Vraag
Vaak worden de woorden van Mattheus 18:20 ("waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden") aangehaald. Woorden die bemoedigend zijn als er bijvoorbeeld een minimale opkomst is bij een kerkelijke activiteit. Maar als ik deze woorden hoor, dan denk ik steeds vaker: maar de Heere is toch ook bij me als ik alleen ben? Ik ben namelijk een alleengaande en ik geloof niet dat de Heere mijn huis voorbij gaat omdat ik alleen ben. Kunt u hier iets over zeggen? Alvast bedankt!
Antwoord
Beste vragensteller,
Een treffende vraag. Sommige woorden en zaken zijn ons zo bekend dat de betekenis, maar ook eventuele vragen, achterwege blijven. Dat is in deze kwestie ook zeker het geval.
De woorden van Mattheus 18 hebben vooral te maken met de Gemeente als het lichaam van Christus. Het gaat over de gemeenschap der heiligen, waar Christus in het midden wil zijn. Je kunt met twee mensen namelijk geen middelpunt hebben, dan ben je samen. Maar, bij twee of drie of meer kan er maar één het middelpunt wezen. Dat betekent een paar dingen:
1. Als de Gemeente (twee, drie of meer) bijeen is mag en moet Christus -en geen ander!- het Middelpunt zijn. Het gaat om Hem, en alle ogen en harten moeten op Hem en Zijn evangelie gericht zijn.
2. De Bijbel heeft aan de Gemeente bijzondere beloften gegeven. Het is het bijzondere proces van Woord en Geest, waardoor het lichaam van Christus gebouwd wordt - waarin het individu samen met de Gemeenschap gezegend mag worden. Waar Christus het Middelpunt is, letten we samen op Hem en zijn we samen gezegend in Hem.
3. Dat neemt niet weg dat ook de persoonlijke omgang met de Heere gezegend wordt. De stille tijd heeft zijn eigen beloften en krachten. Maar, het is een ander proces dan met anderen samen. Ga maar na: bij gemeentelijke activiteiten is daar altijd weer nodig dat niet iemand maar Christus centraal staat, en waar Hij centraal staat wordt je dubbel met elkaar gezegend. De persoonlijke omgang is anders - niet minder, maar mist het dynamische proces van de “Gemeenschap der Heiligen.”
4. Zodra Christus in die gemeenschap niet meer centraal staat, mist het de zegen. Dan wordt het te menselijk en daarmee meestal chaotisch. Voorwaar, je komt in elke bijeenkomst van de Gemeente dat spanningsveld wel tegen: de geestelijke zegeningen maar ook de menselijke componenten (sommige broeders en zusters kunnen zeer nadrukkelijk aanwezig zijn). Vandaar dat vanaf de Vroege Kerk die Gemeenschap der Heiligen een geloofsstuk is.
Vriendelijke groeten,
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
