Vraag
Ik (vrouw) ben een aantal jaar getrouwd en wij hebben (nog) geen kinderen. We zagen in onze omgeving dat sommige stellen meteen na het trouwen zwanger waren en kinderen kregen en dat dit echt ten koste ging van de relatie tussen het echtpaar. Ons leek dat niet ideaal en dus besloten we om het eerste jaar 'aan de pil' te gaan om eerst aan elkaar te kunnen wennen en ons helemaal op ons huwelijk te richten. Na dat jaar kwamen er omstandigheden waardoor kinderen echt even geen optie waren, hoewel we dit wel wilden.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en merk ik bij mezelf dat de ‘behoefte’ aan kinderen is weggeëbd, hoewel het nu weer wel zou kunnen qua omstandigheden. Ik heb gesolliciteerd op een hele leuke baan voor 40 uur per week, wat echt mijn droombaan is, die perfect bij mijn opleiding aansluit en waar ik ontzettend veel ervaring kan opdoen. Ik zou dat heel graag een aantal jaar willen doen en zou het krijgen van kinderen dan het liefst ook nog een aantal jaren uitstellen om dus dit werk te doen, reizen te maken met mijn man en van elkaar te genieten.
Mijn vraag is of dit bijbels is? Het gaat mij niet om carrière maken of ambitie, maar omdat ik dit werk heel erg leuk vind. En het is niet zo dat wij kinderen 'nemen', ik vind dat ten alle tijden een enorm geschenk van God.
Antwoord
Beste lezeres,
In antwoord op je vraag zou ik eerst een paar wedervragen willen stellen.
1. Is dit van meetaf aan een gebedszaak voor jullie geweest? Was het steeds je gebed: “Heere, wat wilt U dat wij doen zullen?” Of stippelde je zelf je paadje uit?
2. Hoe denkt je man hierover? Geeft dit punt spanningen in jullie relatie? Kun je er samen over praten?
En dan wat meer een inhoudelijke reactie op de vraag zelf: of dit bijbels is. Ik geloof dat, als we trouwen, we ons prinicipieel hebben open te stellen voor de kinderzegen. Het is bij de schepping door de Heere gezegd: “Wees vruchtbaar en vermenigvuldig.” Die opdracht heeft de Heere nooit teruggenomen. Integendeel, nog steeds geldt: “Zie, kinderen zijn het eigendom van de HEERE, de vrucht van de schoot is Zijn beloning” (Psalm 127:3).
Natuurlijk besef ik dat dat onze verantwoordelijkheid niet uitsluit. Over het omgaan daarmee -voor Gods aangezicht- zijn in de loop van de tijd ook binnen de gereformeerde gezindte meerdere goede boekjes verschenen. Tip: raadpleeg eens zo'n boek en praat daar samen eens over.
Mijn indruk is nu toch wel -afgaande op wat ik in het geheel van de vraag lees- dat je het allemaal wel erg vanuit jezelf benadert. Natuurlijk is het niet verkeerd dat een vrouw, met de gaven die ze gekregen heeft en met de opleiding die ze genoten heeft, participeert op de arbeidsmarkt. Maar hoe ver gaat dat? Kan dat zover gaan dat we de scheppingsopdracht naast ons neerleggen? Dat we ons een hele poos bewust niet openstellen voor de kinderzegen? Bovendien: het is toch ook mogelijk om korter te werken en zo de ruimte te ontvangen om kinderen te krijgen - als de Heere die geven wil?
Ook dat laatste. Stel dat je nu wel besluit om je open te stellen voor de kinderzegen, omdat je het nu het moment vindt -een tijdlang een leuke baan gehad, reizen gemaakt, genoten- en dat de Heere je de kinderzegen onthoudt?
Terecht zeg je aan het eind van je vraag: kinderen zijn te allen tijde een enorm geschenk van God. Het is onze ervaring: als je kinderen mag krijgen, betekent dat beslist niet dat je niet meer aan elkaar als man en vrouw toekomt. Daar ben je helemaal zelf bij en daar kun je op meerdere manieren ruimte voor scheppen. Dat is ook nodig trouwens, om je relatie goed te houden en te verdiepen.
Ik eindig waarmee ik begon: laat dit een heel concrete gebedszaak voor jullie zijn, waarbij het je niet gaat om eigen belang en eigen comfort, maar om de vraag: hoe kunnen we hierin de Heere dienen?
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Carriere, iets doen waar je goed in bent is ook een gave van God.
Vrouwen hebben niet alleen de gave gekregen om kinderen te krijgen.
Je kunt God ook op andere manieren eren zoals door je andere gave, zoals je werk, sociale omgang eenzamen etc te gebruiken.
Wil je wachten tot je ouder bent en... mogelijk...
moeilijker kinderen kunnen krijgen
gezondheidsklachten hebt
geen tijd meer hebben voor event. vruchtbaarheidsbehandeling
een oude(re) vader of moeder voor je kind zijn
dat het kind dan geen opa's en oma's meer heeft
Wil jij jullie ouders, als je die nog mag hebben, de vreugde hiervan ontnemen
Wil jij zelf oud worden en veel bereikt hebben en geen kinderen hebben om iets aan na te laten (geestelijk en financieel)?
Als kinderen ten koste gaan van het huwelijk... dan heeft dat meestal ook te maken met hoe ouders met hun kinderen en huwelijk omgaan. Enne... een baan van 40 uur kan ook ten koste gaan van het huwelijk! Krijg geen kinderen omdat het moet, want dan zijn de kinderen de dupe. Maar als God jullie iets wil geven, waarom wil je dat dan afslaan? Ben jij wijzer dan God?
Is jouw comfort belangrijker dan de uitbreiding van Zijn Koninkrijk?
Ik hoop dat God de eerste plaats heeft of krijgt in jullie leven en dat jullie in alles Hem volgen en vragen wat Zijn wil is....
Ik ken mensen die beiden 50 uur per week werken en carrière maken, en toch 4 kinderen hebben en dat gaat allemaal prima. Het is maar net hoe je het inricht. Werken en kinderen gaat prima samen, mits je het goed inricht.
Het "gaat heen en vermenigvuldigt u" moet je mijns inziens toch ook in de tijdgeest lezen. De aarde is al overvol, dus om nu te zeggen dat je vooral door moet gaan met kinderen lijkt me we wat onnodig. Al met al gaat het erom wat jij ten diepste wil. Zie jij jezelf ook als een moeder? Wil je echt wel kinderen, of moet je erkennen dat een moederrol niet iets is wat je ziet zitten? En hoe oud ben je? Als je 25 bent heb je nog wel wat jaren om hier over na te denken. Ben je 35, tja...dan is het een ander verhaal. Bedenk goed wat jij en je man willen. Geen kinderen? Ook prima. Laat je niet van de leg brengen door een sociale omgeving die vindt dat je toch aan kinderen moet beginnen. Jullie moeten ze uiteindelijk opvoeden, de omgeving niet.
Succes en sterkte!
Wij zijn ook drie jaar bewust alleen geweest voordat we kinderen kregen, het was een waardevolle bijzondere periode en achteraf zijn we er heel blij mee deze keuze te hebben gemaakt. Onze basis is sterk en we kunnen veel hebben. Nu hebben we een gezin, maar dat is ook met veel verdriet gekomen. Veel miskramen tussen de zwangerschappen door. Maar ook deze periode had ik niet willen missen. God is daarin zo goed voor ons geweest. Geluk zit niet in de aantallen, maar elk kindje wat je van God krijgt is een geschenk, hoeveel zorgen je er ook bij krijgt. Je krijgt er zoveel voor terug.
En as Jezus terugkomt zal Hij dan dit van ons kunnen zeggen?
Matth. 25:34 Dan zal de Koning zeggen tegen hen die aan Zijn rechterhand zijn: Kom, gezegenden van Mijn Vader, beërf het Koninkrijk dat voor u bestemd is vanaf de grondlegging van de wereld.
35 Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald.
36 Ik was naakt en u hebt Mij gekleed; Ik ben ziek geweest en u hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en u bent bij Mij gekomen.
37 Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien en te eten gegeven? Of dorstig en te drinken gegeven?
38 Wanneer hebben wij U als een vreemdeling gezien en gastvrij onthaald, of naakt en hebben U gekleed?
39 Wanneer hebben wij U ziek gezien of in de gevangenis en zijn bij U gekomen?
40 En de Koning zal hun antwoorden: Voorwaar, Ik zeg u: voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.
Of zeggen we dan: Ja, sorry, we waren zó druk bezig met onze carrière, dat we dáár niet aan toe zijn gekomen. We hebben hier op aarde onze schatten verzameld. Als dat zo is, zou ik maar eens verder lezen vanaf vers 41 .....
Jezus is heel duidelijk in deze dingen. Helaas horen we daar weinig van op zondag in de kerk, vanwege het feit dat wij per se zo calvinistisch moeten zijn. Aan de boom wordt de vrucht herkend. En een boom die geen vrucht draagt wordt uitgeworpen en in het vuur geworpen. Dat zijn niet mijn woorden.
Waar het mij in relatie tot de vraag om gaat, is dat werken en kinderen opvoeden prima samen kan gaan. Daar zie ik de voorbeelden van in mijn directe omgeving. Dus dat hoeft geen argument te zijn om niet aan kinderen te beginnen. Net zo goed dat je niet perse minder hoeft te werken als er kinderen komen. Ik denk dat de vraagstelster eerst maar moet ontdekken of zij (en haar man) überhaupt wel kinderen willen.
Maar beiden 50 uur werken ,carrière maken en 4 kinderen opvoeden ,en dat gaat prima??
Nou ik geloof daar niet in.
maar de vraag is of het bijbels is?
Dat denk ik niet.
Mijn vrouw en ik hebben vier kinderen en ik weet dus wat het is. Als je allebei 50 uur werkt, en vier kinderen naar het beeld van God wil opvoeden, dan moet je je realiseren dat het heel erg lastig wordt om het beeld van Christus gelijkvormig te worden. Ja, met je mond kan je belijden dat je Jezus volgt en wellicht kan je proberen met giften je goede werken afkopen, maar je tijd is het kostbaarste wat je krijgt om Jezus' beeld in de praktijk te brengen. Het risico is zo enorm groot dat je voor je zelf en je eigen gezin gaat leven, en voor anderen die wij zouden moeten helpen is er weinig of geen ruimte meer.
Natuurlijk moet er brood op de plank komen en moet je een huis hebben om in te wonen, maar dat zijn facilitaire zaken zaken die nodig zijn om naar de wereld ons licht van goede werken te laten schijnen (Matth 5:16).
Ik heb zelf laat nog de kinderzegen ontvangen omdat ik mijn echtgenoot laat tegenkwam. Had graag meer kinderen gehad maar goed.
Je bent echt een oen als je jong je man hebt ontmoet en dan nog jaren wacht dat is toch spelen met vuur. Jonge moeders zijn ook veel flexibeler en veel sneller op de been na een bevalling.
En bedenk eens als je ouder wordt en je hebt alleen maar aandacht gehad voor je carrière...
De eerste verantwoordelijkheid van de vrouw is haar gezin. Of we dat nu in willen zien of niet. Of we dat nu aangenaam vinden of niet. Zo schrijft de Bijbel dat.
En kun je je als vrouw niet zelf ontplooien als je er voor je gezin bent? Wat een vreselijke opmerking tov alle moeders die niet werken en die hun taak in het gezin waarnemen. Als we een vrouw naar Gods hart willen worden, hebben we echt heel veel te doen! Dan moeten we onszelf enorm wegcijferen. Niet om een voetveeg en slaaf te worden, maar om dienend te zijn voor onze man en kinderen. Dan valt er enorm veel te genieten.
Ja.. de taak die de vrouw krijgt is een hele bijzondere belangrijke taak, de kinderen groot brengen. Hoezo geen carrière? Dat is een carrière hoor! Kinderen doen we er niet zomaar even bij. Daar moet veel tijd en energie ingestoken worden. Die dump je niet in opvangcentra voor 5 dagen in de week, hoe leuk en goed ze het daar ook kunnen hebben, omdat je carrière wilt maken. Kinderen krijg je om er zelf voor te zorgen, voor het grootste gedeelte, uitzonderingen daar gelaten.
Ik denk niet dat je het zo bedoelt, maar deze opmerking is in wezen denigrerend naar vrouwen die geen betaalde baan hebben. Die werken vaak nog wel harder dan mensen die een baan hebben! Je moeten "werken" en "een betaalde baan hebben" niet met elkaar verwarren.
Mijn vrouw werkt harder en meer uren dan ik, maar zij krijgt uitbetaald in het hiernamaals.
Ik zeg dus nooit meer dat mensen, die geen betaald werk doen, niet werken.
Mijn reactie is een reactie op kathleen, die stelt dat een vrouw carriere en gezin kan combineren, omdat zij zich ook mag ontplooiien. Alsof thuisblijven bij de kinderen een stilstand is in ontwikkeling.
Ik bedoel eigenlijk dat deze opmerking toch wel erg zuur is voor vrouwen die thuis blijven om voor hun kinderen te zorgen, dat is pas een belangrijke taak en daarin is er veel zelfontplooiing mogelijk. Het vraagt veel zelfopoffering en heel veel wijsheid en geduld.
Heb je mijn reactie wel volledig gelezen, want dat is een ode aan de vrouw die thuisblijft.
Tot slot moeten we de economie ook weer uit het slop trekken en dat kan vooral Door meer arbeidsparticipatie.
Wil je ook werkelijk een Bijbels antwoord?
Lees dan zelf eens kritisch je eigen verhaal over.
Bijbels is het wanneer jij bij al deze keuzes jezelf afgevraagd hebt: wat wil de Heere?
Dus niet: wat wil ik?
Maar: ga ik in de weg die de Heere mij wijst?
En niet: wat vind ik leuk?
Maar: leef ik tot eer van God?
Ik denk dat jij op de weg die jij inslaat niet gelukkig bent, blijft of wordt. Keer alsjeblieft radicaal om. Leg je leven in Gods hand en stippel niet langer zelf paadjes uit. Als God (in Zijn wijsheid) jou dat enorme geschenk wil geven, wie ben jij dan om dit nog langer te weigeren?
- 1
- 2
