Bekering of bedrog

Ik heb een vraag over bekering. Er is al veel over geschreven, maar toch wil ik ook deze vraag stellen. Bij mij is het zo: soms heb ik rust, dat het goed is als ik op dit moment zou sterven. Maar dit is maar soms zo, meestal weet ik het niet. Kan ik bekeerd zijn, of kan ik me ook bedriegen? En hoe weet ik dit?

Beste vraagsteller,

De vraag of je kunt sterven, is een belangrijke vraag. Sterven betekent immers God ontmoeten en er is niets ergers dan te moeten sterven en het niet te kunnen. Daarom kan het je nogal benauwen wanneer je niet zeker weet of je wel voor eeuwig zalig zult zijn. 

Nu is het belangrijk op te merken dat het ‘goed’ kunnen sterven niet afhangt van het moment waarop je sterft. Een kind van God kan (helaas) ver van zijn plaats zijn en toch in Christus sterven. Beslissend voor je eeuwige staat na je sterven, is niet het moment waarop je sterft, maar of je nieuw en geestelijk leven van God in de wedergeboorte van je ziel hebt ontvangen. Het gaat hierbij om de vraag of je in geloof je lichaam en ziel aan Christus hebt toevertrouwd als je enige troost in leven en in sterven omdat je al je zaligheid van Hem en Zijn volbrachte werk alleen verwacht. Dit zal blijken in de bekering van je hart en leven, namelijk dat je, zoals de Catechismus in Zondag 33 belijdt, enerzijds een hartelijk berouw over je zonden hebt, die hoe langer hoe meer haat en ontvlucht en anderzijds, dat je een hartelijke vreugde in God door Christus hebt en verlangen en liefde om naar Gods wil in alle goede werken te leven. Drie zaken zijn daarom onmisbaar en hangen nauw samen als een betrouwbare grond voor een zalig in Christus kunnen sterven: de wedergeboorte van je ziel, geloof in Christus en de bekering tot God.

Nu zijn dit zaken die met vallen en opstaan in je leven zichtbaar worden. Het nieuwe leven door de wedergeboorte ontvang je door het geloof in Christus en wordt zichtbaar in de goede werken die je mag doen als vrucht van je geloof. Daarom zou ik je kunnen vragen of er vruchten van geloof en bekering in je leven te zien zijn. Zijn er tekenen in je leven te zien waaruit blijkt dat je geestelijk leven hebt ontvangen? Met andere woorden: is er het berouw over de zonde, de haat tegen de zonde, het verlangen naar Christus, het geloof in Christus, het verlangen om naar Gods wil te leven? Dat zijn maar enkele kenmerken van het nieuwe leven dat God aan Zijn kinderen geeft. Eén van de eerste kenmerken is wel dat een kind van God geestelijk ‘ademhaalt’: hij bidt. Hij bidt met zijn hart. Hij bidt oprecht tot God en zoekt het contact, de geestelijke gemeenschap met Hem. Zoals een pasgeboren kind adem begint te halen, zo begint een kind van God nadat hij wederom is geboren, te spreken met zijn hemelse Vader, al is het in het begin maar stamelend en zoekend naar woorden.

Het gevaar van het stellen van deze vraag, namelijk of er vruchten van geloof en bekering in je leven te zien zijn, is dat je de hoop verliest en je rust in Christus kwijt raakt, wanneer je naar je eigen oordeel veel te weinig of geen tekenen van geestelijk leven in jezelf ziet. Toch stel ik deze vraag wel, om je te laten zien dat je niet teveel op het ‘moment’ moet letten. Wanneer er in je leven duidelijke vruchten van geloof en bekering zijn, is het duidelijk dat je Christus toebehoort en je door Hem gekend bent. Dan kunnen er in je geloof wel dieptepunten zijn en gaat je geestelijke leven wel door dalen, maar je hoeft niet bang te zijn dat je jezelf bedriegt. Kijk daarom verder dan “soms”: soms heb ik rust of “meestal”: meestal weet ik het niet. Kijk of je de rode draad van Gods genade in je leven kunt ontwaren en kijk niet teveel naar het moment. 

Waarom zeg ik dit? Omdat je moet oppassen dat je geloofsvertrouwen niet afhangt van je gevoel of van je bevinding. Vertrouwen op Christus, het geloof dat je rustig kunt sterven moet zich richten op Gods belofte in Christus Jezus. Wanneer je ziet dat de Heere een goed werk in je is begonnen, mag je geloven dat Hij dit werk ook zal voleindigen. Hij laat niet los het werk dat Hij in je begon. Hij is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid. Als Hij je eenmaal Zijn genade in Christus heeft laten zien, zal Hij niet ophouden met genade aan je te bewijzen. Als je eenmaal Zijn liefde in Christus hebt geproefd, zal Hij je blijven liefhebben. Zijn liefde voor jou houdt nooit op, omdat Hij Dezelfde blijft. Wanneer de Heere eenmaal begonnen is met die rode draad van Zijn genade in je leven, onderbreekt Hij die niet, ook al is die voor je eigen waarneming soms of vaak verborgen. De rode draad van Zijn liefde die blijkt in de toepassing van Jezus’ bloed op je hart en leven omwille van datzelfde bloed, breekt Hij niet af. Niemand die ooit in het geloof zichzelf aan Jezus overgaf, kan daarna nog verloren gaan, ook al zou hij (in het ergste geval) de rest van zijn leven het zicht op Jezus verduisteren door zonden en ongeloof. 

En dan kom ik bij de kern. Je vraagt of je jezelf kunt bedriegen. Mijn ervaring leert dat wie daar bang voor is, dat juist niet doet en wie daar niet bang voor is, het vaak wel doet. Natuurlijk kan iemand zichzelf bedriegen voor de eeuwigheid, maar niet degene die oprecht tot Christus vlucht en smeekt om genade. Dan zie je dat de diepste grond voor je zaligheid en de zekerheid van het geloof niet de kenmerken van genade in je leven zijn, maar heel eenvoudig Christus Zelf. Wie bekeerd is, ziet af van zichzelf en ziet op Christus. Wie bekeerd is, zoekt dichtbij Christus te leven, Zijn wil te doen en te leven tot Zijn eer. In het geloof, in de bekering en in de wedergeboorte draait het allemaal om Christus. Het krachtigste bewijs voor jezelf dat je bekeerd bent, is dat rust vindt in Christus. Rust voor je geweten, rust in de verzoening van je zonden, rust voor de eeuwigheid. In Christus vind je ziel rust en in Hem alleen. 

Dat betekent wel dat je geloof aangevochten kan worden. Voor je eigen gevoel en waarneming kun je zo’n groot zondaar zijn dat je zelfs begint te twijfelen aan Jezus’ liefde en genade voor jou. Maar de zaligheid van je ziel ligt niet vast in je gevoel en zelfs niet in je geloof, maar alleen in Christus. Als je je ziel in Zijn handen legt, kun je te allen tijde sterven, ook al voel je het zelf niet zo, al klaagt de duivel je aan en beschuldigt je je geweten. Alleen het zien op Christus geeft rust en vrede en dat zien op Hem moet je dagelijks oefenen, zo dat het je tweede natuur wordt, of beter gezegd, je nieuwe natuur, om te leven in de dagelijkse geloofsgemeenschap met Hem. Dan kun je met Paulus zeggen: “want ik weet Wien ik geloofd heb, en ik ben verzekerd dat Hij machtig is mijn pand, bij Hem weggelegd, te bewaren tot dien dag”, 2 Tim. 1:12.

De Heilige Geest geve je dat je voortdurend zien mag op Christus als je Zaligmaker en in dat geloof versterkt mag worden!

Met hartelijke groet, 
Ds. B. M. Meuleman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.M. Meuleman

• Geboortedatum:
  20-05-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoogeveen
• Status:
  Actief

62 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven