gods Eigen Woord bidt -om alles wat Hij in Zijn Woord beloofd en bevolen heeft- hoef je nooit in twijfel te zijn of het wel van God komt! 1 Joh.5: 14: “En dit is de vrijmoedigheid, die wij tot Hem hebben, dat zo wij iets bidden naar Zijn wil, Hij ons verhoort.” 

Als het goed is gaat het in je gebed om God Zelf – en niet (allereerst) om de gaven van Zijn hand. In het aanroepen van Zijn Naam -het zoeken van Zijn eer, Zijn wil- mogen dan al je verlangens onder smeking en dankzegging bij Hem bekend worden.

Ds. D. M. Elsman