Vraag
Een jaar geleden zijn mijn man en ik (21) getrouwd. We hebben een goed huwelijk en hebben inmiddels een lief zoontje. We voelen ons hiermee rijk gezegend! Voordat we gingen trouwen, hebben we nagedacht over het krijgen van kinderen. Enerzijds vonden we het lastig om maar 'af te wachten' of en wanneer we kinderen zouden krijgen, omdat ik mijn studie nog af moet maken en omdat we het ook wel fijn zouden vinden om eerst een tijdje gewoon samen te zijn. Toch hadden we besloten geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken, omdat we geloven dat dit niet de wil van de Heere is. Een maand na onze bruiloft raakte ik al zwanger. Hoewel het erg snel was, waren we er heel blij mee. Wel beseften we dat we ineens over heel veel dingen na moesten denken. We waren allebei opgegroeid in een gezin waarbij onze moeder altijd thuis was en ik ben er zelf ook van overtuigd dat dat het beste is, maar helaas zitten wij financieel best krap, waardoor dat voor ons niet mogelijk is. We leven al best wel sober (we huren een huis, gaan niet op vakantie, kopen alles zo goedkoop mogelijk en doen niks extra's), dat vinden we overigens ook helemaal niet erg, maar het wordt wel een probleem als we het met een salaris minder moeten doen en daarnaast ook extra kosten voor de baby krijgen. We hebben daarom toch de keuze gemaakt dat ik parttime blijf werken en op die werkdagen past iemand op die wij goed kennen.Toch blijf ik met de keuze worstelen. Hoewel het financieel het beste is dat ik ga werken en ik dat zelf ook fijn vind (ik houd van mijn werk en vind het fijn om weer wat meer mensen om mij heen te hebben), heb ik heb sterk het gevoel dat ik bij mijn zoontje moet blijven. Het lijkt me voor hem goed om een stabiele basis te hebben en ook zelf vind ik het moeilijk om hem twee dagen per week aan een ander af te staan. En als God ons een kind schenkt, dan is het toch niet de bedoeling dat we hem gedeeltelijk door een ander laten opvoeden? Anderzijds kan het denk ik gewoon ook niet anders... Vraag 1: Wat vindt u van mijn keuze? Zou het volgens u ook anders kunnen? Vraag 2: Stel dat ik al snel weer zwanger zou raken van een tweede kindje, wat zou u dan in onze situatie doen? Vraag 3: Misschien een rare vraag, maar als ik (later) huismoeder zou worden, wat zou ik dan eigenlijk de hele dag kunnen doen? Ik houd ervan om mijn huis netjes te maken en leuke dingen te doen met mijn zoontje, maar ik ben bang dat ik tijd over houd en dan misschien onzinnige dingen ga doen. Ik zou ook best wel vrijwilligerswerk willen doen, maar dan moet ik alsnog oppas regelen.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Jullie hebben zitten tellen en rekenen en kwamen tot de conclusie dat jouw salaris nodig is om jullie gezin draaiend te houden. Maar het knaagt aan je. Je vraagt wat ik er van vind.
Ja, dat is een indringende vraag. Hoe te handelen... werken of jullie zoontje zelf opvoeden? Het eerste wat ik je wil vragen: Heb je er met de Heere over gesproken? Dat is het allerbelangrijkste. Heb je biddend in Gods Woord gezocht? Het is een zegen als de Heere je een kindje toevertrouwt. Dan is dat ook jouw/jullie verantwoordelijkheid om er voor te zorgen. Of zelf, of door iemand die je kindje opvoedt vanuit het Woord. Wie kan er beter voor het kindje zorgen dan de eigen moeder?!
Voor mij is het een heel moeilijk punt dat kinderen die bijvoorbeeld naar een crèche gaan, niet leren wat het christelijk leven is. Ze hebben geen voorbeeld. Verder zeg je zelf al, dat een stabiele basis nodig is in het leven van je kind en dat onderschrijf ik van harte. Je bent niet gelukkig met de keuze die je gemaakt hebt, je blijft er mee worstelen.
Ik begrijp dat je iemand hebt die voor jullie zoontje zorgt en denkt en doet in jullie lijn, dat is positief. Neem voor jezelf een besluit, bijvoorbeeld om thuis te blijven. Vertel dat de Heere!! Leef een week met dit besluit, denk na, wat doet het je? Geeft dat rust, hoe het ook gaat? Neem dan een definitief je beslissing.
Ik ken meer jonge moeders die het er financieel graag voor over hebben om hun kind een evenwichtiger basis mee te geven. Er gewoon te zijn, zodat hun kind in alle rust op kan groeien. Dat moeder en kind elkaar leren kennen. Dat je beter weet hoe je kind reageert, hoe je kind is en zich ontwikkelt.
Ik leer de Indianenvrouwen in de jungles van Peru hoe belangrijk het is om hun kinderen van Jezus te vertellen. Dan nemen we altijd 2 Timotheüs 1:5 er bij. Hier schrijft Paulus aan Timótheus: Timótheus, dat jij van kind af aan de Heere Jezus hebt gekend, komt doordat je moeder en oma je van Hem hebben verteld.” Ook andere Schriftgedeelten slaan we er vaak op na. Ik benadruk het grote belang van de opvoedingstaak die de Heere aan een moeder gegeven heeft.
Nog een andere kant. Soms zijn jonge moeders heel creatief en kunnen vanuit hun huis wat bijverdienen. Heb je over die mogelijkheid ook nagedacht? Misschien is het mogelijk om je man in te schakelen, zodat je een paar avonden kunt gaan werken, terwijl je man op jullie zoontje past.
Je vragen: Vraag 1: Wat vindt u van mijn keuze? Zou het volgens u ook anders kunnen?
Ik was een moeder die er altijd was... ook al had ik een druk leven omdat we een evangelisatiepost hadden en ik ook onze Bijbelwinkel runde en er veel mensen bij ons aan huis kwamen en soms ook voor langere tijd bij ons logeerden. Ik heb intens genoten van het gewoon thuis zijn. Maar jij hebt geen vrede omdat je vindt dat als God je een kind schenkt, het niet de bedoeling is dat je het gedeeltelijk door een ander laat opvoeden. Persoonlijk heb ik die mening ook en daarom heb ik er nooit over gedacht om onze kinderen (5) aan anderen over te laten.
Vraag 2: Stel dat ik al snel weer zwanger zou raken van een tweede kindje, wat zou u dan in onze situatie doen?
Als ik zou werken, zoals in jouw situatie, zou ik proberen niet zwanger te worden. Jullie gebruiken geen voorbehoedsmiddelen, maar jullie moeten samen wel de verantwoordelijkheid nemen om wat kinderen betreft rustig aan te doen. We hebben ons verstand gekregen om zo met elkaar om te gaan als nodig blijkt te zijn. Persoonlijk was ik heel gelukkig als God ons weer een kindje toevertrouwde. Maar onze situatie was niet zoals die van jullie en het hele leven was nog zo totaal anders. Het is wel dringend nodig om hier samen serieus over na te denken en te praten. Hier moet je samen je weg in vinden, vragend om de raad en hulp van de Heere.
Vraag 3: Misschien een rare vraag, maar als ik (later) huismoeder zou worden, wat zou ik dan eigenlijk de hele dag kunnen doen?
Oei... Ik heb dat probleem nooit gekend, ik kwam, en kom, elke dag tijd te kort. Je houdt er van dat je huis netjes is, dus ben je daar mee bezig. Je hebt je kind of kinderen die je zorg nodig hebben. Je zou een cursus kunnen volgen, mensen die eenzaam zijn een bezoekje kunnen brengen. Er zijn heel veel dingen die waardevol zijn om te doen. Ik denk bijvoorbeeld ook aan Bijbelstudie doen met een paar andere jonge moeders, of zelfs met onkerkelijke jonge vrouwen. Je zou ook oppasmoeder kunnen zijn voor kinderen van moeders die moeten werken en een plaatsje nodig hebben om hun kind onder te brengen.
Ik hoop dat ik je wat heb kunnen helpen. Je mag er gerust op terug komen hoor.
Van harte Gods zegen toe gewenst!,
Nellie van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
- je hebt ook christelijke creches, zij kunnen jouw kindje ook met het geloof opvoeden.
- kijk of je in het weekend of in de avonduren kunt gaan werken, dan is papa misschien thuis en hoef je je kind niet uit te besteden
- ga onregelmatige werktijden werken, bv in de zorg. Dan ben je vaak savonds aan het werk en heb je veel minder oppas nodig. Ik werk onregelmatig, 24 uur per week en heb hooguit 3 tot 5 uur oppas nodig in de week. Dit kan worden opgevangen door oma. Toch laat ik mijn zoontje van 2 een middagje per week naar de creche gaan, het is voor hem heel goed om lekker te kunnen spelen met andere kindjes en andere dingen te leren (kleuren, vormen enz)
Je zoon gaat altijd voor, maar zonder geld kun je je zoon geen goede thuissituatie meegeven. Probeer dus een evenwicht te vinden hierin. Als je 2 dagen per week gaat werken dan zijn er nog 5 dagen over waarbij je lekker thuismoeder kunt zijn.
Ben je bang dat je je gaat vervelen thuis? Ga een thuisstudie doen of meld je aan bij een vrijwilligers organisatie die bv boodschappen doen met ouderen of gehandicapten. Kun je je zoontje ook leuk meenemen.
Ik kan het goed begrijpen als je gaat werken. Ook vind ik het een groot verschil wie er voor jullie kindje zorgt en hoeveel dagen je werkt! Wel is het zo dat de basis voor een goede hechting in het eerste levensjaar wordt gelegd. Dus misschien is dat nog een punt, dat het eerste jaar anders is als daarna?
De deugdelijke huisvrouw die bezongen word in Spreuken 31 deed ook meer dan alleen haar huishouding en kinderen. Neem biddend een beslissing! Wijsheid toegewenst.
Een goed advies.
Als vraagstelster geen voorbehoedsmiddelen wil gebruiken lijkt mij het beste dat de echtgenoten in verschillende slaapkamers gaan slapen.
Dit zijn vragen in de categorie ......eigenlijk wil ik alles en lever het liefst niets in.
Dominee (deskundige) help me.
Zo wil iedereen wel christen zijn. Lekker makkelijk.
Dat advies waar je op doelt Daniel, komt wel een beetje laat. Er is inmiddels al een kindje. En of je nu één of twee kinderen naar de oppas moet brengen of voor één of twee kinderen thuis moet blijven, dat maakt niet zoveel uit. Daarbij is het heerlijk toch als jullie zoontje een broertje of zusje krijgt? Heeft hij gelijk een speelkameraadje en hoeft hij niet naar de peuterspeelzaal om met andere kindertjes te leren spelen!
We leven in een andere tijd dan vroeger, helaas wel, maar we hebben ons verstand gekregen om dan andere keuzes te maken. Waarom niet gewoon eerst voor een goede spaarpot zorgen, alvorens je gaat trouwen? Dan kun je de eerste jaren thuis blijven om je kinderen zelf op te voeden. Voor vraagsteller is dit te laat, maar dat betekent niet als je een verkeerde keuze hebt gemaakt dat je vervolgens maar meerdere verkeerde keuzes mag maken.
Een kind is meer gebaat bij de zorg, liefde, aandacht van moeder dan de extra dingen die je hem zou kunnen geven met wat meer inkomen.
Gá ervoor! Je kan met minder rondkomen dan je denkt. Maak er een uitdaging van!
Ik weet zeker dat je nooit spijt krijgt van de keuze om er helemaal als moeder te zijn. Als je iets beseft van je roeping als moeder dan vind je daar ook je voldoening in.
God heeft je een bijzondere taak gegeven. Met Zijn hulp kan je het!
Dus nu leven we erg minimaal maar we redden het. En de zaterdagen, daar genieten we van. Zowel de ouders als de kinderen. En zondags komen we tot rust en hebben we tijd om over andere dingen te spreken als de dagelijkse beslommeringen.
Ik zou zeggen: denk dus niet te gauw in oplossingen als: ik ga 's avonds of zaterdags wel werken. Je hebt ook tijd nodig samen met je man en als compleet gezin. Daar investeer je in. Als je in de zorg kunt werken, is dat wellicht wat makkelijker te plannen. Of als het echt niet kan, mw Van Dooijeweert heeft een punt, met creatief denken verdienen heel wat moeders een centje bij vanuit huis!!
Laat je hart spreken bij het nemen van de beslissing.
Je zult gewoon zelf een beslissing moeten nemen. Als het financieel niet kan om thuis te blijven, dan zul je moeten werken. De rekeningen moeten namelijk wel gewoon betaald worden, er moet gegeten worden, kleding gekocht enz. Jullie weten zelf hoe de financiële vlag erbij hangt.
Kan het financieel wel, dan heb je zelf de keuze om wel of niet te werken.
succes met je beslissing..Stel je vertrouwen op Hem, en Hij zorgt voor U
Als ze flink ziek zijn zorgen we ervoor dat we er zelf zijn.
Het is wel mijn mening dat je het grootst gedeelte van de week zelf voor je kinderen zorgt. 5 dagen creche is bij ons dan ook uitgesloten, maar ik geloof niet dat God het verkeerd vindt als je als moeder 1 of 2 dagen werkt. Je kinderen gaan toch ook naar school, dan geef je de zorg toch ook uit handen? Ja, dan zijn ze ouder ja... maar dan moeten we onze kinderen ook geen 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal doen of laten spelen bij vriendjes, geven we dan geen zorg uit handen? Zorg uit handen geven doen we altijd, of we nou fulltime moederen of niet.
Werken op uren dat de partner thuis is, lijkt mij zelf helemaal niks. Wanneer zie je elkaar dan nog?
En ja... als het financieel nodig is dan is het nodig. Tegenwoordig is een huis kopen of huren op 1 loon niet eens meer mogelijk. Uitzonderingen daar gelaten (als je bijv een hoog inkomen hebt als man).
En over de kinderzegen. Als we de natuur de gang laat gaan en je bent allebei vruchtbaar, dan kunnen er heel veel kinderen komen. In de Bijbel komen we geen grote gezinnen tegen. Jakob had 13 kinderen bij 4 vrouwen. De vrouwen zoogden in die tijd hun kinderen tot hun vierde jaar, borstvoeding vermindert de vruchtbaarheid.. dat is ingeschapen. Ik geloof zelf dat we onze verantwoordelijkheid moeten nemen. Een vrouw heeft niet voor niets een onvruchtbare periode in haar cyclus. En er moet ook geld en ruimte voor zijn. En de opvoeders moeten het aankunnen. Als je zelf doodmoe bent omdat je geen nacht doorslaapt omdat je jongste kind elke nacht huilt, dan denk ik niet dat het goed is om weer zwanger te worden. Overleg je redenen met de Heere. Er kunnen tijden zijn dat het gewoon niet kan, dan mag je naar mijn idee ook van de mogelijkheden gebruik maken. Vroeger had men gewoon geen gemeenschap meer als kinderen krijgen geen optie was, maar dat is ook niet zoals God het bedoeld heeft.
Kinderen krijgen blijft altijd een groot geschenk. Of je nu een tijdje anticonceptie gebruikt of niet. Wij kunnen eicel en zaadcel niet laten samensmelten, wij kunnen het niet laten ontwikkelen, laten groeien en dan de geboorte... kinderen krijgen is en blijft altijd een groot wonder...
Nee, zo is het niet moeilijk om in te vullen wat God vindt. Zo kan ik elk pleziertje wel onderbouwen met Gods goedkeuring.
Maar..., wat vinden je kinderen ervan? Vinden die het ook zo heerlijk en frissen die er ook zo van op, om twee keer per week naar de oppas gebracht te worden? Ook op dagen dat ze zich niet lekker voelen, niet flink ziek maar gewoon wel ziek zijn en liever in hun eigen bedje blijven liggen, geen zin hebben om door de kou te moeten, liever thuis blijven, liever hebben dat hun moeder lekker de tijd voor hen neemt, juist op de morgens dat moeder gehaast naar haar werk moet enz enz
Het spijt me, maar je kinderen naar de oppas brengen, om zelf je pleziertjes te beleven en lekker op te frissen, vind ik een zeer egoistische levenshouding richting je kinderen!
En motieven als: we laten ze toch ook bij vriendjes spelen, dan geven we ook de zorg uit handen, gaan er bij mij niet in. Wij lieten onze kinderen zelf kiezen of ze bij een vriendje wilden spelen of niet. Als je part-time werkt hebben kinderen geen keus.
Ik begrijp dat het financieel nodig kan zijn, maar dan zijn er nog mogelijkheden genoeg om aan geld te komen, zonder dat je kind daar de dupe van hoeft te zijn. Misschien is dat dan werk wat je met minder plezier doet. Maar als je mag weten dat je kind er baat van hebt, wat weegt dan zwaarder? Je eigen ik-je of het belang van je kind?
Talloze kinderen en jongeren worstelen tegenwoordig met hechtingsproblemen. Vind je het gek? Kinderen horen een beschikbare moeder te hebben. Als je dat niet wil zijn, moet je niet gaan trouwen. Zo simpel is dat!
Je doet een heleboel aannames over moedervan2, terwijl je niets anders hebt dan een tegeltje waarin ze haar motivatie aangeeft.
Ook ik ben een werkende moeder. Van 4. Dit kan financieel gewoon nodig zijn. En ik heb verder helemaal geen zin om mijn redenen te verantwoorden. Ook niet de behoefte om op een forum naar goedkeuring te vragen. Maar dat er mensen zijn die dit in alle openheid willen 'overleggen' dat respecteer ik.
Maar in jou reactie mis ik dat. Je zin over geen enkele rechtvaardiging vind ik ook stuitend! Komt jou het oordeel toe?
Overigens is een 100 % thuisblijfmama geen garantie voor een stempelloos kind.
Dit soort beslissingen kosten tijd. Geef jezelf dat ook. Een leven vol financiele zorgen vraagt een hoop van jou, maar ook je man, en zelfs van je zoontje. Al zul je vast je best doen om dat zo min mogelijk te laten merken.
Het is geen schande om het eerst een paar maanden met werken te proberen, en daarna te kiezen. Je kunt dan merken hoe je kindje reageert, en ook altijd nog stoppen.
Kinderen hechten erg aan een ritme, is mijn ervaring. Maar als je in het werken een ritme hebt hoeft dat voor hun geen probleem te zijn. Onze 2 zoon vond het erg fijn bij zijn gastouder, en huilde in de vakantie's dat hij weer naar haar toe wilde. Ook nu nog, als ik mijn oudste zoon's ophaal van de BSO willen ze nooit meer naar huis.
Al kan de omgeving dat soms nog moeilijk geloven, maar het is voor hen echt geen dumpplek terwijl ze liever thuis zouden willen zijn.
Gods zegen over je beslissing gewenst!
Zelf werk ik omdat het finiancieel inderdaad niet te doen is om op 1 loon rond te komen. En dan hebben wij ons huis nog in de goede tijd gekocht, hebben we een simpel rijtjeshuis en leven we zuinig en hebben we geen luxe. Ik vind het fijn om te werken en ik schaam me er niet voor. Het is goed om de gedachten eens te verzetten, vooral als het zorgen voor de kinderen je om bepaalde redenen heel zwaar valt. Dat bedoel ik met opfrissen. Zo pas ik zelf regelmatig (bijna wekelijks) op een kindje omdat zijn moeder er soms echt even uit moet, de zorg valt haar zwaar. Zij is fulltime moeder!
Ik bedoel dat het voor een vrouw heel goed kan zijn om naast de zorg voor de kinderen, een ander doel te hebben. Ze kan haar gedachten verzetten en even afstand nemen en zo kan ze er ook echt voor de kinderen zijn als ze thuis is. De wereld van een moeder kan erg klein worden als ze fulltime voor de kinderen zorgt, dit kan grote weerslag hebben op haar en op de manier waarop ze voor de kinderen zorgt, maar ook in haar relatie met haar man. Kinderen houden er echt niks aan over om af en toe ergens anders te zijn. Als de basis thuis maar goed is. En ze het allergrootste gedeelte maar thuis opgevangen worden. En ja... mijn kinderen vinden het fijn bij de gastouder.. ze gaan erg graag heen en we moeten altijd weer moeite doen om ze 's middags mee naar huis te krijgen :)
Een kind krijgt geen hechtingstoornis als je 2 dagen werkt en de thuisbasis goed is, dat heeft met heel veel andere factoren te maken. Dat heeft met liefde geven/onthouden te maken, voorspelbaarheid, zorgzaamheid, trauma's ed.... je kunt als kind ook hechtingsproblematiek ontwikkelen als je moeder alle dagen thuis is, maar er nooit is of altijd kortaf is en niet liefdevol.
Ben je al wat ouder en een man? Dan snap ik je reactie wel. Deze tijd is een heel andere dan de tijd waarin jezelf bent opgegroeid. En als je zelf altijd fulltime gewerkt hebt kun je je niet voorstellen wat het is om 24 /7 voor kinderen te moeten zorgen. Een man kan doorgaan wat ie altijd deed na de geboorte van het eerste kind, werken en hobby's krijgen vaak nog alle ruimte, bij een vrouw gaat het hele bestaan op zijn kop. Ze is 24/7 beschikbaar, 's nachts in touw en in het weekend staat zij vaak als eerste op als de eerste wakker wordt, haar hobby's worden opzij geschoven want het kind gaat voor, haar werk is nu de zorg en het huishouden terwijl ze eerder een fulltime baan had... het is voor haar erg belangrijk om ook een stukje eigenheid te houden. Een man is wel meer dan vader, maar een fulltime moeder is alleen een moeder. Niet dat fulltime moederschap niet goed is, dat juist helemaal niet... maar het is meer dan fulltime... het is meer dan 40 uur in de week. Het is alle uren, alle dagen.. zij kan niet ziek zijn, zij kan niet moe zijn... zij gaat altijd door. Geloof me, dat kan je niet inleven als je het zelf niet hebt ondervonden. Dus veroordeel niet zo snel! Als de moeder van de 168 uren die er in de week gaan, 16 van werkt... denk ik niet dat dit zo erg is. Daarnaast gaat een schoolgaand kind 35 uur in de week naar school, dan zorgt moeder ook niet direct en geloof me: er gaan veel peuters naar de peuterspeelzaal zodat moeder even tijd voor zichzelf heeft, onder het mom dat het goed is voor het kind, ik zie het verschil niet hoor. Ik ben er tenminste nog eerlijk in, laten alle moeders dat maar eens doen.
Fulltime zorgen voor de kinderen valt niet mee, zeker niet als je jonge kinderen hebt. Ik heb er respect voor als je als vrouw jezelf altijd volledig kan opofferen. Maar zelf geloof ik niet dat er veel vrouwen zijn die dat kunnen, zonder zichzelf te verliezen. Het is naar mijn mening heel gezond voor een vrouw om af en toe tijd voor zichzelf te nemen en er uit te zijn. Ik vind het fijn dat ik dat in mijn werk kan vinden, andere gaan een dagje uit... en ja... helaas is het zo dat er in deze tijd nog maar weinig jonge gezinnen zijn waarin er nog een keuze gemaakt kan worden om te gaan werken of niet.
De titel is niet goed. Ook als deze mevrouw werkt voed ze haar zoontje op. - ong. 20 uur per week. ( van de ong. 84 'wakkere" uren).
Het spijt me als mijn reactie overkomt als op de persoon gericht. Het gaat me om dit soort uitspraken, om recht te praten wat krom is. Dat wordt namelijk zo dikwijls gedaan, dat ik er inderdaad een beetje het apezuur van krijg. Alsof dit geen zwart wit redenatie is. Voor moeders met hetzelfde probleem als vraagstelster heb ik begrip en ook respect als zij er eerlijk voor uit durven te komen, in plaats van net te doen alsof het allemaal zo goed is. Ik heb vraagstelster daarom ook sterkte toegewenst en haar geadviseerd naar haar geweten te luisteren. Dat lijkt me ook een Bijbels advies. Wat moet ze met lange uiteenzettingen dat het heerlijk is om te werken en het goed is voor de kinderen bovendien en God het nog goed keurt ook? Is dat een eerlijk advies? Is dat niet persoonlijk ingekleurd?
Dat een 100% thuisblijfmamma geen garantie is voor een stempelloos kind, onderschrijf ik direct. Mamma kan altijd thuis zijn maar emotioneel evenwel niet beschikbaar zijn. Ik heb het ook niet over een 100% thuisblijfmamma, maar een mamma (pappa) die dagelijks zowel lichamelijk als emotioneel beschikbaar is voor hun jonge kind. Een veilige hechting is heel belangrijk in het leven van elk kind/mens. Ik denk niet de waarheid in pacht te hebben, dit is een waarheid die door onderzoek van deskundigen bewezen is.
Of je gaat werken is een mens eigen keuze, er is ook een Aldi en een Lidle, voor 5 euro kun je met 4 personen warm eten, daarbij een brood van 1 euro, pindakaas.......het kan goedkoop om in leven te blijven......, maar dat willen we niet.
We willen zeuren, zanikken, drammen, elke keuze die een mens maakt heeft consequenties, dat heet leven.
'Ik wil zo graag goed leven, goed voor mijn kinderen zorgen, het zelf naar mijn zin hebben, de ideale echtgenote zijn, er mooi uitzien, het huis aan kant hebben'.......
ja en alles heeft zijn prijs of je nu rijk bent of iets minde rijk.
Mijn moeder kon leven met een weduwen uitkering, we zijn niets te kort gekomen, we hebben wel geleerd dat warmte en liefde het belangrijkste is.
Mamma............
Tja... je speelt erg op de persoon, in dit geval op mij...
Misschien is het goed om alleen vanuit jezelf te praten als je een mening hebt en een ander niet gelijk zo aan te vallen. Je probeert mij helemaal in een hoekje van egoisme weg te zetten, wat je overigens niet is gelukt hoor :) Werkende moeders zijn niet per definitie moeders die zichzelf boven de kinderen zetten. Het zou wat moois worden.
Een veilige hechting is inderdaad erg belangrijk, maar misschien zou je eens wat goede lectuur moeten lezen over hechting en hechtingsproblematiek. En geloof me... een kind hecht zich niet slechter als moeders toch een paar uur werkt en het kind een aantal uren in de week door een ander liefhebbend persoon wordt verzorgd. (Ik heb het niet over 40 uur in de week! Ik heb het niet over elke dag een andere verzorger, ik heb het over een paar uur en elke keer dezelfde verzorger!) Nee, daar voel ik mij niet schuldig over. En ik praat niet recht wat krom is, daar zijn ook genoeg onderzoeken over gedaan.
Ik zal vanaf nu ook niet meer reageren, want een echt inhoudelijke discussie kunnen we er niet over voeren. Jij denkt dat jouw waarheid DE waarheid is... helaas heb ik een andere mening en die zul je toch moeten respecteren. Ik vind niet dat je dat nu doet!
Verder wisten wij toen ook nog niet welke kosten we zouden moeten maken!
Ook is het niet redelijk om te zeggen dat je pas mag trouwen als je voldoende geld hebt om thuismoeder te zijn. Is single blijven of een ellenlange verkering dan de oplossing, die event. eindigt in het vooruitgrijpen op het huwelijk? Mijns inziens niet, het is toch beter te trouwen dan te branden? (Tenminste dat staat in de Bijbel!)
Het is allemaal niet zo eenvoudig en zwart-wit als we zouden willen. En misschien toch nog eens Spreuken 31 lezen Hermon?
Verder heeft het ook grote invloed op kinderen als er geen geld is... Al zal ik niet ontkennen dat liefde veel belangrijker is dan geld!
- 1
- 2
