Vraag
Ik ben vader van drie kinderen en heb vandaag wat gediscussieerd met mijn collega over het verbieden van dingen voor je kinderen, zoals de kroeg, het voetbalveld, etc. waar Gods naam dus niet geheiligd wordt, zeg maar. Zelf heb ik zoiets van: als ik het verbiedt dan moet ik zelf ook alles goed doen, moet ik duizenden verschillen uitleggen tussen waarom dit wel en dat niet. Het is toch beter om te waarschuwen, de gevolgen te bespreken, te laten merken dat je het erg vindt en er naast gaan staan en uitleggen dat je zelf ook vele verleidingen heb om mee te vechten? In Spreuken worden we toch ook alleen gewaarschuwd? De Vader van de verloren zoon verbood het hem toch ook niet om weg te gaan? Dus: waarschuwen of verbieden?
Antwoord
Beste broeder,
Dank voor uw vraag, waarin uw verlegenheid en het zoeken naar een gerichte aanpak doorklinkt. Op uw vraag: verbieden of waarschuwen het volgende. Natuurlijk zijn er bepaalde zaken die niet kunnen en mogen. Het beste is om daarover met uw kinderen open en eerlijk in gesprek te gaan. Hen uit te nodigen om hun visie te geven en zelf daarbij niet eigen visie alleen te poneren, maar samen met hen naar dat wat God bedoelt en wil hebben op zoek te gaan. Het is goed om daarbij uw eigen spanning en strijd te benoemen, zodat zij begrijpen dat wat u als waarschuwing aanreikt, gedragen wordt door echte liefde en zorg. En vooral omdat u bij de Doop beloofd hebt hen in de opvoeding met Gods geboden en beloften in aanraking te brengen. Alleen maar verbieden helpt niet. Waarschuwen mag. Laat tegelijk ook de eigen verantwoordelijkheid helder worden, die echter genormeerd dient te zijn aan het Bijbelse getuigenis. Gelukkig, dat de HEERE de Heilige Geest heeft toegezegd. Die wil u helpen en leiden.
Ik wens u met uw gezin alle goeds toe en dat onder de zegen van God.
Met hartelijke groet,
Ds. P. Koeman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Koeman
- Geboortedatum:16-04-1941
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wij leven niet onder de wet die ons een juk oplegt van dit mag niet en dat moet, maar onder de vrijheid van het evangelie, waar we worden aangespoord het goede te doen, om lief te hebben.
Ik vraag mijn kinderen of ze de dingen die ze doen of zeggen uit liefde doen. Of het uit God is of uit de duivel. Het is belangrijk dat ze zelf gaan besluiten wat ze doen. Wat is gebed voor ons als ouders belangrijk, maar nog meer het leven vanuit ons geloof.
Als je dingen gaat verbieden, dan gaan ze dingen stiekem doen. Of ze gaan juist uit de band springen, net als een paard die je te strak houdt.
Deels met je eens. Het is soms laveren tussen twee kwaden als we met onze opgroeiende jeugd het beste voorhebben. Toch we wel uitkijken voor utilistische ethiek. De manier waarop mag evt zonde zijn, als het einddoel maar goed is. Dat lijkt me niet Bijbels.
Heb jij opgroeiende kinderen? De praktijk is vaak behoorlijk anders dan de theorie. Mijn vrouw en ik hebben vier kinderen van 11 tot 18 jaar en hebben het nodige meegemaakt. Ik dank God dat zij alle vier belijden Jezus lief te hebben en meegaan naar de kerk. Soms naar een andere kerk, maar dat is niet erg, zolang ze dat doen om te groeien in het geloof.
