Geloof van een tijdgelovige

Hoe kan een onwedergeboren mens toch een geloof opbrengen van een tijdgelovige, welke staat opgetekend in Mattheus 13:20? Is dit slechts een algemeen werk van de Heilige Geest? Het Woord van God leert ons in Efeze 2 dat de mens van nature geestelijk dood is voor het Woord van het Evangelie, zodat het zaad in de gelijkenis van de zaaier nog geeneens kan ontkiemen. In kanttekening 2 van Efeze 2:1 staat bij het woord dood: “Dat is, niet alleen den tijdelijken en eeuwigen dood onderworpen; maar ook zonder enig leven en beweging in geestelijke zaken.” Wanneer ik de gelijkenis van de zaaier leest, dan lees ik wel van een ontkieming van het zaad wat in steenachtige plaatsen valt (Mattheus 13:5), wat suggereert dat er wel beweging is in geestelijke zaken. In Johannes 8:30 tot en met 32 staat een vergelijkbaar voorbeeld: “Als Hij deze dingen sprak, geloofden velen in Hem. Jezus dan zeide tot de Joden die in Hem geloofden: Indien gijlieden in Mijn woord blijft, zo zijt gij waarlijk Mijn discipelen, en zult de waarheid verstaan, en de waarheid zal u vrijmaken.” Hier lijkt het er ook op dat onwedergeboren mensen kunnen geloven, want waarom zou de Heere Jezus anders waarschuwen? Ligt het antwoord in het feit dat de Bijbel wel leert een afval van het geloof, echter die de afval der heiligen niet aantast?

De vragensteller over tijdgeloof stelt niet alleen deze vraag, maar probeert al vragend naar een antwoord toe te werken. Dat is op zich prachtig! Maar helaas neemt hij halverwege dit nadenken een verkeerde afslag en tja, dan kun je wat aan het dwalen slaan. Of zelfs verdwalen.

Wat voor soort geloof is tijdgeloof? Antwoord: tijdgeloof is helemaal geen geloof. Tijdgeloof lijkt op geloof. Wie over dit onderwerp meer wil weten, die doet er niet verkeerd aan om de Institutie van Calvijn ter hand te nemen. Waarom? Omdat Calvijn daar op een heel heldere wijze uit de doeken doet waarom tijdgeloof geen geloof is. Als verduidelijkend voorbeeld kiest hij de geschiedenis van Simon de Tovenaar uit Handelingen 8. In vers 13 van dat hoofdstuk lezen we “en Simon geloofde ook zelf.” Maar als we verder lezen, dan komen we in de buurt van vers 18 al tegen dat er van dat geloof niets deugde! Tijdgeloof lijkt wel op geloof, maar het is namaak. Surrogaat. In de loop van de tijd valt het dan ook door de mand.

De reformator haalt in dit verband ook de gelijkenis van de zaaier aan van wie het zaad in vier soorten aarde viel. Tijdgelovigen hebben wel een zekere smaak gekregen van het Woord van God, maar als ze menen het ware geloof te bezitten, bedriegen ze zichzelf en anderen. Het Woord is niet echt diep doorgedrongen in hun hart. Het wortelt er niet. Dat hart is dan ook niet veranderd. Het hart is dan ook slechts voor een tijd vermomd als godvrezend. Totdat de ware gedaante aan het licht komt.

Van veel Joden die de prediking van de Heere Jezus hebben gehoord, valt te vrezen dat ook zij hebben geleden aan dit tijdgeloof. Waarom? Nou, toen de Heiland gebonden voor Pilatus stond, viel de vermomming zomaar af!
 
Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Baan

• Geboortedatum:
  16-02-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven