Vaak koud en ongevoelig

Ik zit een beetje met mezelf in de knoop de laatste tijd. Het zit zo: ik lees best veel in de Bijbel. Heb er geen hekel aan, maar het is ook niet zo dat ik er enorm naar verlang. Toch heb ik geen last van mijn zonden en ben vaak zo koud en ongevoelig. Maar dan twijfel ik erg: het is Gods Woord, dus ik kan niets beters doen dan erin lezen. Maar aan de andere kant: denk ik niet te makkelijk en is het verkeerd om te denken dat dit goed is? Ik ben zo blind voor mezelf, voor de eeuwigheid, voor God. En als ik Bijbellees hoop ik dat God me daardoor in het hart wil grijpen en dat ik Hem erdoor leer kennen. Kijk, ik hoop dat God mijn blinde ogen erdoor wil openen, want ik ben blind voor alles, en heb die opwekking nodig! Maar is dat niet te afwachtend? Ik hoop zo dat God door Zijn Woord tot me spreekt. Mij levend maakt. Of ben ik dan helemaal aan de verkeerde kant aan het zoeken? Ik merk bij mezelf dat ik vaak ongevoelig ben. En zo weinig inzie Wie God is. En ik hoop op deze manier Hem echt te leren kennen. Maar ik vraag mezelf af: moet je eerst dorst naar Hem hebben, noodzaak inzien tot Hem te gaan. Ik weet het allemaal wel door mijn opvoeding, maar dat het in m’n verstand zit daar heb ik niets aan. Het moet een realiteit worden. Ik las namelijk pas in een boek dat je niet moet wachten tot je je “goed/geschikt voelt”, en dan pas naar God gaan, maar tot Hem gaan, omdat Hij het is die alles werkt. Dat is gelukkig, omdat ik al die ‘geschikte’ gevoelens zoals zondekennis, ernst etc. mis. Maar je moet Hem toch leren kennen, voordat je er in de eeuwigheid achter komt dat het zo stom van me geweest is dat ik Hem niet gezocht heb? M’n ogen moeten open, maar ik weet niet hoe!! Ik hoop dat u hierop wilt antwoorden en wees gerust scherp...

Beste vriend(in),

Een mooie vraag en ook een wezenlijke vraag! Het gaat erover hoe je Christus leert kennen. En die kennis is nodig. En niet alleen met ons verstand, maar om Hem door het geloof te kennen. Want als wij Hem niet kennen, moeten we eeuwig verloren gaan. Maar ook: in Hem ligt het leven. Wat is ons leven, als wij Hem niet kennen? Is dat wel leven?

Alleen je wordt heen en weer geslingerd. Het eerste wat mij opvalt is de vraag of je wel tot Christus mag komen. Moeten er niet bepaalde geschiktheden of gevoelens zijn? Als dat zo was, dan was het een hopeloze zaak! Heeft de Heere Jezus in Zijn rondwandeling op aarde, ooit iemand afgewezen en terug gestuurd, omdat hij niet in een bepaalde gesteldheid was?

Je zegt het zelf: mijn ogen moeten open. Maar waarvoor moeten ze dan open? Wat moet je gaan zien? Jij denkt misschien wel dat de Heere iets moet doen! Je ogen openen? De Heere heeft alles gedaan. Dit wordt treffend uitgedrukt in Jes. 5: “Wat is er meer te doen aan Mijn wijngaard, hetwelk Ik aan hem niet gedaan heb?” Zo heeft de Heere ook jou alles gegeven. Ik lees tussen de regels door in je vraag dat je eigenlijk nog niet begrijpt waarom je nog niet bekeerd bent. Jij bent wel gewillig. En als de Heere nu net zo gewillig is als jij, dan was je al lang tot God bekeerd! Je vraagt om scherp te zijn. En dat zal ik doen, omdat de liefde scherp is, vlijmscherp. En uit de liefde van mijn hart zeg ik, dat de Heere in Christus gewillig is, maar jij onwillig. Wij denken vaak dat onbekeerd zijn een bepaald lot is wat ons overkomt. Maar onbekeerd zijn is opstand! Rebellie tegen een goeddoend God. Ongewillig tegen een gewillige Zaligmaker. Zie eens hoe gewillig Christus de weg van de kribbe naar het kruis is gegaan. Ook als Hem wordt gezegd, dat als Hij de Christus is van het kruis moet afkomen. Wat een aantijging! Maar Hij kon niet van het kruis afkomen! Omdat Hij niet van het kruis af wilde komen! Wat een zondaarsliefde, wat een gewilligheid!

En jij dan? Jij wilt nog van alles doen! Je zou het liefst van mij een recept krijgen, zodat je dat stap voor stap kon afwerken. Maar wil je je ook LATEN zaligen? “Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade; wij  bidden van Christus wege: LAAT u met God verzoenen” (2 Kor. 5:20). Dat is het zelf loslaten. Kan je dat? Misschien denk je: ja, dat ga ik doen! Jammer, toch weer zelf aan het werk. Alles wat mensen tegen jou zeggen dat je moet doen, brengt je geen stap verder. En het moet! Wat een onmogelijke, hopeloze toestand!!!!

Vriend(in), de Heere wil het van je overnemen! Hij staat met uitgebreide armen gereed en nodigt en roept. Zie je Christus aan het kruis hangen? Om het van je over te nemen!

“HEER’, door gpedheid aangedreven, zijt Gij mild in ’t schuldvergeven! Wie U aanroep in den nood, vindt Uw gunst oneindig groot.”

Met hartelijke groet en Gode in alles bevolen,
Ds. R. van de Kamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. van de Kamp

• Geboortedatum:
  26-09-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Inactief

62 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven