Vraag
Ik zit met een knellende vraag. Ik heb geen zondebesef en geen berouw. Het doet me geen verdriet als ik eraan denk dat ik God dagelijks terg met mijn zonden en ik word ook niet bevreesd als ik me probeer voor te stellen, hoe toornig God op mij is! En dat mij de eeuwige verdoemenis staat te wachten! O, dat getuigt toch wel van een dood, levenloos hart! Dat laatste blijft me maar voor ogen zweven: dood, dood en geen berouw! Dan wordt het me, onder het bidden vooral, bang om het hart. En ik durf niet meer verder te bidden, want wat moet God met zo iemand als ik? Toch moet ik juist bidden, want alleen de Heere God kan mij dat ware leven geven. Maar dan komt er gelijk naar boven, dat God rechtvaardig is, als Hij mij voorbij gaat. O, wat moet ik toch? Een meisje.
Antwoord
Wat moet ik met deze brief? Ik weet het niet. Het is mijn bede dat God voor een oplossing zorgt, want wij kunnen elkaar niet helpen.
Als we geen zondebesef hebben, wat moeten we dan met een zonde-vergevend God? Als we geen berouw hebben, wat moeten we dan met de troost van de Heilige Geest? Als het ons geen verdriet doet, dat we de Heere dagelijks tergen, hoe zal er dan plaats komen voor de lijdende en stervende Borg Jezus Christus? Als we onbevreesd over de eeuwige verdoemenis kunnen nadenken en over Gods toorn, dan zijn we wel bijzonder hard!
Wat moet ik antwoorden op de vraag van dit meisje: wat moet ik toch? Er blijft maar een ding over: Heere, grijpt U dat meisje in haar hart, maakt U voor haar de zonde tot smart!
Het troost mij dat ik zeker weet dat van al de miljoenen kinderen van God in de loop der eeuwen er niet èèn is geweest, die anders was dan jij: geen zondebesef, geen berouw, geen verdriet en geen vrees. Het enige wat adamskinderen hebben, is: een hart, zo hard als graniet. Er is geen doorkomen aan. Er is geen beginnen aan. God alleen, de Almachtige, kan het doen met Zijn onweerstaanbare genade. Dan werkt Hij. Dat is mijn enige hoop in het schrijven van mijn Om Sions Wil artikelen en in het preken en in het catechiseren en in het bezoekwerk. Als de Heere het niet doet, gebeurt er niets.
Ezechiël heeft net zo'n ervaring beschreven in hoofdstuk 37. Hij ziet een vallei, een dal vol lijken. Nee, niet vol lijken al zou dan het wonder van levend worden net zo goed een daad van God alleen zijn geweest, maar vol geraamten. Nee, zelfs niet vol geraamten (lijken zonder vlees). Maar vol doodsbeenderen. En dan staat er ook nog bij om alles volstrekt, volstrekt en nog een keer volstrekt hopeloos te maken: en zie, zij waren zeer dor. Nu, wat moet ik als prediker met een kerk vol doodsbeenderen? Onbegonnen werk. Nu vraagt de HEERE: mensenkind, zullen deze beenderen levend worden? En Ezechiël antwoordt: Heere HEERE, U weet het.
En wij weten het: ze worden weer levend. Hoe? Doordat God het doet. Mis! Natuurlijk, je hebt gelijk: God alleen heeft het gedaan en de profeet heeft echt God niet geholpen. En toch: hoe maakt God deze zeer dorre doodsbeenderen levend? Ezechiël krijgt opdracht om het meest dwaze te gaan doen, wat je je kunt indenken: hij moet gaan preken tegen deze doodsbeenderen. En dan gaat het gebeuren: God laat eerst elk bot op zijn plaats komen. De losse knekels worden geraamten. Maar ze zijn nog lang geen levende mensen. Dan legt de Almachtige zenuwen en spieren op die geraamten; dan legt Hij er vlees op en dan trekt Hij er een huid over heen. Onbegrijpelijk, onmogelijk. Als ik er iets aan moest doen (of de verstgevorderde wetenschap in biologie, fysica, chemie of zo) dan was het volstrekt, volstrekt, volstrekt hopeloos, voor eeuwig. Voor jou ook, meisje dat de brief schreef.
En dan moet Ezechiël voor de tweede keer profeteren om aan te duiden dat er nu een heel nieuw wonder gaat gebeuren. En de HEERE zendt Zijn Geest in deze lijken, en zij worden levend en staan op hun voeten.
Dat is mijn enige hoop voor allen die dit lezen. O, al ben je morsdood, dan kan de Levende God jou levend maken.
Nog èèn ding: je schreef God is rechtvaardig als Hij mij voorbij gaat. Ik wens jullie allen toe, dat je dit gedurig zult bedenken en dat je mag leren het daarmee volledig eens te zijn.
Ds. W. Pieters
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Pieters
- Geboortedatum:27-06-1957
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Elspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
website: dspieters.refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De Israëlieten moesten omhoog kijken naar de slang als ze gebeten waren en niet omlaag naar hun wonden en hun eigen onwaardigheid. Wij mogen ook omhoog kijken naar Christus die voor de zonden gestorven is! Ieder die in Hem gelooft zal niet verloren gaan... Zondekennis kwam bij mij pas toen ik probeerde voor God te belijden dat ik zelf geen berouw had. Laten wij geen voorwaardes stellen wat wij moeten beleven, maar luisteren naar Gods Woord.
Als wij de zonde willen doen, zegt de duivel: doe maar het is niet zo erg.
Als wij de zonde gedaan hebben, zegt de duivel: je moet niet naar God gaan, want dit is te erg.
Daarom denk ik dat de duivel mensen ook passief kan maken.... Daar zou ik voor willen waarschuwen!
Lieve mensen, bekeert u en gelooft het Evangelie!
De mensen die verloren gaan, zullen horen: gij hebt niet gewild en niet: gij hebt niet gekund. Wie dorst heeft die kome en die wil, neme het water des Levens om niet! Jezus is gekomen om te zoeken en Zalig te maken wat verloren was.... Dat is Zijn liefste werk!
Vraagstelster lijkt gevangen te zitten in de "toeleidende" weg.
Ben het helemaal eens met de reacties van Lydian en AHHK76 :
"God is ons niets verplicht om iets van ons, maar Hij verplicht Zich aan Zijn Eigen Woord"
" Lieve mensen, bekeert u en gelooft het Evangelie!"
Vlucht tot Hem en God houdt zich aan zijn Woord.
Het is niet onze verdienste en kan het nooit worden. Maar de Heere belooft het! Ook voor jou!
Ga niet navelstaren en zoeken in je zelf of je wel voldoet aan de maatstaven. Wentel je ook niet in fatalisme , ik heb het verdient dat hij mij voorbijgaat. Want dat is echt niet bijbels.
Vertrouw op de Heere !
God heeft het behoud van mensen op het oog.
Hier is geen sprake van fatalisme, dit is een noodkreet. Meisje, je ziet de werkelijkheid van je leven. Je staat op het punt om te verdrinken. Maar zie jij ook, dat aan jou in het evangelie de Reddingsboei, Jezus, wordt toegeworpen? Of ben je net als Hagar? Ze zat vlak bij de waterput, maar zag die niet. Jij leest ongetwijfeld de Bijbel, je gaat naar de kerk, misschien zit je ook nog wel op een reformatorische school. Jij zit dus vlak bij De Waterput: Jezus. Hoe vaak heb al gelezen/gehoord, dat Jezus gekomen is om het verlorene te zoeken en zalig te maken en je ziet het niet? Ik hoop dat de Heilige Geest, het snel aan jou laat zien. En zien is: geloven. Je zult verbaasd zijn, dat je het nooit eerder zag.
wat je moet doen? vlucht! vlucht naar Jezus!
Hij laat geen bidder staan! je bent zo welkom bij hem!
Hij staat op de uitkijk. Je hoeft niet aan allerlei voorwaarden te voldoen! Je mag komen zoals je bent! Er zijn in de voorgaande reacties al diverse Bijbelteksten genoemd, ik ga ze niet herhalen.
maar de Bijbel stelt nergens voorwaarden om tot God te mogen gaan! Vertel het hem maar; al je angsten, je twijfels, je onzekerheid..leg het maar aan Zijn voeten. Kom tot Mij, zegt Hij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal je rust geven!
Wat ontzettend jammer toch dat er zoveel mensen zij die mensen aan van elles en nog wat te moeten voldoen voor ze tot God mogen gaan...eerlijk waar, daar springen de tranen van in m'n ogen! God is zo barmhartig...Hij wil niet dat iemand verloren gaat!
- 1
- 2
