Uitmaken of doorgaan

Mijn vriendin (21 jaar) en ik (22 jaar) hebben nu 2,5 jaar verkering. Ik heb al sinds het begin van deze relatie twijfels om door te gaan met het haar. In het begin geloofde ik echt dat we voor elkaar gemaakt waren. Zij dacht precies hetzelfde. Zo gingen we verder en na een lange tijd hebben we gemeenschap gehad. Nu geloof ik dat je daarmee moet wachten tot het huwelijk. Zo heeft God het ook bedoeld. Helemaal waar. Ik ben zelf christen en in het begin van de relatie stond ik in vuur en vlam voor Jezus. Gedurende de relatie is het vuurtje aardig gedoofd tot vrijwel uit. Om te zeggen dat het aan de relatie/haar ligt, zou ook oneerlijk zijn. Ik weet dat ik voor alle dingen die ik doe een keuze gemaakt heb. Vaak heb ik gebeden en gevraagd aan God of deze relatie Zijn plan is voor ons. Ik bid hier nog steeds voor. De twijfel echter blijft. Waarom ik twijfel is omdat onze 'geloofsverhouding' niet op één lijn zit. Ik noem dit expliciet omdat geloof de rode draad is in een relatie/huwelijk. Daar sta en bouw je op. Ik geloof dat je met je man/vrouw het allerdiepste van je hart zou moeten kunnen delen. Als ik met haar over de God, de Heilige Geest, hemel, hel, etc. wil praten, dan snapt ze het niet en wordt ze chagrijnig en wil ze er liever niet over praten, wat ik wel frustrerend vind. Het zou toch mooi moeten zijn om die dingen met elkaar te delen? Ik heb mijn vriendin gevraagd of ze met mij naar de pinksterconferentie Opwekking wilde gaan en dat wilde ze wel. We zijn de laatste keer daar geweest, maar ik voelde heel sterk dat ze het meer voor mij deed dan dat zij daar met een brandend hart kwam om misschien meer van God te weten te komen. Dit ontmoedigt mij in onze relatie. Ik denk niet dat dit gezond is in een huwelijk, mochten we zo ver komen. Ik wil graag met Jezus op weg, maar als je dan getrouwd bent, dan zou je dat samen moeten/kunnen/willen doen. En op de manier zoals dat nu gaat zie ik daar geen hoop in voor in de toekomst. Mijn vriendin heeft minder met de Heer dan dat ik heb met God. Daarnaast komt ze uit een familie waar allerlei religieuze Oosterse mystiek welkom is. Mijn vriendin's oma is ook gecertificeerd om reiki uit te voeren. De roots mijn vriendin's familie zijn niet christelijk. Een flink verschil met mijn familie. Mijn familie daarentegen is christelijk en zegt dat ik voorzichtig moet zijn. Zij zeggen dat als ik steeds van binnen dat sterke gevoel heb om het uit te maken, dat dat ook van de Heilige Geest kan zijn. Zoals u en alle andere lezers kunt lezen ben ik gefrustreerd. Ik weet niet wat ik moet doen. Het is het één of het ander: uitmaken of doorgaan en bidden dat zij vol wordt van de Heilige Geest. Wat is hierin de beste beslissing die ik maken moet?

1. Een lang verhaal en een vraag. Ik denk dat vraagsteller best weet wat hij moet doen. Hij zoekt echter steun en bevestiging van niet alleen zijn familie, maar ook via deze rubriek op internet. Hij zelf moet wel de beslissing nemen, anderen kunnen wel adviseren. Maar die kunnen de beslissing en de verantwoordelijkheid niet overnemen.

2. Hoe is het zover gekomen? Vraagsteller zit tussen twee fundamentele verplichtingen. Seksuele gemeenschap behoort in het huwelijk, daar is op vooruitgegrepen. Dat geeft de ene verplichting. De andere is dat bij een goed huwelijk ook een gemeenschappelijke geloofsbeleving behoort. Je kunt in hobby’s en visies gerust heel erg verschillen, maar niet in de geloofsovertuiging. Die problematiek en beslissing moet je niet steeds vooruit blijven schuiven.

3. Ik zeg niet dat gemaakte fouten en uitstel onafwendbaar tot ellende leiden en dat er geen vergeving en herstel mogelijk is. Maar niet door te blijven hopen, wanhopen en twijfelen.
 
4. Het is een oude waarheid: “in dubiis abstine”, bij twijfel onthoudt u! Daarom stel ik voor te overwegen of een -mogelijk voorlopig- uiteengaan niet verreweg het beste is. Jullie beiden kunnen dan zien hoe jullie gevoelens zich ontwikkelen. Jullie leeftijd doet mij veronderstellen dat er nog best wat te ontwikkelen is. Stel die beslissing niet uit.

5. Eigenlijk stelt vraagsteller een ultimatum: volg mij op mijn weg achter de Heere naar Zijn Koninkrijk. De vriendin moet daar een antwoord op vinden. Of, wat ik niet hoop, jij moet genoegen nemen met straks een huwelijk zonder een echt fundament. Dat houdt het niet uit in de stormen van dit leven. In een huwelijk moeten twee onvolmaakte mensen samen door allerlei tegenslagen en verleiding heen gaan en toch elkaar trouw blijven. Zonder God lijkt me dat niet wel mogelijk.

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven