Vraag
Ik zit met een ernstige, moeilijke en persoonlijke vraag. Ik heb nu een relatie van iets meer dan dertien jaar wij waren veertien en vijftien toen we wat met elkaar kregen. Vroeger waren wij beide er helemaal over uit dat we nooit zouden gaan trouwen, want dat was alleen maar een papiertje en voor de rest niks. Maar -sinds een jaar of vijf denk ik- heb ik mijn leven gegeven aan Jezus Christus en mijn leven en kijk op zaken is letterlijk 180 graden gedraaid, tot veel irritaties van mijn vriendin en we hebben veel ruzies en meningsverschillen gehad op tal van gebieden. Ik houd me tegenwoordig op veel onderwerpen maar gewoon stil, want ik ben altijd bang voor gezeur.
Maar goed, we hebben in de tussentijd ook nog twee kinderen gekregen, deze zijn nu drie en anderhalf. Maar nu komt het: ik wil gewoon heel graag trouwen, maar zij wilt er niet echt aan beginnen. Begin ik er te vaak over of ga er te ver op door, dan hebben we weer ruzie. Ik houd heel veel van haar en zou echt geen andere partner willen en denk altijd aan mijn kinderen, want ben zo bang dat dit zelfs uit de hand zou kunnen lopen. Maar ik heb nu dus eigenlijk gewoon seks voor het huwelijk en dat mag gewoon simpelweg gewoon niet. Wat moet ik nu doen? Echt, ik kan af en toe echt bang worden voor de angst die dit met zich meebrengt. Heeft u misschien hier een antwoord op?
Antwoord
Je zit met een mooi, maar ook lastig probleem: je wilt gaan trouwen met de vrouw van wie je houdt en met wie je al een aantal jaren samenwoont, de moeder van je twee kinderen, maar zij wil dat niet, want zij wil ‘gewoon’ blijven samen wonen. Wat moet je nu doen?
1. Ik begin, waar wij te weinig mee beginnen: het gebed. Bid voor je vrouw en jullie samen. Bid dat je vrouw dezelfde innerlijke omkeer mee mag maken, die jij hebt meegemaakt. Jij stond er een hele tijd net zo in als zij. Christus heeft je hart echter voor Zich ingewonnen en nu heb je een andere kijk op het leven, ook op het huwelijk. Kennelijk is er tussen jullie beiden nu een geestelijk verschil ontstaan. En daarom botst het in jullie onderlinge gesprekken als jij voorstelt om te gaan trouwen. God alleen is in staat om ook haar een ander leven te geven. Jij krijgt dat niet voor elkaar. Bid erom dat God haar ook zal veranderen. Bid dat Hij door Zijn Geest en Woord de weg zal banen naar een huwelijk toe.
2. Je schrijft, dat er rondom dit punt gemakkelijk ruzie ontstaat. Begrijpelijk. Waar meningen botsen, ontstaat zomaar geïrriteerdheid en uit je je snel heftig tegen elkaar. Ik zou je willen aanbevelen: neem je beslist voor om geen ruziemaker te zijn. Bewaar je verlangen om te trouwen, maak er ook geen geheim van dat je het verlangt, maar blijf rustig. Om ruzie te maken zijn er altijd twee nodig. Als de één heftig wordt en de ander laat zich meenemen in die heftigheid, dan is er binnen de kortste keren geen gesprek meer, maar worden er onderbuikgevoelens geuit en vallen er harde woorden. Houd Spreuken 15:1 in gedachten: “Een zacht antwoord keert de grimmigheid af; maar een smartend woord doet den toorn oprijzen.” Wees een ‘zachte’ gesprekspartner voor je vriendin.
3. Uit hoe je schrijft, krijg ik de indruk dat je vooral graag trouwen wilt, omdat je tot de overtuiging gekomen bent dat dit voor christenen de door God aangewezen weg is. En je bent tot het inzicht gekomen dat seksualiteit een zaak is die binnen het huwelijk thuishoort, zodat je nu het gevoel hebt dat je levend met je vriendin aan seks voor het huwelijk doet. Ik denk dat je op een positievere manier tegen het huwelijk aan kunt kijken dan ik in je woorden hoor doorklinken. Als ik het onder woorden probeer te brengen, zoals jij het tegen je vriendin zou kunnen zeggen, zou het ook zo (positief) kunnen klinken: “Liefste, ik houd van je en ik wil graag met je trouwen. Vroeger zeiden we samen dat het huwelijk niks voorstelt, alleen maar een papiertje. Maar het stelt wel meer voor. Want zoals we nu met elkaar leven is er niets officieels. Als ik morgen bij je weg wil, kan ik zo gaan. Ik vind dat jij en de kinderen recht hebben op meer. Ik wil jou en de kinderen graag trouw beloven voor het leven. Ik wil graag dat jij op diezelfde manier je aan mij en de kinderen verbindt. Verder heb ik ontdekt dat een huwelijk ook maatschappelijke betekenis heeft. De samenleving om ons heen erkent op die manier namelijk ook onze verbondenheid. Ook op die manier dat wij maatschappelijk en financieel rechten en plichten naar elkaar toe hebben. Zoals het nu is kunnen we niet eens samen een huis kopen, tenzij we allerlei dingen bij de notaris vastleggen. En wat er met ons gemeenschappelijk bezit gebeurt als één van ons beiden komt te overlijden kunnen we nu ook alleen via de notaris laten regelen. Een huwelijk voorziet zonder meer in zulke dingen.”
4. Je bent er zelf bang voor om de zaak op de spits te drijven en houd je daarom vaak in. Ik steun je erin dat je niet besluit om je vriendin en je kinderen in de steek te laten omdat een huwelijk er niet van gekomen is/komt. Blijf bij haar, zolang zij het goed vindt dat je de Heere als eerste in je leven zoekt te dienen. Houd de zaak van het huwelijk dat je verlangt warm. En heb geduld.
5. Je worstelt met het feit dat je nu in wezen “in zonde leeft.” Ik kan me dat voorstellen. Want je leeft inderdaad op een door God niet bedoelde manier. En zolang dit blijft voortbestaan, denk ik dat je vanuit bijbels oogpunt niet aan het avondmaal kunt deelnemen. Dat is een zorgelijke zaak. Ik ben er ook dankbaar voor dat dit je niet lekker zit. Maar het lastige punt is, dat je niet kunt stoppen met in zonde leven door bij je vriendin (en kinderen) weg te gaan. Want voor God horen jullie door je intieme omgang bij elkaar en het is ook zonde om die omgang te verbreken. Blijf daarom zoeken naar een weg om te kunnen trouwen. Probeer geduld te houden, ook als deze kwestie langer tijd vraagt. Breng je worsteling voor Gods aangezicht. En weet dat Hij je in je nood en schuld in Christus niet afwijst, maar genadig is. Joh. 8:1-11 vertelt ons, over de vrouw die schuldig bevonden aan overspel bij Jezus gebracht wordt, dat de Heere Jezus het zonde noemt wat ze gedaan heeft, maar in plaats van haar te doden, zoals Hij (als Enige!) doen kon, veroordeelt Hij haar niet. Ze mag verder leven. En ze krijgt het mee: “Ga heen, en zondig niet meer.” Dat is een hoopvolle weg. Die zie ik ook voor jou/jullie liggen. Dan moet er nog wel heel wat gebeuren. Maar vanuit wat God in de laatste jaren in je eigen leven gedaan heeft, mag je er moed op hebben dat Hij daar ook wel raad mee weet. Verwacht het van Hem!
Dordrecht,
Ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
