Verschillende gevoelens en gedachten over geestelijk leven

Al vanaf kinds af aan ben ik veel bezig met het geloof. De laatste jaren zijn niet makkelijk geweest door ziekte. In de afgelopen jaren ben ik wel heel erg met het geloof bezig geweest. Steeds meer dingen werden duidelijk. Ik ben de laatste dagen er achter gekomen dat ik het eeuwige leven probeerde te verdienen en dat dit verkeerd is, want ik kan dit niet, maar Jezus heeft dit voor mij gedaan. Hiervoor heb ik vergeving gevraagd en dat ik Jezus’ offer graag wil aannemen. Maar het lijkt of mijn hart het gewoon niet kan geloven, terwijl ik er wel op vertrouw en het geloof.

Waar ik ook mee zit is of ik misschien alle eer aan mijzelf geef. Ik wil altijd zo graag alles goed doen voor God, maar ben bang dat ik dit doe om goed gevonden te worden door God, om eeuwig te mogen leven, maar niet om liefde. Toch twijfel ik hierover of ik dit wel echt doe of dat ik het ook uit liefde doe, omdat zonden God verdriet doen. Ik wil zo graag God alle eer geven en mijn leven aan Hem geven, ook al weet ik dat dit soms moeilijk kan zijn. Maar ik hou mij altijd voor dat dit leven maar tijdelijk is en die pijn voorbij zal gaan.

In eerdere jaren voelde ik soms God zo dichtbij, maar het lijkt wel of dit weg is de laatste jaren. Het lijkt of het geloof mij niets (meer) doet. Het lijkt of al mijn gevoelens er over weg zijn. Ik bid veel of God mij dingen wil laten beseffen (Zijn offer, berouw om zonden etc.) die ik nog nodig heb en mij dingen wil leren die ik nog moet leren. In de Bijbel staat ook dat je geduld moet hebben, maar ik ben soms bang dat ik plotseling sterf zonder God.

Ik weet dat God bestaat. En heb veel in mijn leven gemerkt dat Hij er is en voor mij zorgt. Hoe moet ik dit nu oplossen? Vertrouw ik misschien te veel op mijn gevoelens in het geloof? Ik blijf bidden en lezen in de Bijbel. Ook lees ik veel over zondebesef en berouw om zonden. Maar hoe krijg je dit? Het lijkt of dit er bij mij niet is, terwijl ik bepaalde momenten in mijn leven weet dat ik zo ontzettend dankbaar was dat mijn zonden vergeven waren! Het lucht heel erg op om dit zo te schrijven. Hopelijk kan iemand mij helpen.

Een 19-jarig meisje.

Ik heb je uitgebreide mail ontvangen. Je beschrijft verschillende periodes van je leven. Aan de ene kant schrijf je over de laatste periodes waar je veel met het geloof bezig bent geweest. Je eindigt je brief met dat je soms bang bent dat je straks sterft zonder God. In het midden van je brief belijd je dat je soms God zo dichtbij hebt ervaren.

Het blijkt dat er in de achterliggende jaren verschillende hoofdstukken van je levensboek zijn ingevuld met heel verschillende gevoelens en gedachten over je geestelijk leven. Op zich is dat niet on-Bijbels. Als je de psalmen leest dan lees je in een psalm soms zoveel verschillende gevoelens. Het leven met de Heere is geen stilstaand water. Toch zit je volgens mij, als ik het goed lees, best wel met fundamentele vragen. Het gaat niet zomaar over bijvoorbeeld de weg die God met je gaat. Of dat je worstelt met Gods leiding in je leven. Het gaat toch meer over de wezenlijk vragen: Zijn mijn zonden wel echt vergeven? Ben ik wel echt een kind van God. Heb ik wel echte zondekennis? Vragen die Paulus in Hebreeën 6 de eerste beginselen noemt.

Het blijkt dat je geestelijk leven erg afhankelijk is van wat je gevoelt en wat je ervaart. Ook of je wel vruchten hebt zoals berouw en zondekennis. Het blijkt uit je schrijven dat alles erg door elkaar heen staat in je jonge leven. Wet en Evangelie zijn niet helder onderscheiden. Zolang het in je hoofd niet helder is, dan wordt het in je hart ook niet helder. Onkunde geeft veel vertwijfeling en onzekerheid.

Als het gaat over de vraag: hoe ben ik rechtvaardig voor God? Dan is het Bijbelse antwoord: alleen door een waar geloof in Christus Jezus. Dan ben je als een goddeloze rechtvaardig in de ogen van God. Al ben je en blijf je in jezelf een zondaar, nochtans rechtvaardig om Christus wil.

Is hier alles mee gezegd? Ja en nee! Ja, als het gaat dat ik mag weten dat ik in de ogen van God om Christus wil rechtvaardig ben voor Hem. Zo heb ik vrede omdat ik het uit Zijn mond gehoord hebt. Christus alleen en anders geen. Al is het dat mijn geweten tegen mij getuigt, nochtans desniettegenstaande ben ik om Christus wil rechtvaardig voor God. Dit is het fundament van ons heil. Ik niets, Hij alles. Alleen op dit fundament beste meid bouwt de Heilige Geest het huis (2 Kor. 3). Daar waar enige mate rust in vrede gevonden wordt in de gekruisigde Christus daar rust mijn ziel met een verwonderd oog.

En nee, want er is meer te zeggen. Er is meer te zeggen omdat het hart begeert heilig voor God te wandelen uit liefde. Hem de eer te geven. Te wandelen wat Hij welbehaaglijk vindt.  Zeker, dit nieuwe leven brengt vruchten voort van berouw over de zonden, van het verlangen om Hem te loven en te prijzen. Maar niet zozeer om nog iets toe te voegen. Nee, zo niet, maar meer omdat ik niet anders kan en wil dan zo te leven voor Hem. Met vallen en opstaan? Ja, met vallen en opstaan.

Van harte God zegen. Ik hoop dat je er wat aan hebt en hebben mag.

Een hartelijke groet,
je ds. A. Simons

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Simons

• Geboortedatum:
  07-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Valburg-Homoet
• Status:
  Actief

162 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven