Onzeker over mezelf

Ik ben een vrouw van 24 jaar, getrouwd en werkzaam in de kinderopvang. Ik ben zo verschrikkelijk onzeker over mezelf. Even geleden hadden we een bruiloft van een vriend van m'n man. Ik kende vrijwel niemand en was de hele tijd bezig met: wat vinden ze van me? Hoe zie ik eruit? Zit m'n haar/jurk/tas/make-up nog wel goed? Ik wil graag overkomen als een gezellige, leuke jonge vrouw, maar dat is zo vermoeiend. Op die momenten ben ik eigenlijk een doodgewoon, verlegen en onzeker meisje. Maar dat kan ik toch niet laten zien? Bij goede vrienden of familie ben ik veel relaxter en dan ben ik ook gewoon leuk, gezellig en grappig enz. Maar bij 'onbekenden' voel ik me altijd minder dan de rest omdat ik niet zo knap ben, niet zo'n goeie smaak heb, niet zoveel gestudeerd heb, niet zo makkelijk praat, enz. Op m'n werk heb ik dat probleem ook. Zolang ik alleen ben met de kinderen voel ik me als een vis in het water. Maar zodra er een leidinggevende of ouder komt klap ik dicht. Weet ik het niet meer. Ben ik onzeker. Heeft er iemand misschien wat tips voor mij? Hoe ik hier het beste mee om kan gaan en wat ik eraan/ermee kan doen?

Beste 24-jarige,

Hoe komt het dat u zich bij de kinderen, die aan uw zorg zijn toevertrouwd, voelt als een vis in het water? Omdat zij u kritiekloos accepteren! En mocht een kind eens een minder leuke opmerking maken over uw uiterlijk of uw woorden, dan zult u dat gemakkelijk kunnen relativeren. Bij bekenden en familie gebeurt ongeveer hetzelfde: u voelt zich geaccepteerd en gewaardeerd om wie u bent. Dat zijn belangrijke gegevens. Want die moet u uzelf steeds weer in herinnering brengen wanneer u in gezelschap van minder bekende mensen terecht komt. U bent, die u bent. Mét korte/lange rok, broekpak, lippenstift, enzovoort. U bént niet onzeker, maar hebt op bepaalde ongemakkelijke momenten gedachten over onzekerheid die uw houding beïnvloeden!

In de situatie zoals u die beschrijft op de bruiloft bij vrienden van uw echtgenoot, kunt u hém vragen u te introduceren bij mensen waar u zich op uw gemak zou kunnen voelen. Hij kende waarschijnlijk op dat feest meer mensen dan u. Laat hem -vol trots- zijn echtgenote voorstellen aan hen. Daar mag u om vragen, want u gaat mee naar zíjn vrienden! Bespreek van te voren met uw man -op een daarvoor geschikt moment, misschien als de uitnodiging op de deurmat ligt- wat zo’n feest voor u betekent. Vraag hem om zijn steun en support!

Ik neem aan dat u zich zorgvuldig kleedt en 'optut' voor de gelegenheid. Werkelijk uzelf dan niet met ál die andere vrouwen die er véél mooier uitzien, die sprankelender zijn, zelfverzekerd overkomen, maar bedenk: dit ben ik, en mijn man houdt van mij. Reële gedachten roepen reële gevoelens op, die zekerheid geven. Niet-reële gedachten daarentegen maken onzeker en roepen negatieve gevoelens op! 

Hebt u wel eens bedacht, dat heel veel vrouwen met de onzekerheid die u ook ervaart naar feestjes gaan waar zij meer ónbekenden dan bekenden treffen? Ik heb zelfs in mijn verzameling een prachtige cartoon die uitbeeldt wat u schrijft. Jammer, dat ik 'm niet kan laten zien!
 
In het geval van de ouders van de aan u toevertrouwde kinderen bent ú de deskundige, bij wie zij hun kroost 'achterlaten' in het vertrouwen dat u goed voor de kleintjes zorgt. Alleen die gedachte al mag zorgen voor een réchte rug! Dus: neus in de wind en hoofd omhoog! U mag er zijn, gewoon om wie u bent!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven