Vraag
Begin volgend jaar DV zijn we uitgenodigd om naar de bruiloft van mijn schoonzus te komen. Zij is gescheiden van haar eerste man die nog wel leeft. Met de man met wie ze hoopt te trouwen woont ze al jaren samen. Ze leven dus in zonde. Mogen we de bruiloft van onze (schoon)zus bezoeken?
Antwoord
Deze vraag is eigenlijk meer geschikt om in gesprek onder vier ogen te beantwoorden. Schriftelijke beantwoording is moeilijker, want hoe was het met de scheiding van uw schoonzus? Was die bijbels te verantwoorden vanwege overspel bij de andere partner of dwang, waardoor uw schoonzus verhinderd werd als christen te leven? En als het niet bijbels te verantwoorden was is er dan berouw getoond? Antwoord op deze vragen zijn van belang voor het antwoord op uw eigenlijke vraag. Die antwoorden zijn mij dus niet bekend en daarom ga ik uit van het gegeven dat er nu wordt samengewoond, wat onbijbels is. Wel is bijbels dat er een eind gemaakt gaat worden aan dat samenwonen door nu te gaan trouwen. Dit laatste is een goede zaak en daarom lijkt het me toe in elk geval op enigerlei wijze de bruiloft te bezoeken. Wel is het nodig op liefdevolle en zachtmoedige wijze het foute te benoemen en te bidden om berouw bij betrokkenen.
Ds. R. H. Kieskamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R.H. Kieskamp
- Geboortedatum:11-11-1935
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lienden
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dominee Kieskamp is op 29 april 2021 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
jouw balk kan altijd groter zijn dan hun splinter die jou wel opvalt.
Je gaat toch ook naar een verjaardag van iemand die het niet zo nauw neemt met het christendom?
Of een praatje maken, op visite gaan?
Zoals gemeld, verwerp niet de zondaar, jij en ik zijn geen haar beter, misschien nog wel veel slechter.
Op een gepast moment kun je aangeven dat dit volgens jou zonde is, niet door niet naar een bruiloft te gaan.
Dat kan denk ik alleen, als er een gedeeld normen- en waardenpatroon aanwezig is, zodat je iemand ergens op kan aanspreken. Anders is het niet meer dan het aan de ander laten weten dat je zijn/haar levenswijze afkeurt. Dat is denk ik nergens voor nodig, en eigenlijk tamelijk onkies. Je kunt de ander prima het beste wensen, zonder diens keuze te hoeven verantwoorden.
Een verschil van inzicht hierover kan alleen ter sprake komen in een ongedwongen gesprek, waarbij je je visie op het huwelijk en scheiden niet al te zeer op die ander betrekt.
Zij is gescheiden van een man die haar bedroog en haar met hun kindje heeft laten zitten. Nare geschiedenis en helemaal buiten haar schuld.
Ze mocht een aardige jongen ontmoeten en is daar deze zomer mee getrouwd.
Zowel zij als hij zijn niet kerkelijk.
Maar natuurlijk wel naar deze bruiloft gegaan.
Haar favoriete oom en tante moesten komen.
Evenals een hele sleep andere christelijke familieleden.
En zowel hun als onze komst werd zeer gewaardeerd.
Wij zijn echter wel vertrokken voordat de ''feestelijkheden'' begonnen, nadat ik haar en hem van ganser harte Gods zegen had toegewenst en afgebeden.
En ook dat laatste werd op prijs gesteld.
Kan hier alleen maar met dankbaarheid en vreugde op terugzien.
Want dit was een betere bruiloft dan menig christelijke die ik heb bijgewoond.
