Ontslag van docenten op Wartburg vanwege overdoop

Ik las in de krant dat een reformatorische school (Wartburg College) docenten heeft ontslagen omdat ze refobaptist zijn geworden en zich hebben laten dopen. En dat riep bij mij veel vragen op. Zijn we niet bezig om zaken op de spits te drijven? Zou de Heere Jezus deze mensen ook ontslagen hebben? Stel dat Spurgeon leraar is op een refoschool. Zouden wij die ook ontslagen hebben toen hij zich liet dopen? Welke uitstraling geven wij naar de wereld door als christenen die elkaar bij de voet van "het Kruis" verbonden voelen maar elkaar daarna ontslaan omdat er een theologisch verschil is? Een verschil waar al eeuwenlang discussie over is. Wereldwijd zijn er baptisten en calvinisten die dezelfde God dienen. Ik zou niet durven om mannen als Bunyan en Spurgeon te veroordelen.

Momenteel zijn er miljoenen christenen (waarschijnlijk veelal baptisten) wereldwijd op de vlucht. Op de vlucht omdat ze hun leven niet meer zeker zijn en wij als christenen ontslaan elkaar? Hebben we elkaar niet keihard nodig? Of we nu refobaptist zijn of lid van de gereformeerde gemeente? Op beide kansels kunnen we toch wel de Christenreis van Bunyan aanhalen? Dus in de kern zijn we het volledig met elkaar eens. Waarom moeten we op zoek gaan naar verschillen om een reden te hebben om uit elkaar te gaan? Schrijnend omdat we elkaar in hemel weer zullen ontmoeten. Doen we wel recht aan de opdracht van onze Zaligmaker Jezus Christus om elkaar lief te hebben? Oké er is een verschil in doopvisie, maar dat is toch niet ‘rampzalig’? Kunnen we elkaar dan niet accepteren?

Over deze kwestie is inmiddels in de pers al het nodige geschreven. Ik weet niet of ik daar nog iets aan toe te voegen heb.
 
Ik schrijf maar een aantal overwegingen neer. Om bij het laatste te beginnen: Ja, laten we ook hen die anders denken over de doop, hartelijk liefhebben. Dat staat voorop. Maar dan daarbij toch ook het volgende:

-Ik weet niet precies het volledige verhaal waarom deze broeders (en zusters?) zijn ontslagen. Ze zijn refobaptist geworden en hebben zich laten dopen. Dragen zij dat standpunt ook uit? Hebben zij aan leerlingen actief laten weten dat ze overgedoopt zijn? Kortom: Hoe ‘missionair’ zijn ze in het vertolken van hun standpunt?

-Reformatorische scholen baseren hun grondslag op Gods Woord en de Drie Formulieren van Enigheid. Dat is het uitgangspunt, en zo is het ook bij het ministerie van onderwijs vastgelegd. Het wordt moeilijk als je onderdelen daarvan ‘facultatief’ gaat maken, waarbij je dus van dat uitgangspunt ook af mag wijken. Want hoe ‘hard’ is dan je grondslag nog? Wie gaat dan uitmaken wat binnen die grondslag anders ingevuld mag worden? Ooit hebben deze mensen de grondslag van de school onderschreven. Is vreemd dat het gevolgen heeft, als ze die grondslag niet meer voor hun rekening nemen? Een school die zijn eigen grondslag niet serieus neemt, moet van grondslag veranderen. Noem je dan niet langer reformatorisch, maar algemeen christelijk. Het ergert me overigens sowieso als ik hoor dat leraren zeggen: “Volgens de regels van de school moet het zus of zo, maar zelf denk ik er anders over.” Dan denk ik: Zoek dan alstublieft een andere school op, of houdt je mond.
 
-Juist bij het onderwijs-geven is het denken over Gods verbond van groot belang. Hoe zie je de leerling? Hoort hij/zij helemaal bij de gemeente van God, of niet? Ik vrees dat het verbond van God in de gereformeerde gezindte erg onderschat wordt. Dan wordt het ook nauwelijks als schokkend ervaren, als mensen daar afstand van nemen en de doop die ze als kind van God ontvingen niet ernstig nemen, enz. In het algemeen hangt het verbond van God er maar een beetje bij. Maar juist als we bijbels-verbondsmatig denken, zien we dat God de eerste is, die Zijn handen naar ons uitstrekt; dat Hij Zijn beloften aan ons en onze kinderen bezegeld en bekrachtigd. Enz. Dan is dat iets wat we niet zomaar kunnen relativeren. Ik acht het denken over de doop geen zaak waarmee de zaligheid staat of valt, maar ik vind het zeker ook geen bijzaak.

-Ongetwijfeld is de overgang van Bunyan en Spurgeon, Philpot enz. naar het baptisme, ingegeven als reactie op de ritualistische dooppraktijk in de Anglicaanse Kerk, waarbij (door de Anglicanen) gedacht werd dat met de doop ook de genade van God daadwerkelijk in het hart ontvangen werd. Dan is de bijbelse genadeleer in het geding. Dat maakt hun standpunt, om dan de kinderdoop te verwerpen begrijpelijk, zonder dat overigens goed te keuren. Bij refobaptisten spelen heel andere zaken een rol.

-Ik hoop in de hemel pinkstermensen te ontmoeten; Rooms-Katholieken, baptisten, Lutheranen, enz, maar ik pieker er niet over om met hen bijvoorbeeld kanselruil aan te gaan. Dat je een ander soms gelukkig wel als broeder of zuster kunt aanvaarden, en hij jou, wil niet zeggen dat je met hem of haar ook kunt samenwerken. In concentratiekampen hebben protestanten soms veel gehad aan rooms-katholieke geestelijken, en omgekeerd. Maar dat betekende niet dat ze na de oorlog kerkelijk konden samenwerken en/of fuseren. Dat is jammer, maar blijkbaar hoort dat bij het voorlopige van deze aardse bedeling.
     
Hopelijk heb ik hiermee toch iets van het standpunt van de school toegelicht.

Hartelijke groet,
Ds. N. den Ouden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. N. den Ouden

• Geboortedatum:
  25-10-1969
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Leerbroek
• Status:
  Inactief

125 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven