Negatieve kijk op de wereld

Ik heb hulp gezocht en dat hielp niet. De eerste keer klikte het niet, die man maakte er soort van grappen mee en dan weer half serieus. De tweede keer klikte het weer niet. Steeds gezeur over verzekering en luisteren kon ze ook niet. Ik heb een mail gestuurd om mij af te melden, ondanks dat zij een ander voor mij had gevonden. Hier heb ik geen zin meer in. Zelf heb ik het vermoeden dat ik een depressie heb. Mijn hulpverlener kwam daar mee na het eerste gesprek, wat ik onzin vind. Na een gesprek en het invullen van vragenlijsten kan je zoiets echt niet weten. Geen serieuze diagnose stellen in elk geval.

Eerder heb ik al tips gekregen om hulp te zoeken (via internet) maar het geeft tot nu toe alleen maar irritaties en ik heb ook geen zin om hier veel geld aan uit te geven als het toch niets uitwerkt. Zelf heb ik al eens geprobeerd om iets aan mijn negatieve denken te doen op de manier die ze tijdens therapie gebruiken, maar ik heb de discipline niet om dit door te zetten. Even lijkt het te lukken, maar als ik het later teruglees is het allemaal toch nog negatief. Zolang ik mij herinneren kan heb ik een negatieve kijk op de wereld. Al vanaf een jaar of 5 a 6. Verder terug gaat mijn geheugen nu ook weer niet. Ook vertrouw ik mensen niet zomaar. Ik weet niet wat ik moet doen. Hulp heb ik nodig, maar ik heb geen vertrouwen dat het helpt. Dan bereik je niets, zou je zeggen, maar hoe moet het dan wel?!

Binnenkort ga ik belijdenis doen, dan mag ik kerkelijk gezien ook aan het avondmaal, maar mijn geestelijk leven is zo onder het as komen te liggen... Hoe moet je dan aangaan? Ik zal niet stoppen met bidden, nooit! Gods beloften liggen er. Alleen naar de aarde kijken is te aards, naar de hemel kijken en met je armen over elkaar afwachten is ook dom. Je moet de middelen gebruiken om zalig te worden. Hoe vind je hier het juiste evenwicht in? Zou u hier een niet al te lang maar wel duidelijk antwoord op willen geven? Een jongere van rond de 20 jaar.

Beste vragensteller,

Je geeft in veel opzichten in jouw vraag het antwoord zelf al. Je zegt namelijk dat je nooit, met een uitroepteken zelfs, zult stoppen met bidden. Je weet en je gelooft dat Gods beloften er liggen. Je weet ook dat alleen naar de aarde kijken te aards is en dat het afwachtend en passief met je armen over elkaar naar de hemel kijken ook niet de weg is, maar dat je de middelen moet gebruiken om zalig te worden. Daar heb je gelijk in. En dat is niet negatief of depressief, maar gewoon realistisch, nuchter en bijbels. Maar hoe vind je daarin het juiste evenwicht?

Wat ik, vanuit hetgeen je schrijft, kan opmaken is dat je in de eerste plaats nogal negatief over jezelf denkt. Nu zijn er wel meer mensen die dat hebben en daar soms ook in hun leven tegenaan lopen, met zaken als scholing, werk, relaties, etc. En ook zij hebben moeite om daarin een evenwicht te kunnen vinden. Maar het feit dat je hierin niet alleen staat helpt je natuurlijk niet met jouw problemen. En het grootste probleem wat jij lijkt te hebben is dat jij jouw negatieve zelfbeeld ook op jouw omgeving en op andere mensen projecteert. Met het gevolg dat je andere mensen, die jij om hulp voor jouw problemen vraagt, dan op een net zo negatieve manier gaat beschouwen als jezelf, zodat je hen net zo weinig vertrouwt als je jezelf vertrouwt en er daarom uiteindelijk ook niks mee opschiet. Zo raak je alleen maar meer teleurgesteld, in zowel anderen als in jezelf en kom je in een soort van negatieve spiraal naar beneden terecht. En dan is het niet verwonderlijk dat dit ook een negatieve invloed heeft op jouw geloofsleven.

Nu is het wel zo dat je, voor het vinden van het juiste evenwicht van hoe jij in het leven wenst te staan, een onderscheid moet maken tussen een, gezonde, kritische grondhouding met betrekking tot jouw leefomgeving, andere mensen en jezelf en een, ongezonde, negatieve grondhouding. Het is echt niet verkeerd om niet zomaar alles van een ander aan te willen nemen, of om achter alles en iedereen aan te gaan lopen, zonder dat je van te voren eerst een kritische afweging maakt van de gevolgen die dat voor jou kunnen hebben. Ook dat is niet negatief of depressief, maar een kenmerk van volwassenheid. En ook daar heb je gewoon gelijk in. Het wordt echter kwalijk en ongezond wanneer je, vanuit een eenzijdige negatieve grondhouding, alles en iedereen op een negatieve manier gaat beschouwen, omdat je jezelf ook negatief beschouwt. Zo kom je namelijk geen stap verder en zul je ook nooit een goed evenwicht kunnen vinden.

En laat ik het je dan ook maar zeggen dat het, bijbels gezien, ook niet verkeerd is om kritisch naar jezelf, naar anderen en naar de wereld te kijken. Maar dat het onbijbels en verkeerd is om jezelf en alles en iedereen als negatief te beschouwen. De Heere kent ons vele malen beter dan wij onszelf kennen. Alles in en op deze wereld, zowel in jouw leven als in dat van anderen, is Hem van eeuwigheid en op het allervolmaaktste bekend. Zelfs alle haren op ons hoofd zijn door Hem geteld.  Dat betekent niet alleen dat God van jou afweet, maar ook dat Hij jou liefheeft. En dat ook jij, met al jouw fouten en tekortkomingen, er van Hem mag zijn, omdat het Zijn wil is dat jij er bent.

Mozes was zwaar van tong en lippen, David was een zondaar en een moordenaar, Gideon was een angsthaas, Paulus was een kerkvervolger en Lazarus was dood. Maar dat heeft de Heere niet belemmerd om in zulke mensen Zijn liefde en genade nog te willen en te kunnen verheerlijken. Omdat zowel zij als jij waardevol zijn en waren in Zijn ogen. Het gaat er namelijk niet om hoe wij naar onszelf en naar anderen kijken, maar hoe Hij naar ons kijkt. Dat is ook het evenwicht waar jij naar zoekt; het gaat er niet om hoe wij naar onszelf en naar anderen kijken, maar hoe God ons wil zien.

En ook jij bent en blijft waardevol in Zijn ogen. Vergeet dat niet en vergeet dat nooit! De wereld, de duivel en de mensen kunnen je zeggen dat je waardeloos bent. En daar net zolang mee doorgaan, soms vanaf onze vroege jeugd aan, dat wij dit zelf van ons gaan geloven. Maar God zal altijd van jou blijven houden. En in Zijn ogen blijf je en ben je ook altijd waardevol, wat de wereld en de mensen ook tegen je zeggen of van je zeggen. Denk daarom ook nooit van jezelf dat je waardeloos bent, want dat is duivelse onzin, waarmee de boze jou in de wanhoop, de duisternis en het verdriet wil gooien, zodat hij vat op jou kan krijgen. Hij is de mensenmoordenaar en de aartsleugenaar van den beginne. En hij is altijd en overal op onze ondergang uit en valt ons aan op onze zwakste punten, waarmee het zijn eerste doel is om ons van God te vervreemden en te scheiden. Trap daar niet in.

Denk ook niet dat God jou haat, want dat doet Hij beslist niet. Zoals je zelf al zegt; Zijn beloften liggen er. En die beloften liggen er ook voor jou. Hij haat de zonde, maar Hij heeft jou lief. Hij houdt zo onvoorstelbaar veel van jou, dat Hij nog eerder Zijn eigen Zoon de gevolgen van jouw zonden aan het kruis heeft willen laten dragen, dan jou aan die zonden ten onder te laten gaan. En jouw ziel behoort aan God en zal nooit het bezit van iemand anders kunnen worden. Zelfs al zouden ze jou het leven nemen dan zouden ze jouw ziel nog niet krijgen. Voor tijd en eeuwigheid beide niet. Je mag  er van de Heere zijn. Hij kent jou beter dan jij jezelf kent en Hij heeft jou lief. En niets en niemand op deze wereld en in dit leven zal ons ooit kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus.

Hartelijke groeten,
Drs. W. H. Hoorn

Dit artikel is beantwoord door

drs. W.H. Hoorn

• Geboortedatum:
  30-01-1959
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Dedemsvaart
• Status:
  Actief

99 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven