Vraag
Het afwijzen door een christelijk bedrijf in Drachten van een praktiserende homoseksuele stagiair heeft voor veel commotie gezorgd. Het Openbaar Ministerie stelt nu een strafrechtelijk onderzoek in tegen de eigenaar van het bedrijf vanwege vermeende discriminatie. Hieronder de tekst die de stagiair toegestuurd kreeg van het bedrijf. Is dit Bijbels gezien de juiste houding?
"Wij hebben iets gezien op je facebookpagina en dat is je seksuele geaardheid en vooral het uitleven van die geaardheid (je hebt een vriend). Dat je die geaardheid hebt is niet het punt, maar het uitleven daarvan wel. Wij zijn een christelijk bedrijf, en voor ons is dit een punt waar we ons niet mee verenigingen mogen. Daar God dit uitleven van je seksuele geaardheid nergens in zijn Woord goedkeurt, maar wel afkeurt, en voor ons zijn Woord als richtsnoer geldt, kunnen we je (daar ik Hem meer gehoorzaam wil zijn dan mensen) niet aannemen. Het is niet zo dat wij je geaardheid afrekenen, en ik hoop ook dat jij dat ook onze gezindheid niet doet, maar we hebben met dit punt een meningsverschil waar jij en wij elkaar niet verenigen kunnen. (Het is namelijk begrijpelijk dat je mijn standpunt ook niet deelt, en daarom kan er geen vereniging zijn). Het is nodig op dit moment dat wij kleur bekennen en dat is niet iets wat je zo even doet..., dat weet jij denk ik heel goed, beter dan ik in ieder geval. Het is echter wel zo dat wij met dit besluit meer vrede hebben."
Antwoord
Beste vriend of vriendin,
Je hebt een vraag over de commotie die ontstaan is door het afwijzen door een christelijk bedrijf in ons land van een homoseksuele stagiair die zijn geaardheid uitleeft met een vriend. De stagiair heeft een brief gekregen van het bedrijf waarin wordt uiteengezet dat het van mening is dat God het uitleven van de seksuele geaardheid afkeurt en daarom meent de stagiair niet te kunnen aannemen. Nu is je vraag is of dit Bijbels gezien van het bedrijf de juiste houding is.
Nu beste vriend(in), ik heb een beetje moeite om je vraag te beantwoorden. Het kan namelijk zo gemakkelijk zijn om op afstand over een ander een oordeel uit te spreken. Bovendien kunnen bij het bedrijf andere argumenten mede een rol gespeeld hebben.
Maar laat ik, dat gezegd hebbende, toch maar zeggen dat ik denk dat het niet de Bijbelse houding is. Zou het niet veel beter geweest zijn om, in openheid en liefde, een eerlijk gesprek met de stagiair te hebben en hem daarna aan te nemen? Misschien dat de stagiair op z’n minst begrip zou hebben gekregen voor de mening van het bedrijf. Misschien zelfs dat de bezwaren van het bedrijf des te sterker bij hem zouden overgekomen zijn als hij, ondanks dat men tegen zijn geaardheid bezwaar heeft, toch was aangenomen. Zou de stagiair, ondanks de bezwaren die men tegen zijn leefwijze heeft, niet onder de indruk hebben komen van de christelijke sfeer in het bedrijf, de hartelijkheid en misschien ook op z’n minst begrip hebben kunnen krijgen voor de bezwaren van bijvoorbeeld een weigerambtenaar? Zou zo’n houding niet de meest juiste houding zijn, ook voor ons, tegenover zelfs de grootste zondaar?
Nu is er bij de betreffende stagiair sprake van een kloof of verbittering, getuige het feit dat het Openbaar Ministerie een strafrechtelijk onderzoek heeft ingesteld vanwege vermeende discriminatie. Moet de liefde niet de maat zijn van alle dingen en is deze niet de eerste vrucht van de Geest? (Gal. 5:22)? Je hebt vast wel eens het gezegde gehoord: “Liefde is als de zon op het ijs; sla je met de bijl op het ijs dan maak je brokken; schijnt de zon op het ijs, dan smelt het ijs.” Ik zeg niet dat het betreffende bedrijf “met de bijl geslagen heeft”, integendeel, het schrijven aan de stagiair heeft een goede toon. Maar toch denk ik dat de Bijbelse houding anders is.
Mijn vraag aan het bedrijf zou zijn: Hoe zou Jezus gehandeld hebben? Lezen we niet dat Hij omging met tollenaren en zondaren, dat Hij zelfs een Vriend van tollenaren en zondaren wordt genoemd? (Matth. 11:19). En die zondaren waren zondaren van niet het beste allooi. En heeft Hij Judas niet de voeten gewassen, terwijl deze de dertig zilveren penningen al in zijn zak had? (Verg. Matth. 26:6-16, Joh.12:1-11 en Joh. 13).
Daar komt nog iets bij: Kun je iemand afwijzen vanwege alleen het uitleven van zijn seksueel anders-geaard zijn? Doe je dat ook met iemand die elk weekend een leefwijze heeft die strijdig is met wat de Bijbel ons voorhoudt, of die een (hetero)seksuele relatie met een meisje heeft, of met een snelheidsmaniak die een gevaar op de weg is, of noem maar op wat er allemaal mis kan zijn in iemands leven? En: Zijn we soms niet geneigd om zonden op het gebied van het zevende gebod uit te vergroten? Het valt mij namelijk op dat de Heid. Catechismus bij zonden tegen het negende gebod (iemands woorden verdraaien, achterklap, roddel, enz.) spreekt van “eigen werken van de duivel” en dat niet doet bij bijvoorbeeld zonden tegen het zevende gebod. En dat Ezechiël, als hij het over de zonden van Sodom heeft, spreekt van trots (hoogmoed), overvloed van voedsel en zorgeloze rust (Ez. 16:49) en niet van bijvoorbeeld homoseksuele zonden.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat we om een homoseksuele jongen (of man) of lesbisch meisje (of vrouw) heen staan, zonder dat we seksuele relaties goedkeuren. Wat kan homoseksueel- of lesbisch-zijn namelijk zwaar zijn. Het betekent: eenzaam je weg gaan, terwijl de Heere heeft gezegd: “Het is niet goed dat de mens alleen is” (Gen. 2:18), geen nageslacht hebben, enz. Ik denk dat de Bijbel, het bedrijf wijst daar terecht op, het homoseksuele samenleven afwijst, maar dat de christelijke gemeente er daarnaast bijzonder oog dient te hebben voor wat het hebben van een andere seksuele geaardheid voor iemand betekent. Denk je eens in dat jij zo zou zijn, of je zoon of dochter, en dat levenslang.
Ik denk ook dat we, als we onszelf hebben leren kennen als zondaar die dagelijks uit de genade van de Heere Jezus Christus leert leven, mild tegen een zondaar leren zijn. Let wel: niet tegen de zonde, maar wel tegen de zondaar. Zou dat niet de weg zijn die Jezus wijst en is Hij ons daarin niet in veel opzichten voorgegaan?
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
In dit geval gaat het om een handelsonderneming in agrarische producten. Dan heb je als werkgever geen moer te maken met het leven van je medewerkers. Je kunt wel wat vinden van hun gedrag tijdens werktijd.
Zou deze ondernemer ook geen opdrachten aannemen van homoseksuele klanten?
Als zijn geweten hem veroordeelt om dit te doen, dan mag hij het niet doen, Paulus schrijft dat je zondigt als je tegen je geweten in handelt.
Dus als deze bedrijfsleider dit niet met zijn geweten kan overeenkomen, dan kan hij dat niet en mag hij het niet.
Hij had het denk ik wel iets milder en anders kunnen verwoorden.
Het gaat hier niet om een refoschool en een praktiserende homoseksuele leraar. Het gaat hier om een handelsonderneming in agrarische producten. Daar speelt het privéleven van een medewerker geen rol. Lees ook wat ds Veldhuizen schrijft over het inconsequente van dit besluit. Daarbij komt nog dat deze stagiair niet is afgewezen op zijn seksuele praktijk, maar op het feit dat hij een vriend heeft.
Wat betreft het oordelen over het geweten van iemand: ten eerste kan dat een dooddoener zijn. Zo van: tsja, mijn geweten zegt dit, dus alles is geoorloofd. Dan lust ik er ook wel een paar. In dit geval gaat het zelfs over geweten vs. gevolgen voor het Koninkrijk van God. Wiens Naam wordt hiermee geschaad? En zoals de ds. zei: wat straal je hiermee uit naar deze jongeman? Als hij daar stage had gelopen was dat een geweldige gelegenheid geweest om deze man met het evangelie in aanraking te brengen. Nu heeft dit bedrijf een enorme hoeveelheid ellende over zichzelf en de kerk gehaald. Is dat het geweten waard? Is de opbouw van het Koninkrijk van God niet veel meer waard dan het eigen geweten?
Ik snap heel goed dat het een handelsonderneming is. Maar wat voor de een geldt, geldt ook voor de ander.
Je bent een refobedrijf, of niet.
De naam van die handelsonderneming is enorm geschaad, nu dus ook op refoweb. En ja, helaas, helaas is door dit alles Gods naam en zaak ook geschaad. Daarom had die handelsonderneming het anders en milder moeten verwoorden. Maar degene die vooral de schade heeft veroorzaakt is toch de jongeman. Ook al snap ik dat hij niet weet en beseft wat hij heeft gedaan. Hij kwam op voor zichzelf, een logisch gevolg als je niet weet of rekent dat er een God is Die zegt: Geef het alles over aan Mij, over, Die rechtvaardig oordeelt.
Ik hoop dat ook de bedrijfsleider van de handelsonderneming dat ook kan doen: het overgeven aan God.
En dan is dat ook onze taak: bidden voor die jongeman, dat hij zich zal bekeren en leven. Bidden voor die handelsonderneming en bidden voor Gods zaak en Naam, dat die niet nog meer ontheiligd wordt, ook doordat wij misschien hier weer hard stelling nemen in het een en ander.
Jij hebt het over consequent zijn, wat voor de één geldt geldt voor de ander.
Maar dat is juist het punt. Áls je dan consequent bent, dan moet je iedereen gelijk beoordelen. Dus ook de medewerker die naar feesten gaat die volgens de eigenaar niet kunnen, zijn auto op zondag wast (als dat zijn principe is) of wat voor 'overtreding' zijn medewerkers bewust maken. Dán ben je echt consequent.
Gelukkig is God niet zo consequent als wij denken consequent te moeten zijn. God heeft het recht ons rechtvaardig te straffen, maar Hij strafte niet ons, maar Zijn Zoon. Zo heeft Jezus ons geleerd om met onze naaste om te gaan. Hij had het recht de overspelige vrouw te stenigen, maar Hij deed dat niet. Hij veroordeelde haar zelfs niet. Jezus at ook met de hoeren en tollenaren.
Wij zijn als christenen teveel bezig met de letter van de wet en ons geweten. We zouden wat vaker bezig moeten zijn met gerechtigheid en vrede en blijdschap in de Heilige Geest, Want wie Christus in deze dingen dient, is welbehaaglijk voor God en in achting bij de mensen. (Rom. 14:17, 18)
Dit is hierin mijn laatste reactie, want anders zijn wij elke keer bezig en dat is niet de bedoeling.
God niet consequent, dat zijn nogal grote woorden! Numeri 23:9:
God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen, en niet doen, of spreken, en niet bestendig maken?
God is genadig, zeker! Maar tegen de overspelige vrouw zei Jezus, ga heen en zondig niet meer!
Consequent, ja! Dus: niet meer zondigen! Hij kon als enige de steen werpen, dus verklaarde Hij de vrouw schuldig, want Hij zei dat er stenen geworpen mochten worden, maar naast consequent was en is Hij ook genadig! Jezus stenigde haar niet.
Zo moeten wij ook zijn, wel de zonden aanwijzen en niet goedkeuren en wat God verboden heeft ook verbieden, maar wel in liefde en barmhartigheid de zondaar bijstaan en helpen. En daar schortte het in dit geval wat aan, maar dat heb ik al eerder aangegeven.
Dus naast consequent zijn is God ook barmhartig en genadig! Zeker! Maar ook consequent!
Daarnaast is het waar dat er veel gebeurt wat niet kan en mag. Maar wat openbaar is mag en moet besproken worden. En wat verborgen is, dat weet je niet en zal als het openbaar komt besproken moeten worden.
Juist de liefde tot elkaar laat ons de zonden aanwijzen. Niet veroordelend, maar in een naast elkaar staan en in een ootmoedige houding. Mij, de grootste der zondaren is barmhartigheid geschied!
De zonde haten, zoals God, de zondaar liefhebben, precies ook zoals God!
En wat mijn opmerking over refoscholen betreft: daar staat iedereen achter. Nu is er een ander die hetzelfde principe toepast en zelfs uit eigen kring wordt het veroordeeld. Ja, nogmaals het had anders gekund, maar als deze man, zoals hij het schrijft het niet kan, dan kan hij het niet.
En dus blijft over dat we allen de taak hebben om te bidden voor de jongeman, voor deze ondernemer en voor Gods Naam en zaak.
En nu stop ik!
ook mijn laatste reactie. Als je mijn opmerking goed leest kan je zien dat ik bedoelde met het woordje 'zo': 'zoals'. Dus niet zoals wij zijn.
Dus God is wel consequent, dat schreef ik ook. Maar Zijn consequent zijn uitte zich door Zijn Zoon te straffen in plaats van ons.
Menige sollicitant wordt om iets anders dan op bekwaamheid afgewezen: leeftijd, uiterlijk, allochtone achtergrond, man/vrouw, enz.. Dat mag wettelijk allemaal niet, en daarom kiezen we er voor om via een formeel correct standpunt onze keuzes te rechtvaardigen.
Zo niet firma De Boer in Drachten. Zij stelden zich kwetsbaar op! Wetend dat ze de gehele media en nationale moraal over zich heen zouden krijgen!
Alleen daarom al verdienen ze onze steun.
Ik heb respect voor ze!
Corrie ten Boom zei al: ons huis staat in brand en wij zijn bezig de schilderijtjes recht te hangen. Beseffen we wel dat we in de eindtijd zijn en dat Jezus spoedig terugkomt? Maakt ons dat niet bewogen over zoveel mensen die Jezus nog niet kennen? Willen we hen niet in aanraking brengen met het evangelie van Gods reddende liefde? Of gaan we door met het recht hangen van schilderijtjes?
Als Jezus straks terug komt vraagt hij niet naar onze schilderijtjes, maar wat wij met de liefde van God voor het verlorene hebben gedaan. Dan moeten wij over ONZE schaduw heen stappen en de verloren naaste bekijken met de ogen van Jezus.
Niemand zet zijn levensfilosofie opzij als hij aan het werk gaat en een levensfilosofie heeft altijd gevolgen, richting andere werknemers, richting klanten, de uitstraling van het bedrijf waar het voor staat enzovoort. Het is dan makkelijk water bij de wijn te doen, het vraagt moed standvastig te blijven.
Er was een tijd dat tolerantie inhield dat mensen de vrijheid hadden een levensovertuiging te hebben, deze uit te dragen en er naar te leven, ook al was niet iedereen het er mee eens. Maar deze tolerantie is van inhoud verandert en de nieuwe tolerantie is intolerant geworden. Men mag nu privé een levensovertuiging hebben maar er mag geen enkele waarheidsclaim meer aan verbonden worden. En daarmee moet ook praktische effect ervan worden geminimaliseerd, om zo een plaats te maken voor een ongelimiteerde 'vrijheid' (=wetteloosheid, vgl. 2 Thess 2:3). En iedereen die daar niet in meegaat wordt nu intolerant genoemd. Tolerantie is nu het aanvaarden van een in wezen ongelimiteerde vrijheid (effectief alleen begrenst bij de wetgeving van het moment, die echter voortdurend wordt opgerekt) en het verbod iets verkeerd te noemen en daar praktische konsekwenties aan te verbinden.
Deze ontwikkeling is reeds lang in gang gezet. Helaas, zoals blijkt en zoals karlo aankaart, ondervinden nu ook christenen die standvastig willen blijven allerlei tegenstand, niet alleen van de buitenwereld maar ook in toenemende mate van medechristenen of die zich christen noemen. Daar gaat het dan gepaard met argumenten zoals Duuk die noemt, die echter misplaatst zijn. Want op zich is uiteraard het bewogen zijn om de mensen die verloren zijn een belangrijke zaak. Maar je kan twee dingen die de Bijbel zegt nooit tegen elkaar uitspelen. Zoals Jezus zegt: we moeten het ene doen en het andere niet nalaten. Als dat wel gebeurt verdwijnt het gezag van Gods woord en wordt het krachteloos. Wat dan overblijft zijn sentimentele gevoelens die niet langer rusten op Gods woord maar die zich proberen aan de wereld te conformeren om maar vooral geen aanstoot te geven en zo mensen proberen te winnen door het vervullen van hun begeertes. Maar dat kan nooit werken en zal uiteindelijk ook niemand helpen en alleen maar schade doen.
