Te snel, te ver in prille relatie

Sinds een paar maanden heb ik een relatie met een heel lieve jongen die twee jaar ouder is. We hebben in de eerste maand al afspraken gemaakt en besloten dat we gemeenschap voor na het huwelijk willen bewaren. Maar in de korte tijd dat we nu verkering hebben zijn we al heel ver gegaan. Hij betast mij onder mijn kleding, kleed mij half uit en we bevredigen elkaar. Na afloop kijk ik er met gemengde gevoelens op terug.

Aan de ene kant is het fijn, maar vaak vraag ik me af of we niet te ver gaan. We hebben nog maar een paar maanden verkering en moeten waarschijnlijk nog meer dan vier jaar wachten voordat we kunnen trouwen i.v.m. studie. Ook hij geeft regelmatig achteraf aan dat we net wat te ver gingen. Gaan we niet te snel op lichamelijk gebied voor een stel dat nog niet zo lang verkering heeft en nog een paar jaar moet? Wat is een ‘normale ontwikkeling’ voor lichamelijk contact in een relatie?

En nog even een heel ander onderwerp: is zelfbevrediging in een relatie verkeerd?

Hi vragenstelster,

Bedankt voor je vraag. Ik moet altijd glimlachen als mensen zeggen of schrijven dat ze seks voor na het huwelijk willen bewaren. Mijn advies zou zijn om toch liever te kiezen voor seks binnen het huwelijk (of na jullie bruiloft). Beetje flauw natuurlijk, want ik weet wat je bedoelt. Als mensen zeggen dat ze tegen seks voor het huwelijk zijn is mijn reactie steevast: “Ik ben voor seks in het huwelijk.” Wat soms verwarring oplevert, want dan wordt de vraag gesteld: “Ben je dan nu voor of tegen seks voor het huwelijk?”

Mijn punt is dat je het niet redt met restricties, regels, normen rondom seks. Te weten wat wel en niet mag. Wat wel en niet normaal is. Ik heb veel mensen zien proberen met regels en grenzen de kracht van seksualiteit te beteugelen, vaak weinig succesvol. Het levert voor veel mensen een innerlijke tegenstrijdigheid op. Aan de ene kant zijn de seksuele activiteiten plezierig en aan de andere kant stroken ze niet met gemaakte afspraken of opvattingen. Dit is wat ze in de psychologie “cognitieve dissonantie” noemen. Kort gezegd, je doet handelingen die niet in overeenstemming zijn met je opvattingen. Deze dissonantie levert een verontrustend gevoel op waar we vanaf willen en die we willen oplossen. Ik zie christenen dan twee reacties hebben om dat op te lossen. 

De ene reactie is het verwerpen van de norm. De regel “geen seks voor het huwelijk” wordt aangepast of verworpen. Er komen dan verklaringen als:

-“Als  je seks hebt, ben je getrouwd voor God” (de zaken worden dan omgedraaid);
-“We leven in andere tijden dan de Bijbelse” (cultuur relativistisch argument);
-“Het gaat meer om liefde dan om de huwelijksakte”;
-Of nog zwakker: “Voor mij voelt het niet verkeerd want het is iets moois.”

Het bijzondere is dat mensen hiermee op te proppen komen nadat ze seks hebben gehad voor het huwelijk. 

De andere reactie is die van nog meer repressie, nog meer schuld, schaamte, zelfverwijt of zelfveroordeling met als gevolg nog strengere afspraken, regels, enz.
 
Beide reacties gaan voorbij aan de vragen als “wat is nu de bedoeling van seksualiteit?”, “waarom is de aandrang zo sterk?” en “waarom verlang je soms naar seksuele intimiteit?” Die vragen gaan dieper dan de regel of norm. Die vragen gaan over wie je bent en wie God als Schepper is. Wetende dat Hij seksualiteit heeft bedacht, gemaakt en gegeven. Het nadeel is dat mensen dit niet concreet genoeg vinden. 

Daar krijg ik dan weer kritiek op: “En nu even praktisch Wilbert!” Maar helaas is het nu eenmaal niet zo simpel. Seksualiteit is een eenwording tussen man en vrouw. Dat punt maakt Paulus in 1 Korinthe 6:15-17: “Weet u niet dat uw lichamen leden zijn van Christus? Zal ik dan de leden van Christus nemen en die maken tot leden van een hoer? Volstrekt niet! Of weet u niet dat wie zich met een hoer verenigt, één lichaam met haar is? Want die twee, zegt Hij, zullen tot één vlees zijn. Wie zich echter met de Heere verenigt, is één geest met Hem.”

Ik wil hier de nadruk leggen op het woordje: vereniging. In het Grieks: κολλώμενος - kollōmenos. Komt van het Griekse woord: “lijm”, of wordt ook gebruikt in de context van het hechten van een wond. Het gaat om samenvoegen, eenwording, samen lijmen en hechten. Uit Adam werd Eva gemaakt en in seksualiteit worden die twee weer één vlees. Daarmee is seksualiteit een onderdeel van een veel groter geheel, van het vrouwelijk en mannelijk zijn. Een onderdeel van liefde, trouw, zorg, verbinding en aandacht voor elkaar. Seks is meer dan twee mensen die lichamelijk genot beleven. Seks gaat over een poging te verbinden, met elkaar. Het gaat over samenzijn, eenwording en samensmelting. Het gaat over gekend zijn en verbonden voelen. Dat is wat mensen zoeken in seks. Ik wil hiermee zeggen dat seks meer is dan een lichamelijke behoefte. Meer dan een drang. Meer dan een dierlijk instinct. Vlak daarvoor in 1 Korinthe 6 zegt Paulus namelijk dit: “Het voedsel is voor de buik en de buik voor het voedsel, maar God zal zowel het één als het ander tenietdoen. Het lichaam is echter niet voor de hoererij, maar voor de Heere en de Heere voor het lichaam.”

Met andere woorden verheft Paulus hier seksualiteit als meer dan een lichamelijke behoefte. Plaatsvindend in het besef dat ook je lichaam van Hem is en Hem toebehoort. Daarmee is de vraag: “Mag de Heere ook Heere zijn over je seksualiteit?”

In seks gebeurt meer dan wat er gebeurt als je voedsel in je maag krijgt. Het is een eenwording. Daarom zegt Paulus: Het lichaam is bedoeld als tempel voor God om in te wonen. Dat gebruikt wordt als de plaats van aanbidding. Daar waar God is, is de Hemel open.

Je proeft hierin iets van heiligheid. De waardigheid. De zorgvuldigheid die seks en ons lichaam nodig heeft. Maar ook jij, je vriend en jullie relatie. Seks, en met name het orgasme, doet iets met je psyche en je relatie. Je smelt samen en wat je ergens aanvoelt, is dat dit heel plezierig kan zijn, maar het is ook prematuur. Het grote nadeel van seks buiten het huwelijk is dat seks de manier kan worden om problemen op te lossen, zelfbevestiging te krijgen, een afstand te overbruggen of soms gewoon omdat het lekker is. Terwijl je in een langdurige relatie toch andere vaardigheden dan seks nodig hebt om in verbinding met elkaar te blijven. Seks komt onder druk te staan, zodra het instrumenteel wordt. Dus dat je het gebruikt om iets voor elkaar te krijgen in plaats van een gevolg van de eenheid en intimiteit. Uiteindelijk zal dit ten koste gaan van de seks binnen het huwelijk. Je wacht dus niet zozeer met seks tot het huwelijk. Je investeert in je relatie en daarmee in je seksuele relatie voor binnen het huwelijk.

Om toch zoveel mogelijk je vraag concreet te beantwoorden: “Ja, ik ben van mening dat jullie te snel gaan, simpelweg, omdat ik het proef aan je twijfel en de vragen die je hebt.” 

Een normale ontwikkeling of misschien gewenste ontwikkeling (want wat normaal is kan je ook interpreteren als wat het meest gangbaar is) is een diepere vriendschap ontwikkelen. Elkaars binnenkant eerst figuurlijk leren kennen. Hoe leuker en gezelliger je het samen hebt, hoe minder soms ook de neiging om seks te willen hebben. Immers, het samenzijn, praten, samen dingen doen, kan al veel voldoening geven. Dan ben je vooral bezig met investeren in wat je wel wilt en goed is. In plaats van onderdrukken of tegenhouden wat je wilt, maar niet mag. Het verschil tussen zelfbeheersing en impulscontrole is dat het laatste vaak gaat over het tegenhouden van je driften, terwijl het eerste gaat dat jij weet wat je wel en niet wilt en waarom. Die zelfbeheersing is een vrucht van de Geest, die voorkomt uit geloof. Ik zou je niet de weg van impulscontrole willen wijzen maar liever die van zelfbeheersing. Je schrijven trouwens lijkt te suggereren dat je vriend meer het initiatief neemt dan jij: “Hij betast mij onder mijn kleding, kleed mij half uit.” Mogelijk goed om eens na te vragen of hij porno kijkt, al seks heeft gehad of een bepaald beeld heeft dat seks het meest geweldige is wat er is. Want het klinkt dat hij wat moeite heeft zichzelf te beheersen. Jij vindt hem lief, leuk en weet al dat je wilt gaan trouwen dus om dan je grenzen aan te geven is supermoeilijk.
 
Wat betreft je vraag over zelfbevrediging, ik ga ervanuit dat je bedoelt te vragen: “Is zelfbevrediging terwijl je een relatie hebt verkeerd?” Hier wordt wat verschillend over gedacht en ik geef je mijn mening: “Nee, tenzij...” Opnieuw ligt dit ingewikkelder. Waarom doe je het? Hoe vaak? Is het obsessief? Als zelfbevrediging een vorm is van stress-ontlading, troost bij verdriet of verdoving van pijn, gebruik je seks op een manier zoals dit niet bedoeld is voor je. Seksualiteit is bedoeld in combinatie met plezier, ontspanning, liefde en genot. Je kunt je vraag ook anders stellen. Wat voegt zelfbevrediging toe? Waarom zou je het willen? Ik denk dat die vragen je verder brengen dan te weten wat verkeerd is. Want stel, je vriend doet aan zelfbevrediging, dan kan dit iets met jou doen. Dat jij dan het gevoel krijgt dat jij hem niet genoeg bevredigd hebt bijvoorbeeld. Dat kan gevolgen hebben dat jij meer je best gaat doen en je vriend mogelijk zijn best gaat doen om zichzelf niet meer te bevredigen. Meteen ontstaat hier een ongezonde spanning. Als je elkaars geslachtsdelen betast en elkaar opgewonden maakt, begrijp ik ook wel dat je een orgasme wilt. Een orgasme lost die lichamelijke opwinding op en ‘ontspant’ je lichaam weer. Maar daarmee steek je eerst je huis in de fik om het vervolgens weer te blussen.
 
Tot zover, ik hoop dat dit antwoord je helpt je relatie en de liefde te verdiepen en te versterken op een manier zoals seks dat niet kan.

Wilbert Weerd

Dit artikel is beantwoord door

W.E. (Wilbert) Weerd

• Geboortedatum:
  01-10-1985
• Kerkelijke gezindte:
  Evangelische Gemeente
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

70 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven