Vraag
Wij zijn een jong gezin met drie kinderen. Door omstandigheden in korte tijd (14 jaar 4x) meermalen verhuisd. Inmiddels wonen we in een leuk, niet al te groot vrijstaand huis, met net genoeg ruimte voor ons gezin. Ik kom uit een relatief arm millieu en voel mij dan ook de koning te rijk. Mijn man wil echter meer. Zijn collega's wonen in grotere huizen en hij wil dat ook. Ik wil niet meer verhuizen, maar hij wil dat ik op internet met hem mee zoek naar een groter, luxer huis. Hij is teleurgesteld dat ik dat niet zie zitten. Hij laat mij dagelijks plaatjes zien van grote huizen die wij, als we maximaal zouden lenen, kunnen betalen. Hij wil dat ik meekijk en enthousiast mee denk. Mij lukt dat niet. Hier wordt hij boos over. We hebben daardoor regelmatig ruzie. Hij wil ook dat ik meekijk, op internet, naar duurdere auto's, tuinartikelen etc. Ik kan hier geen enthousiasme voor opbrengen. Ik vind het allemaal zo materialistisch. We hebben alles wat we nodig hebben. Het voelt voor mij onchristelijk om zo met meer en nieuwere dingen bezig te zijn. Bovendien is het nooit genoeg. Steeds als we iets nieuws gekocht hebben heeft hij weer een ander nieuw duur ding op het oog. Waar hij voor wil sparen. Dit maakt mij erg onrustig.
Mijn man is teleurgesteld in mij, dat ik zijn enthousiasme niet deel. Hij wil dat ik met hem samen nieuwe dingen bedenk en vindt dat ik niet in hem geïnteresseerd ben omdat ik zo afwijzend reageer op zijn aankoopplannen. Ik spaar liever voor de kinderen. Wat moet ik doen? Als een gehoorzame vrouw me schikken (en enthousiasme voorwenden) of hem van feedback voorzien ondat dit niet past bij een christelijke levensstijl. Ik ben zijn ontevredenheid met mij zo zat en ook de discussies.
Antwoord
Beste vraagster,
Het is inderdaad een probleem als je samen niet hetzelfde denkt over de inrichting van huwelijk en gezin. Jullie zijn daarin geen uitzondering, eerder regel. Je zult toch samen verder moeten gaan. Geven en nemen. Vaak meer geven dan nemen. Ik hoop dat jullie van elkaar houden. Want dat is de sleutel tot het geheim. Dan ben je, wedezijds, bereid voor de ander iets meer te doen, of ook na te laten. Niet gemakkelijk, wel te doen. Wees eerlijk zonder stuurs te zijn. Duidelijkheid is altijd het beste, maar daarbij komt het wel op wijsheid en liefde aan bij beiden.
Waak ervoor dat de materie het niet wint van de liefde. Leg het, als het kan, samen aan de HEERE voor. Jullie zouden misschien iemand kunnen vragen af en toe eens aan te komen om te luisteren en te praten.
Hartelijke groet,
Ds. J. Bos
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Bos
- Geboortedatum:24-06-1948
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Naarden
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Samen compromissen sluiten, niet alleen altijd maar luxe aankopen, maar ook niet alleen altijd maar geen nieuwe aankopen.
Aan zijn gezindheid kun je niet zoveel doen, behalve praten.
Het andere probleem is geld. Het is echt onzinnig om maximaal te gaan lenen in deze tijd. Als de bank het geld al wil geven. Mijn idee zou zijn om een goed budget te maken. Kijk naar het jaarinkomen, vaste lasten etc, leg elke maand wat geld weg voor de (studie van de) kinderen) en dergelijke, en leg elke maand wat geld apart dat hij kan gebruiken om mooie dingen voor het huis of voor hemzelf te kopen. Dan kan hij toch eens wat moois kopen, maar worden de gezinsfinanciën niet geruïneerd.
Echter, als jij zo af en toe eens toegeeft aan de wensen van je man, dan kun je dat heel goed vanuit een goede gezindheid doen nl. om de vrede na te jagen. God kent je hart!
We zijn rentmeesters, en zullen verantwoording moeten afleggen van alles.
Zelf vind ik het lastig om geld uit te geven aan iets wat niet noodzakelijk is.
Dan denk ik aan al die slaven die uitgebuit worden voor het gerief en de pronkzucht van de rijken.
Waarom onnodig zorgen en hoge hypotheken nemen, met alle risico's van dien?
Niet onverstandig om het eens ter sprake te brengen als er oudere, wijze mensen bij zijn...
Maar breng het vooral in gebed! Sterkte en wijsheid toegewenst!
Die collega's hebben wellicht een hoger inkomen, een partner die werkt, minder vaste lasten etc etc. Dat wil niet zeggen dat jij dus ook in zo'n huis kunt wonen.
En hoe weet je man wat jullie maximaal kunnen lenen? Heeft hij al een gesprek gehad met de bank? Wat gegevens invullen op internet is hooguit een indicatie, maar niet wat je echt kunt lenen. Doorgaans wil dat nog wel eens lager zijn. (ik werk zelf bij een bank, vandaar). Daarnaast, een bank kijkt ook naar de overige omstandigheden. Verder is het belangrijk dat je niet alleen kijkt naar wat je zou kunnen lenen, maar wat die lening je gaat kosten. Wat zijn je maandlasten wanneer je maximaal leent? En wat als je inkomen daalt? Wat wil je verder doen met je inkomen? Gaan de kinderen op sport? Hobby? En ga zo maar door.
Dat is het technische plaatje bij deze vraag, de echte vraag denk ik: waarom heeft je man de noodzaak om groter te gaan wonen? Omdat jullie thuis echt te krap zitten? Of omdat hij mee wil doen met zijn collega's? Voelt hij zich te min ofzo? Denkt hij dat hij niet meedoet als hij niet groter woont? Als je zo in het leven staat, wil je altijd alleen maar meer en groter, en zal nooit bevrediging zijn van de behoefte. En als die behoefte moet worden gefinancierd met geleend geld, zal het van kwaad tot erger gaan.
Goed, dat zijn vragen die je man moet beantwoorden.
Voor jezelf is het denk ik wel goed om na te gaan of je niet teveel op de knip zit. Is het realistisch om af en toe wat meer uit te geven? Als dat kan, moet je er inderdaad niet te moeilijk over doen. Wat heb je bijvoorbeeld achter de hand op de spaarrekening? Heb je een probleem als je wasmachine kapot gaat? Of kan je dan direct een nieuwe kopen, is daar een buffer voor? Kortom, even goed kijken waar je financieel staat.
Overigens, heeft je man goede inzage in jullie financiële situatie? Of doe jij de administratie/boekhouding? Mocht je man dat allemaal niet doen, dan kan het helpen dat hij inzicht krijgt en wellicht begrijpt dat niet alle aankopen even realistisch zijn.
