Onreine dieren eten

Graag zou ik willen weten waarom christenen wel onreine dieren eten en geen sabbat houden. Is er iemand die dit kan uitleggen op grond van de Bijbel? De Bijbel is geschreven voor iedereen. De sabbat is als ingesteld in het paradijs en staat in de Tien Geboden. Geen onreine dieren eten is al ingesteld na de zondvloed, toen er nog geen Joden waren, maar was Noach en zijn gezin de "hele wereld".

Beste vraagsteller/-ster,

Het onderscheid tussen reine en onreine dieren is een zaak die op vele punten aan de orde komt in de ceremoniële wetten van het OT, aan Israël gegeven. Daardoor leerde God Zijn volk om niet te eten van dat waarvan God een afkeer had en in hun hele leven te mijden wat God niet kon behagen. Uiteraard mochten alleen reine dieren aan God geofferd worden.

Na de zondvloed, zo lezen we over het Noachietisch verbond (voor alle nakomelingen van Noach) in Gen.9:1-3 dat dit ceremoniëel onderscheid tussen rein en onrein voor wat betreft de dieren, vogels en vissen niet meer van kracht is. “Al wat roert, dat levend is, zij u tot spijze, Ik heb het u al gegeven, gelijk het groene kruid” (Gen. 9:3).

In Hand.15 (het zgn. apostelconvent) is later door de samengekomen apostelen bepaald, dat men aan een gemeente uit de heidenen een brief zou schrijven van de volgende inhoud (Hand.15:18vv: Het heeft de Heilige Geest en ons goed gedacht u geen meerdere last op te leggen dan deze noodzakelijke dingen: a) zich onthouden aan wat de afgoden geofferd is; b) zich onthouden van het bloed en van het verstikte; c) zich onthouden van hoererij. Over de sabbat hier geen woord.

Ook aan het Petrus (lees Hand.10:11vv) heeft God geopenbaard in het visioen van het laken vol reine en onreine dieren), dat hij niet onrein mocht noemen wat God rein gemaakt had. M.a.w. ga maar naar die zgn. onreine heiden Cornelius en zeg hem, dat er genade voor hem is.

Later in de ‘gemengde’ gemeenten van joden en heidenen die in Christus geloofden bleef het punt van het eten van onrein (bijv. varkens-)vlees een moeilijk punt voor gelovigen uit het Jodendom. Maar Paulus legt er steeds de nadruk op dat dit geen halszaak is, al moet men wel met christenen die nog zwak zijn, geduld hebben. Het voornaamste is, dat wij in het geloof hebben geleerd rust te vinden in het volbrachte werk van Christus (Vgl. Hebr.10:1-18).

Wat het punt van de sabbat betreft: daarover zou veel uitvoeriger geschreven moeten worden dan ik nu doe. Het enige dat ik erover wil zeggen is:

1. De eerste christenen (uit de Joden) hebben ongetwijfeld voor zover mogelijk in de verstrooiing waar natuurlijk geen sprake was van een rustdag, toch zoveel mogelijk de sabbat gehouden.

2. Daarnaast hebben die eerste christenen ook de dag van Jezus’ opstanding uit de doden in de herinnering en in ere gehouden. Daarom lezen we bijv. in Openb. 1:10.

3. Het wezen van de Joodse sabbat (Ex.20; Deut.5) is nog steeds ook voor ons in de 21e eeuw het kloppend hart van onze zondagsviering.

Ik hoop, dat u wat aan deze uiteenzettingen mag hebben.

Uw ds. C. den Boer

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven