Vast in tradities

Ik lees net in het voorwoord van de Herziene Statenvertaling. Een paar dingen die me echt schokten: 1. Minder dan de helft van de kerkelijk betrokken jongeren leest regelmatig voor zichzelf uit de Bijbel. 2. Meer dan de helft van de jongeren begrijpt zelfs verstandelijk al niet wat ze in de Bijbel lezen. 3. Ongeveer de helft van de ouders stimuleert hun kinderen niet tot persoonlijk Bijbellezen. Hoe kan dit, vraag ik me af? Ik vind dit behoorlijk ernstig...

Het gaat hier waarschijnlijk om reformatorische jongeren... De Bijbel is zo'n ontzettend mooi en interessant boek. Als jongeren zo weinig in de Bijbel lezen en de ouders stimuleren dit ook niet, kun je ook weinig verwachten van een doorbraak van de Geest van God in de kerk. Is het misschien een tip voor voorgangers uit de reformatorische kerken om hun preken ook toegankelijker te maken voor jongeren? Dat ze zich meer verdiepen in de belevingswereld van jongeren en in de preek heel concreet dingen benoemen die er spelen onder jongeren.

Ik ben zelf al midden 20, maar zelfs ik pik altijd weinig uit een preek op. Het is allemaal zo dogmatisch en verstandelijk. De ervaring heeft mij geleerd dat mensen/ jongeren vaak veel meer worden geraakt als predikanten zichzelf kwetsbaar durven opstellen en ook echt durven te vertellen over Gods enorme Vaderliefde die ze zelf (hopelijk) hebben ervaren in hun leven... Er is in deze wereld zo enorm veel behoefte aan de boodschap van Gods Vaderliefde. Er zijn zo veel mensen op deze wereld die diep van binnen zo enorm hunkeren naar acceptatie en liefde. Kan daar niet meer accent op worden gelegd in de preken?

We leven tenslotte wel in een wereld waar ongeveer bijna niemand meer naar de kerk gaat of überhaupt nog iets van God af weten. We leven in een harde, koude wereld, waar het vaak alleen maar om jezelf draait. We leven in een wereld waar het occultisme oprukt, waar elke dag tientallen abortussen plaatsvinden en waar gezinnen uit elkaar vallen door echtscheidingen. Waar elke dag mensen zichzelf van het leven beroven. We leven in een wereld waar de tolerantie tegenover christenen steeds meer afneemt en waarin er steeds minder respect is voor mensen die andere godsdiensten aanhangen (zoals de islam). Kan de kerk daarom niet veel beter alle tradities en vaste gebruiken loslaten en zich veel meer gaan concentreren op waar het echt om gaat in het Evangelie? Jezus die naar deze aarde kwam om voor ons te sterven omdat Hij zoveel van ons hield? Nu leven we nog in een vrij land, maar ik vraag me af hoe lang dit nog gaat duren, dat we echt vrij uit de Bijbel kunnen lezen en God in vrijheid kunnen dienen. Moet God eerst komen met zijn oordelen voordat wij als christenen ons echt weer gaan richten op Jezus en niet meer gaan ruziën en discussiëren over alle verschillen tussen de dogmatiek in verschillende kerken? Ik vraag me echt af: zijn we als kerk niet veel te veel ons schijnend licht kwijtgeraakt? Zitten we niet veel te vast in tradities en rituelen en zijn we misschien veel te veel vergeten wat de echte kern van het Evangelie is? Kunnen predikanten/ kerkenraden niet veel beter de controle die ze hebben proberen los te laten en veel meer gaan vertrouwen op Jezus Zelf?

Ik stel deze vraag echt uit heel serieuze overwegingen. Ik baal er echt enorm van dat tradities en vaste gebruiken zo vaak de plek innemen die de Heere Jezus toekomt. Je kunt moeilijk een geestelijke opwekking verwachten onder mensen in de kerk, wanneer je zelf nog alles onder controle probeert te houden.

Communicatie is nog zo eenvoudig niet. De vraagsteller wijst een aantal dingen aan. Daar wil ik op ingaan.

Allereerst op de opmerking die mij hogelijk verbaasde. Als jongeren zo weinig in de Bijbel lezen en de ouders stimuleren dit ook niet, kun je ook weinig verwachten van een doorbraak van de Geest van God in de kerk. Dit is heel duidelijk onwaar. Niet dat het niet belangrijk is dat jongeren de Bijbel lezen en ook niet dat ouders hun kinderen hierin hebben voor te gaan, maar het idee dat Geest van God zich daaraan gelegen zou laten liggen. Waar halen wij het idee vandaan dat de Heilige Geest gebonden is aan zonde, tekort, aan het menselijke? Is de heilige Geest niet soeverein? Hij waait waarheen Hij wil. Hij raakt harten aan en bekeert mensen.

De tip voor voorgangers is heel aardig, maar niet nieuw. Wie Jantje en Pietje van de Heere Jezus wil vertellen, die moet niet alleen de Heere Jezus kennen, maar ook Jantje en Pietje. Dat is pas echt verdiepen in een leef/belevingswereld.

De vraagsteller pikt weinig uit de preek op. Dogmatisch en verstandelijk. Het lijkt aan de preek te liggen. Het lijkt ook aan de prediker te liggen. Hij moet zich kwetsbaar opstellen. Hier valt veel over te zeggen. Allereerst is het weinig opnemen van een preek een zaak van zorg en daarmee van gebed. Het geeft de hoorder de wegwijzer om te worstelen aan de troon van Gods genade. Daarnaast loopt de hoorder het gevaar om het over zich heen te laten komen in de overtuiging dat het hem niet raakt. Dan heeft hij de positie in de tribune ingenomen in de overtuiging dat hij het enkel gadeslaat. Er is echter in de kerk geen tribune. Het gevaar van de wereld in de kerk (want waar vinden wij tribunes?) is dan levensgroot. Dit is altijd tot geestelijke schade en verklaart mede waarom er weinig meegenomen wordt. Het kwetsbaar opstellen van predikanten wordt zeer gewaardeerd. Kennelijk heeft de vraagsteller nog niet begrepen dat je een prediker tijdens een preek recht in het hart kijkt. Wanneer je daar doof en blind voor bent, ligt het probleem elders.

Heeft de wereld behoefte aan de boodschap van Gods Vaderliefde? Dit wordt geponeerd en lijkt bijbels, maar ik geloof er niets van. Sinds wanneer heeft de wereld behoefte aan de liefde Gods? We leven in de lijdenstijd. De Heere Jezus is gekruisigd. Weg met Hem!

In de prediking van de Heere Jezus gaat het over het Koninkrijk van God waar recht en gerechtigheid heerst. Waar de wereld werkelijk behoefte aan heeft, is recht en gerechtigheid. In de weg van verzoening en vergeving kan er vrede komen. Maar de gekruisigde is de Vredevorst.

Veel mensen hunkeren naar liefde en acceptatie. Ik weet niet waar de vraagsteller deze wijsheid vandaan heeft, maar dit lijkt me ingewikkeld verhaal. Kan het ook niet betekenen dat men bevestigd wil worden in wat men zelf wil en fiat wenst op eigen wensen en verlangens? Maar dit hunkeren is nog zo eenvoudig niet. Wie zal de zonde hier buiten sluiten? Kunnen in het verlengde hiervan niet zeggen dat het probleem ligt bij de mens, die weigert te gehoorzamen aan het Woord van God en die merkt dat de HEERE daar niet in mee komt? Met andere woorden: is het een gemis of is het een oordeel?

Stuitend is de volgende vraag. Kan de kerk daarom niet veel beter alle tradities en vaste gebruiken loslaten en zich veel meer gaan concentreren op waar het echt om gaat in het Evangelie? Het idee dat de kerk er met het evangelie aan de haal is gegaan en daarmee verraadt pleegt aan wat de Heere Jezus predikt, is wijdvertakt, maar getuigt van een hoogmoed, die abject is. De Schrift spreekt over getrouwe getuigen. En men vindt ze maar clowns. Dat neem ik niet voor mijn rekening. Het is historisch onjuist. Het is theologische duimzuigerij.

Wat deze vraagsteller nodig heeft, is ontdekt te worden aan zichzelf. De Schrift biedt daartoe alle gelegenheid. Wat heilzaam om te ontdekken de HEERE mee te hebben jezelf tegen.

Ds. W. van Weelden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. van Weelden

• Geboortedatum:
  13-11-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oud-Alblas
• Status:
  Actief

81 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven