De hemel gesloten

Aan een ds. van de Ger.Gem. Ik ben een jonge vrouw die in korte tijd veel erge dingen meegemaakt heeft, verliezen heeft geleden. Sinds een tijd lijkt het of bidden niet meer kan of de hemel gesloten blijft en de satan hoont me dat God nooit naar me om zal zien. Er is een grote onrust in me dag en nacht. Ik heb ook geen rust en blijf maar bezig, kan me niet ontspannen. In m'n gezin doe ik alles wat nodig is en ook naar buiten toe presenteer ik me als opgewekt, terwijl ik innerlijk totaal met me zelf overhoop lig. Soms denk ik dat m'n kerkgang geen zin heeft maar toch voel ik dat het zuivere Woord in de gemeente verkondigd wordt. Een enkele keer is er een bemoediging, maar als ik thuis ben wordt dat zo bestreden... alsof de Heere om wil zien naar zo een als mij. Ook drukken mijn zonden mij, maar toch worden deze dagelijks vermeerderd. Het lijkt allemaal zo uitzichtloos! Dit alles veroorzaakt ook lichamelijke klachten, zoals hoge bloeddruk,veel hoofdpijn en een onrust die je de hele dag opjaagt. Volgens de huisarts is het een reactie (rouwverwerking) en moet ik er doorheen. Maar hoe dan toch?

Beste vriendin,

Ik herken je hierin helemaal. Er is iets in je leven dat veel verdriet, zorgen en diepe eenzaamheid brengt. Dat kan ons zo totaal in beslag nemen, dat je soms denkt je verstand te verliezen. Je leeft niet, maar je wordt door zaken en omstandigheden geleefd. Ja, zoals je schreef, opgejaagd. Ik herken mezelf in “het druk bezig zijn, naar de buitenkant opgewekt, maar van binnen alles overhoop.” Zo overhoop dat ik weet dat jij nog niets eens het begin van al je gedachten met ons hebt gedeeld. En dat hoeft ook niet, maar ik raad je het aan om wel te doen met Eén die alles al weet. Voor de Heere Jezus hoef je NIETS verborgen te houden want Hij weet toch ALLES al van je. Dat geeft mij rust, hoewel ik me ook diep schaam voor wat er in mij hart opkomt en leeft. Toch hoef ik me voor Hem niet ‘opgewekt en vroom’ voor te doen.

Ik lees over je lichamelijk klachten en dat zijn juist de symptomen van waar je dag en nacht mee bezig bent. Denk over die lichamelijke zaken realistisch. Als ik je arm knijpt ervaar je pijn. Als ik doorknijp, gaat het bloeden. Zo is het ook emotioneel. Wat binnen in je woelt en stormt, uit zich ook heel vaak lichamelijk.

Je huisarts heeft gelijk. Je moet door dit diepe dal heen. Maar je kunt jezelf ook veel goed doen om alles wat er zo van binnen woelt, er uit te laten komen. Persoonlijk grijp ik altijd pen en papier (tegenwoordig mijn laptop!) en schrijf dagelijks in een dagboek waar ik mee worstel. Ik maak soms een lijstje van alle dingen die me zwaar wegen. Daarnaast probeer ik op te schrijven wat mijn actie of reactie op die dingen moet zijn. Sommige zaken zijn onveranderlijk en die mag ik voor de Heere neerleggen in het gebed (maar dat is soms ook zo moeilijk als ik mijn knieën buig en dus schrijf ik die gebeden ook meestal uit). Bepaalde zaken vragen om concrete acties waar ik totaal geen zin in heb.  Maar toch probeer ik dan een of twee dingen aan te pakken en zodoende krijg ik wat meer rust. 

Op die manier ‘verwerk’ je de enorme persoonlijke dingen veel beter. Want als het allemaal binnen blijft, wordt het zwaarder en ook verwarrend. Door het voorzichtig gedurende de dag op te schrijven zul je een enorme opluchting ervaren. Dat verandert de situatie niet, maar het geeft jou wat meer ‘controle’ over je eigen gevoelens.

Je klaagt over je bidden en hoe de hemel gesloten voelt. Ach, ik kan je zo goed begrijpen. Ik heb zo ook al weken gelopen. Als ik probeer te bidden, blijven de woorden weg. Soms is het niets anders dan een blik naar boven en Boven lijkt maar niet terug te kijken. Toch doet de Heere dat wel. Soms merken we het niets eens dat Hij dicht bij ons is en ons op Zijn manier vertroost en helpt. Zo ervaar ik het zelfs in het natuurlijke. Andere mensen hebben om ons heen gestaan (en nog) met zoveel liefde en praktische hulp en hoewel ik hen ‘hoorde en zag’ leek het mijn hart niet te bereiken. Ik voelde me zo down, verdrietig en ellendig dat al de menselijke hulp en liefde me niets leken te doen. Zo ervaarde ik het ook geestelijk. Het lijkt soms dat de Heere er niet is, ons niet hoort, ons niet verhoort. Maar toch doet Hij dat. De Kananese vrouw riep maar achter Hem aan, maar Hij antwoordde haar niet een Woord. Hoorde Hij haar niet? Ha Hij haar niet opgemerkt? Trok Hij haar door deze weg niet dichter naar Hem toe? Zeer zeker en uiteindelijk trok Zijn grote goedheid haar uit de put van al haar ellende.

Wees daarom niet te hard voor jezelf. Begrijp dat je tijdens rouwverwerking door een molen gaat.  Het is de ene golf na de andere die over je heen komt. Heb je het een verwerkt, dan komt die van achteren weer terug en op hetzelfde moment komt de volgende golf al weer over je heen. Zo leef jij op het ogenblik in de volle branding. Alles wat je op het ogenblik ziet, denkt, droomt, hoort, ruikt en voelt is dat wat je zo’n verdriet geeft. Geef jezelf de tijd om daar doorheen te gaan. Ontloop het niet, ontken het niet, negeer het niet, maar aanvaardt het dat deze realiteit als een kletsnatte wollen deken over je hele leven heen ligt. Zeg het maar tegen de Heere: “Heere, ik kan niet meer zien, ik kan niet bidden, ik kan me niet aan U vasthouden, ik kan deze weg niet overzien. Elke dag heb ik weer hetzelfde nodig, hoewel ik soms geen fut heb om het weer te vragen. Er leven zonden in me die ik niet kan weerstaan. De vragen die op me af komen drukken me neer, want ik weet dat ze niet allemaal goed zijn, maar ze zijn er wel. Het verdriet vervult mij hart en misschien heb ik wel teveel verdriet. Heere, ik leg al deze zaken voor U neer met een verzoek: wees mij zondaar om Jezus wil genadig.”

Nee de Heere ziet nooit naar mensen om die het denken te verdienen. Maar lees maar veel in het Koningslied Ps. 72 waar de Koning wordt beschreven. Zo is Hij en Hij zal hen die als nederigen en ledigen aan Zijn voet buigen niet verwerpen. Veel sterkte, mijn vriend en lotgenoot. Er zal verlossing komen, hoewel je nu omringt ben door tegenspoed. Wacht op de Heere die alles weet, alles hoort, alles ziet en ook op alles een antwoord heeft.

Ds. A. T. Vergunst,
Oakfield, WI, USA

Naschrift redactie:

Veel bezoekers van Refoweb hebben meegeleefd met ds. Vergunst na het ernstige ongeval dat zijn dochter Kim ruim een maand geleden kreeg. Daarover het laatste nieuws van ds. Vergunst: “Er gebeuren nog steeds wonderen. Na 46 dagen is Kim wat wakker geworden en een van haar eerste woorden waren: “I love you, Papa!” Nooit zal ik dat vergeten. De zorgen zijn nog niet over; ze kan nog helemaal niets, maar nu wel wat woorden spreken en haar gedachten wat vorm geven. We hebben zo vaak gevraagd: Bring her soul out of prison that she may praise Thy Name. En de Heere heeft dat deels al gedaan. Ik ben nu zelf terug in de VS, terwijl mijn vrouw voor de volgende twee maanden in Nieuw-Zeeland blijven moet. Dat is wel even moeilijk. Maar er zijn ergere dingen dan dat.”

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

164 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven